Drukuj
Kategoria: Prawo
Odsłony: 2437

Stan prawny na dzień 22 maja 2009 r. 1 Tekst ujednolicony w Biurze Prawnym URE

USTAWA z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne.


(Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, Nr 104, poz. 708, Nr 158, poz. 1123 i Nr 170, poz. 1217, z 2007 r.
Nr 21, poz. 124, Nr 52, poz. 343, Nr 115, poz. 790 i Nr 130, poz. 905, z 2008 r. Nr 180, poz. 1112
i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11)
Rozdział 1
Przepisy ogólne2
1 A. Zmiany ustawy, które weszły w Ŝycie 1 stycznia 2008 r. zostały zaznaczone na róŜowo.
Zmiany te wynikają z przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo
energetyczne, ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U.
z 2007 r. Nr 21, poz. 124).
B. Zmiany ustawy, które weszły w Ŝycie 25 października 2008 r. zostały zaznaczone na
fioletowo. Zmiany te wynikają z ustawy z dnia 5 września 2008 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z
wejściem w Ŝycie Protokołu do Umowy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z
jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób (Dz.
U. z 2008 r. Nr 180, poz. 1112).
C. Zmiany ustawy, które weszły w Ŝycie 1 marca 2009 r. zostały zaznaczone na zielono. Zmiany
te wynikają z ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2008 r. Nr 3, poz. 11).
D. Zmiany ustawy, które weszły w Ŝycie 24 marca 2009 r., zostały zaznaczone na czerwono.
Zmiany te wynikają z ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o słuŜbie cywilnej (Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz.
1505).
E. Zmiany ustawy, które weszły w Ŝycie 22 maja 2009 r., zostały zaznaczone na niebiesko.
Zmiany te wynikają z ustawy z dnia 20 lutego 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne (Dz. U. z
2009 r. Nr 69, poz. 586).
2 Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdroŜenia następujących dyrektyw Wspólnot
Europejskich:


1) dyrektywy 90/547/EWG z dnia 29 października 1990 r. w sprawie przesyłu energii elektrycznej przez
sieci przesyłowe (Dz. Urz. WE L 313 z 13.11.1990, z późn. zm.),
2) dyrektywy 91/296/EWG z dnia 31 maja 1991 r. w sprawie przesyłu gazu ziemnego poprzez sieci
(Dz. Urz. WE L 147 z 12.06.1991, z późn. zm.),
3) dyrektywy 96/92/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. dotyczącej wspólnych zasad dla rynku wewnętrznego
energii elektrycznej (Dz. Urz. WE L 27 z 30.01.1997),
4) dyrektywy 98/30/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. dotyczącej wspólnych zasad w odniesieniu do rynku
wewnętrznego gazu ziemnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, z późn. zm),
5) dyrektywy 2001/77/WE z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku
wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (Dz. Urz. WE L 283
z 27.10.2001),
6) dyrektywy 2003/54/WE dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej
i uchylającej dyrektywę 96/92/WE (Dz.Urz. WE L 176 z 15.07.2003),
7) dyrektywy 2003/55/WE dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i
uchylającej dyrektywę 98/30/WE (Dz.Urz. WE L 176 z 15.07.2003).
8) dyrektywy Rady 2004/67/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. dotyczącej środków zapewniających
bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego (Dz.Urz. UE L 127 z 29.04.2004, str. 92; Dz.Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 12, t. 3, str. 19),
2
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, zasady i
warunki zaopatrzenia i uŜytkowania paliw i energii, w tym ciepła, oraz działalności
przedsiębiorstw energetycznych, a takŜe określa organy właściwe w sprawach gospodarki
paliwami i energią.
2. Celem ustawy jest tworzenie warunków do zrównowaŜonego rozwoju kraju, zapewnienia
bezpieczeństwa energetycznego, oszczędnego i racjonalnego uŜytkowania paliw i energii,
rozwoju konkurencji, przeciwdziałania negatywnym skutkom naturalnych monopoli,
uwzględniania wymogów ochrony środowiska, zobowiązań wynikających z umów
międzynarodowych oraz równowaŜenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców
paliw i energii.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) wydobywania kopalin ze złóŜ oraz bezzbiornikowego magazynowania paliw w zakresie
uregulowanym ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005
r. Nr 228, poz. 1947);
2) wykorzystywania energii atomowej w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 10 kwietnia
1986 r. - Prawo atomowe (Dz. U. Nr 12, poz. 70, z późn. zm.)3.
Art. 2. (uchylony)4.
Art. 3. UŜyte w ustawie określenia oznaczają:
1) energia - energię przetworzoną w dowolnej postaci;
2) ciepło - energię cieplną w wodzie gorącej, parze lub w innych nośnikach;
3) paliwa - paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej;
3a) paliwa gazowe - gaz ziemny wysokometanowy lub zaazotowany, w tym skroplony gaz
ziemny oraz propan-butan lub inne rodzaje gazu palnego, dostarczane za pomocą sieci
gazowej, niezaleŜnie od ich przeznaczenia;
4) przesyłanie - transport:
a) paliw gazowych oraz energii elektrycznej sieciami przesyłowymi w celu ich dostarczania
do sieci dystrybucyjnych lub odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci przesyłowych,
b) paliw ciekłych siecią rurociągów,
c) ciepła siecią ciepłowniczą do odbiorców przyłączonych do tej sieci
- z wyłączeniem sprzedaŜy tych paliw lub energii;
5) dystrybucja:
9) dyrektywy 2004/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie
wspierania kogeneracji w oparciu o zapotrzebowanie na ciepło uŜytkowe na rynku wewnętrznym
energii oraz zmieniającej dyrektywę 92/42/EWG (Dz. Urz. UE L 52 z 21.02.2004, str. 50; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 12, t.3, str. 3).
Dane dotyczące aktów prawa Unii Europejskiej ogłoszonych przed dniem 1 maja 2004 r.,
zamieszczone w niniejszej ustawie, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
3 Obecnie: ustawą z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (j.t. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276,
z poźn. zm.).
4 Patrz jednak art. 53a, dodany przez ustawę z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy – Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2002 r. Nr 135, poz. 1144).
3
a) transport paliw gazowych oraz energii elektrycznej sieciami dystrybucyjnymi w celu ich
dostarczania odbiorcom,
b) rozdział paliw ciekłych do odbiorców przyłączonych do sieci rurociągów,
c) rozdział ciepła do odbiorców przyłączonych do sieci ciepłowniczej
- z wyłączeniem sprzedaŜy tych paliw lub energii;
6) obrót - działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym albo detalicznym
paliwami lub energią;
6a) sprzedaŜ - bezpośrednią sprzedaŜ paliw lub energii przez podmiot zajmujący się ich
wytwarzaniem lub odsprzedaŜ tych paliw lub energii przez podmiot zajmujący się ich
obrotem;
7) procesy energetyczne - techniczne procesy w zakresie wytwarzania, przetwarzania,
przesyłania, magazynowania, dystrybucji oraz uŜytkowania paliw lub energii;
8) zaopatrzenie w ciepło, energię elektryczną, paliwa gazowe - procesy związane z
dostarczaniem ciepła, energii elektrycznej, paliw gazowych do odbiorców;
9) urządzenia - urządzenia techniczne stosowane w procesach energetycznych;
10) instalacje - urządzenia z układami połączeń między nimi;
10a) instalacja magazynowa - instalację uŜywaną do magazynowania paliw gazowych, w tym
bezzbiornikowy magazyn gazu ziemnego oraz pojemności magazynowe gazociągów,
będącą własnością przedsiębiorstwa energetycznego lub eksploatowaną przez to
przedsiębiorstwo, włącznie z częścią instalacji skroplonego gazu ziemnego uŜywaną do
jego magazynowania, z wyłączeniem tej części instalacji, która jest wykorzystywana do
działalności produkcyjnej, oraz instalacji słuŜącej wyłącznie do realizacji zadań operatorów
systemu przesyłowego gazowego;
10b) instalacja skroplonego gazu ziemnego - terminal przeznaczony do:
a) skraplania gazu ziemnego lub
b) sprowadzania, wyładunku i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego wraz z
instalacjami pomocniczymi i zbiornikami magazynowymi wykorzystywanymi w procesie
regazyfikacji i dostarczania gazu ziemnego do systemu przesyłowego
- z wyłączeniem części terminalu słuŜącej do magazynowania;
11) sieci - instalacje połączone i współpracujące ze sobą, słuŜące do przesyłania lub
dystrybucji paliw lub energii, naleŜące do przedsiębiorstwa energetycznego;
11a) sieć przesyłowa - sieć gazową wysokich ciśnień, z wyłączeniem gazociągów kopalnianych
i bezpośrednich, albo sieć elektroenergetyczną najwyŜszych lub wysokich napięć, za
której ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator systemu przesyłowego;
11b) sieć dystrybucyjna - sieć gazową wysokich, średnich i niskich ciśnień, z wyłączeniem
gazociągów kopalnianych i bezpośrednich, albo sieć elektroenergetyczną wysokich,
średnich i niskich napięć, za której ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator systemu
dystrybucyjnego;
11c) sieć gazociągów kopalnianych (złoŜowych, kolektorowych i ekspedycyjnych) - gazociąg
lub sieć gazociągów wykorzystywane do transportu gazu ziemnego z miejsca jego
wydobycia do zakładu oczyszczania i obróbki lub do terminalu albo wykorzystywane do
transportu gazu ziemnego do końcowego przeładunkowego terminalu przybrzeŜnego;
4
11d) gazociąg międzysystemowy - gazociąg przesyłowy przebiegający przez granicę państw
członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
wyłącznie w celu połączenia krajowych systemów przesyłowych tych państw;
11e) gazociąg bezpośredni - gazociąg, który został zbudowany w celu bezpośredniego
dostarczania paliw gazowych do instalacji odbiorcy z pominięciem systemu gazowego;
11f) linia bezpośrednia - linię elektroenergetyczną łączącą wydzieloną jednostkę wytwarzania
energii elektrycznej bezpośrednio z odbiorcą lub linię elektroenergetyczną łączącą
jednostkę wytwarzania energii elektrycznej przedsiębiorstwa energetycznego z
instalacjami naleŜącymi do tego przedsiębiorstwa albo instalacjami naleŜącymi do
przedsiębiorstw od niego zaleŜnych;
11g) koordynowana sieć 110 kV - część sieci dystrybucyjnej 110 kV, w której przepływy energii
elektrycznej zaleŜą takŜe od warunków pracy sieci przesyłowej;
12) przedsiębiorstwo energetyczne - podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji paliw albo energii
lub obrotu nimi;
12a) przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo - przedsiębiorstwo energetyczne lub grupę
przedsiębiorstw, których wzajemne relacje są określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia
nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw
(Dz.Urz. WE L 024 z 29.01.2004), zajmujące się:
a) w odniesieniu do paliw gazowych:
- przesyłaniem lub
- dystrybucją, lub
- magazynowaniem, lub
- skraplaniem
- oraz wytwarzaniem lub sprzedaŜą tych paliw, albo
b) w odniesieniu do energii elektrycznej:
- przesyłaniem lub
- dystrybucją
- oraz wytwarzaniem lub sprzedaŜą tej energii;
12b) uŜytkownik systemu - podmiot dostarczający paliwa gazowe do systemu gazowego lub
zaopatrywany z tego systemu albo podmiot dostarczający energię elektryczną do systemu
elektroenergetycznego lub zaopatrywany z tego systemu;
13) odbiorca - kaŜdego, kto otrzymuje lub pobiera paliwa lub energię na podstawie umowy
z przedsiębiorstwem energetycznym;
13a) odbiorca końcowy - odbiorcę dokonującego zakupu paliw lub energii na własny uŜytek;
13b) odbiorca paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym - odbiorcę
końcowego dokonującego zakupu paliw gazowych lub energii elektrycznej wyłącznie
w celu ich zuŜycia w gospodarstwie domowym;
5
14) gmina - gminy oraz związki i porozumienia międzygminne w zakresie uregulowanym
ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142,
poz. 1591, z późn. zm.);
15) regulacja - stosowanie określonych ustawą środków prawnych, włącznie z
koncesjonowaniem, słuŜących do zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego,
prawidłowej gospodarki paliwami i energią oraz ochrony interesów odbiorców;
16) bezpieczeństwo energetyczne - stan gospodarki umoŜliwiający pokrycie bieŜącego i
perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię w sposób technicznie
i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu wymagań ochrony środowiska;
17) taryfa - zbiór cen i stawek opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez
przedsiębiorstwo energetyczne i wprowadzany jako obowiązujący dla określonych w nim
odbiorców w trybie określonym ustawą;
18) nielegalne pobieranie paliw lub energii - pobieranie paliw lub energii bez zawarcia umowy,
z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego lub
poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych
przez układ pomiarowo-rozliczeniowy;
19) ruch sieciowy - sterowanie pracą sieci;
20) odnawialne źródło energii - źródło wykorzystujące w procesie przetwarzania energię
wiatru, promieniowania słonecznego, geotermalną, fal, prądów i pływów morskich, spadku
rzek oraz energię pozyskiwaną z biomasy, biogazu wysypiskowego, a takŜe biogazu
powstałego w procesach odprowadzania lub oczyszczania ścieków albo rozkładu
składowanych szczątek roślinnych i zwierzęcych;
21) koszty uzasadnione - koszty niezbędne do wykonania zobowiązań powstałych w związku
z prowadzoną przez przedsiębiorstwo energetyczne działalnością w zakresie wytwarzania,
przetwarzania, magazynowania, przesyłania i dystrybucji, obrotu paliwami lub energią oraz
przyjmowane przez przedsiębiorstwo energetyczne do kalkulacji cen i stawek opłat
ustalanych w taryfie w sposób ekonomicznie uzasadniony, z zachowaniem naleŜytej
staranności zmierzającej do ochrony interesów odbiorców; koszty uzasadnione nie są
kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów podatkowych;
22) finansowanie oświetlenia - finansowanie kosztów energii elektrycznej pobranej przez
punkty świetlne oraz koszty ich budowy i utrzymania;
23) system gazowy albo elektroenergetyczny - sieci gazowe albo sieci elektroenergetyczne
oraz przyłączone do nich urządzenia i instalacje, współpracujące z siecią;
23a) bilansowanie systemu - działalność gospodarczą wykonywaną przez operatora systemu
przesyłowego lub dystrybucyjnego w ramach świadczonych usług przesyłania lub
dystrybucji, polegającą na równowaŜeniu zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię
elektryczną z dostawami tych paliw lub energii;
23b) zarządzanie ograniczeniami systemowymi - działalność gospodarczą wykonywaną przez
operatora systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego w ramach świadczonych usług
przesyłania lub dystrybucji w celu zapewnienia bezpiecznego funkcjonowania systemu
gazowego albo systemu elektroenergetycznego oraz zapewnienia, zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 9 ust. 1-4, wymaganych parametrów technicznych paliw
gazowych lub energii elektrycznej w przypadku wystąpienia ograniczeń technicznych w
przepustowości tych systemów;
6
24) operator systemu przesyłowego - przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
przesyłaniem paliw gazowych lub energii elektrycznej, odpowiedzialne za ruch sieciowy w
systemie przesyłowym gazowym albo systemie przesyłowym elektroenergetycznym,
bieŜące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu, eksploatację,
konserwację, remonty oraz niezbędną rozbudowę sieci przesyłowej, w tym połączeń
z innymi systemami gazowymi albo innymi systemami elektroenergetycznymi;
25) operator systemu dystrybucyjnego - przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej, odpowiedzialne za ruch sieciowy w
systemie dystrybucyjnym gazowym albo systemie dystrybucyjnym elektroenergetycznym,
bieŜące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu, eksploatację,
konserwację, remonty oraz niezbędną rozbudowę sieci dystrybucyjnej, w tym połączeń z
innymi systemami gazowymi albo innymi systemami elektroenergetycznymi;
26) operator systemu magazynowania - przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
magazynowaniem paliw gazowych, odpowiedzialne za eksploatację instalacji
magazynowej;
27) operator systemu skraplania gazu ziemnego - przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące
się skraplaniem gazu ziemnego, sprowadzaniem, wyładunkiem lub regazyfikacją
skroplonego gazu ziemnego, odpowiedzialne za eksploatację instalacji tego gazu;
28) operator systemu połączonego - przedsiębiorstwo energetyczne zarządzające systemami
połączonymi gazowymi albo systemami połączonymi elektroenergetycznymi, w tym
systemem przesyłowym i dystrybucyjnym, albo systemem przesyłowym, dystrybucyjnym,
magazynowania lub skraplania gazu ziemnego;
29) sprzedawca z urzędu - przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na obrót
paliwami gazowymi lub energią elektryczną, świadczące usługi kompleksowe odbiorcom
paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, niekorzystającym
z prawa wyboru sprzedawcy;
30) usługa kompleksowa - usługę świadczoną na podstawie umowy zawierającej
postanowienia umowy sprzedaŜy i umowy o świadczenie usługi przesyłania lub dystrybucji
paliw gazowych lub energii albo umowy sprzedaŜy, umowy o świadczenie usługi
przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych i umowy o świadczenie usługi magazynowania
paliw gazowych;
31) normalny układ pracy sieci - układ pracy sieci i przyłączonych źródeł wytwórczych,
zapewniający najkorzystniejsze warunki techniczne i ekonomiczne transportu energii
elektrycznej oraz spełnienie kryteriów niezawodności pracy sieci i jakości energii
elektrycznej dostarczanej uŜytkownikom sieci;
32) subsydiowanie skrośne - pokrywanie kosztów jednego rodzaju wykonywanej działalności
gospodarczej lub kosztów dotyczących jednej grupy odbiorców przychodami
pochodzącymi z innego rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej lub od innej grupy
odbiorców;
33) kogeneracja – równoczesne wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej lub mechanicznej
w trakcie tego samego procesu technologicznego;
34) ciepło uŜytkowe w kogeneracji – ciepło wytwarzane w kogeneracji, słuŜące zaspokojeniu
niezbędnego zapotrzebowania na ciepło lub chłód, które gdyby nie było wytworzone w
kogeneracji, zostałoby pozyskane z innych źródeł;
35) jednostka kogeneracji – wyodrębniony zespół urządzeń, który moŜe wytwarzać energię
elektryczną w kogeneracji, opisany poprzez dane techniczne;
7
36) energia elektryczna z kogeneracji – energię elektryczną wytwarzaną w kogeneracji i
obliczoną jako:
a) całkowitą roczną produkcję energii elektrycznej w jednostce kogeneracji w roku
kalendarzowym, wytworzoną ze średnioroczną sprawnością przemiany energii
chemicznej paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło uŜytkowe w
kogeneracji, co najmniej równą sprawności granicznej:
– 75% dla jednostki kogeneracji z urządzeniami typu: turbina parowa przeciwpręŜna,
turbina gazowa z odzyskiem ciepła, silnik spalinowy, mikroturbina, silnik Stirlinga,
ogniwo paliwowe, albo
– 80% dla jednostki kogeneracji z urządzeniami typu: układ gazowo-parowy z
odzyskiem ciepła, turbina parowa upustowo-kondensacyjna, albo
b) iloczyn współczynnika i rocznej ilości ciepła uŜytkowego w kogeneracji wytworzonego
ze średnioroczną sprawnością przemiany energii chemicznej paliwa w energię
elektryczną lub mechaniczną i ciepło uŜytkowe w kogeneracji niŜszą niŜ sprawności
graniczne, o których mowa w lit. a; współczynnik ten jest obliczany na podstawie
pomiarów parametrów technologicznych jednostki kogeneracji, dla danego przedziału
czasowego, i określa stosunek energii elektrycznej z kogeneracji do ciepła
uŜytkowego w kogeneracji;
37) referencyjna wartość sprawności dla wytwarzania rozdzielonego – sprawność wytwarzania
rozdzielonego energii elektrycznej albo ciepła stosowana do obliczenia oszczędności
energii pierwotnej uzyskanej w wyniku zastosowania kogeneracji zamiast wytwarzania
rozdzielonego energii elektrycznej i ciepła;
38) wysokosprawna kogeneracja – wytwarzanie energii elektrycznej lub mechanicznej i ciepła
uŜytkowego w kogeneracji, które zapewnia oszczędność energii pierwotnej zuŜywanej w:
a) jednostce kogeneracji w wysokości nie mniejszej niŜ 10% w porównaniu z
wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła w układach rozdzielonych o referencyjnych
wartościach sprawności dla wytwarzania rozdzielonego lub
b) jednostce kogeneracji o mocy zainstalowanej elektrycznej poniŜej 1 MW w porównaniu
z wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła w układach rozdzielonych o
referencyjnych wartościach sprawności dla wytwarzania rozdzielonego;
39) standardowy profil zuŜycia – zbiór danych o przeciętnym zuŜyciu energii elektrycznej
w poszczególnych godzinach doby przez grupę odbiorców końcowych:
a) nieposiadających urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych umoŜliwiających rejestrację
tych danych,
b) o zbliŜonej charakterystyce poboru energii elektrycznej,
c) zlokalizowanych na obszarze działania danego operatora systemu dystrybucyjnego
elektroenergetycznego;
40) bilansowanie handlowe – zgłaszanie operatorowi systemu przesyłowego
elektroenergetycznego przez podmiot odpowiedzialny za bilansowanie handlowe do
realizacji umów sprzedaŜy energii elektrycznej zawartych przez uŜytkowników systemu i
prowadzenie z nimi rozliczeń róŜnicy rzeczywistej ilości dostarczonej albo pobranej energii
elektrycznej i wielkości określonych w tych umowach dla kaŜdego okresu rozliczeniowego;
41) centralny mechanizm bilansowania handlowego – prowadzony przez operatora systemu
przesyłowego, w ramach bilansowania systemu, mechanizm rozliczeń podmiotów
odpowiedzialnych za bilansowanie handlowe, z tytułu niezbilansowania energii
elektrycznej dostarczonej oraz pobranej przez uŜytkowników systemu, dla których te
podmioty prowadzą bilansowanie handlowe;
8
42) podmiot odpowiedzialny za bilansowanie handlowe – osobę fizyczną lub prawną
uczestniczącą w centralnym mechanizmie bilansowania handlowego na podstawie umowy
z operatorem systemu przesyłowego, zajmującą się bilansowaniem handlowym
uŜytkowników systemu.
Art. 4. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw
lub energii, magazynowaniem paliw gazowych, w tym skroplonego gazu ziemnego, skraplaniem
gazu ziemnego lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego jest obowiązane utrzymywać
zdolność urządzeń, instalacji i sieci do realizacji zaopatrzenia w te paliwa lub energię w sposób
ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych.
2.5 Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw
gazowych lub energii jest obowiązane zapewniać wszystkim odbiorcom oraz przedsiębiorstwom
zajmującym się sprzedaŜą paliw gazowych, na zasadzie równoprawnego traktowania,
świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, na zasadach i w
zakresie określonych w ustawie; świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji tych paliw lub
energii odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tych usług.
Art. 4a. (uchylony).
Art. 4b. (uchylony)6.
Art. 4c. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się magazynowaniem paliw
gazowych jest obowiązane zapewniać odbiorcom oraz przedsiębiorstwom zajmującym się
sprzedaŜą paliw gazowych, na zasadzie równoprawnego traktowania, świadczenie usług
magazynowania paliw gazowych w instalacjach magazynowych. Świadczenie usług
magazynowania paliw gazowych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tych usług.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się magazynowaniem paliw gazowych jest
obowiązane udostępniać operatorowi systemu przesyłowego gazowego tę część instalacji, która
jest uŜywana do magazynowania paliw gazowych i jest niezbędna do realizacji jego zadań.
3. Udostępnienie części instalacji, o której mowa w ust. 2, następuje za wynagrodzeniem,
na zasadach określonych w odrębnej umowie. Ustalając wysokość wynagrodzenia naleŜy
stosować stawki opłat za usługi magazynowania paliw gazowych ustalone w taryfie
przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się magazynowaniem tych paliw.
Art. 4d. 1.7 Przedsiębiorstwo zajmujące się transportem wydobytego gazu ziemnego jest
obowiązane, przestrzegając zasad bezpieczeństwa, warunków eksploatacji podłączonych złóŜ,
realizacji zawartych umów w zakresie sprzedaŜy wydobywanych kopalin oraz uwzględniając
dostępną albo moŜliwą do uzyskania przepustowość sieci gazociągów kopalnianych i wymogi
ochrony środowiska, zapewniać odbiorcom oraz przedsiębiorstwom zajmującym się sprzedaŜą
paliw gazowych, na zasadzie równoprawnego traktowania, świadczenie usług transportu gazu
ziemnego siecią gazociągów kopalnianych do miejsca ich dostarczania wybranego przez
5 W myśl art. 22 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz ustawy
– Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), art. 4 ust. 2, w zakresie dotyczącym
odbiorców paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, stosuje się od dnia 1 lipca
2007 r.
6 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 stycznia 2003 r.
w sprawie harmonogramu uzyskiwania przez odbiorców prawa do korzystania z usług przesyłowych
(Dz. U. z 2003 r. Nr 17, poz. 158), które utraciło moc wraz z art. 4b.
7 W myśl art. 22 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz
ustawy – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), art. 4d ust. 1, w zakresie
dotyczącym odbiorców paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, stosuje się
od dnia 1 lipca 2007 r.
9
odbiorcę lub przez przedsiębiorstwo zajmujące się sprzedaŜą paliw gazowych; świadczenie
usług transportu gazu ziemnego odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tych usług.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do tych części sieci gazociągów kopalnianych i instalacji,
które są uŜywane do lokalnej działalności wydobywczej na obszarze złoŜa, gdzie jest
wydobywany gaz ziemny.
3. Przedsiębiorstwo zajmujące się transportem wydobytego gazu ziemnego moŜe odmówić
świadczenia usług, o których mowa w ust. 1, jeŜeli:
1) występują niezgodności:
a) parametrów technicznych sieci gazociągów kopalnianych z parametrami technicznymi
sieci lub instalacji, które miałyby być podłączone do sieci gazociągów kopalnianych, lub
b) parametrów jakościowych transportowanego gazu ziemnego z parametrami
jakościowymi gazu ziemnego mającego być przedmiotem usługi transportu gazu
ziemnego
- których usunięcie nie jest technicznie lub ekonomicznie uzasadnione, albo
2) świadczenie usług transportu gazu ziemnego:
a) mogłoby spowodować obniŜenie obecnego lub planowanego wydobycia gazu ziemnego
lub ropy naftowej, dla potrzeb których wybudowano te gazociągi kopalniane, lub
b) uniemoŜliwiałoby zaspokojenie uzasadnionych potrzeb właściciela lub uŜytkownika sieci
gazociągów kopalnianych lub przedsiębiorstwa zajmującego się transportem wydobytego
gazu ziemnego w zakresie jego transportu lub uzdatniania.
Art. 4e. 1.8 Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się skraplaniem gazu ziemnego lub
regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego przy uŜyciu instalacji skroplonego gazu ziemnego jest
obowiązane, jeŜeli jest to konieczne ze względów technicznych lub ekonomicznych, zapewniać
odbiorcom oraz przedsiębiorstwom zajmującym się sprzedaŜą paliw gazowych, na zasadzie
równoprawnego traktowania, świadczenie usług polegających na skraplaniu gazu ziemnego lub
regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego; świadczenie tych usług odbywa się na podstawie
umowy o świadczenie usług skraplania gazu ziemnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do terminali skroplonego gazu ziemnego przeznaczonych
do magazynowania tego gazu.
Art. 4f. 1. Świadczenie usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz
art. 4e ust. 1, nie moŜe obniŜać niezawodności dostarczania i jakości paliw gazowych lub energii
poniŜej poziomu określonego w odrębnych przepisach oraz powodować niekorzystnej zmiany
cen lub stawek opłat za dostarczane paliwa gazowe lub energię i zakresu ich dostarczania
odbiorcom przyłączonym do sieci, a takŜe uniemoŜliwiać wywiązywanie się przez
przedsiębiorstwa energetyczne z obowiązków w zakresie ochrony interesów odbiorców i
ochrony środowiska.
2. Przepisów art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz art. 4e ust. 1 nie stosuje się do
świadczenia usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, magazynowania tych
paliw i skraplania gazu ziemnego odbiorcom, jeŜeli te paliwa lub energia byłyby dostarczane z
systemu gazowego lub systemu elektroenergetycznego innego państwa, które nie nałoŜyło
8 W myśl art. 22 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz
ustawy – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), art. 4e ust. 1, w zakresie
dotyczącym odbiorców paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, stosuje się
od dnia 1 lipca 2007 r.
10
obowiązku świadczenia tych usług na działające w tym państwie przedsiębiorstwa, lub gdy
odbiorca, do którego paliwa gazowe lub energia elektryczna miałyby być dostarczane, nie jest
uznany za odbiorcę uprawnionego do korzystania z tych usług w tym państwie.
3. W przypadku odmowy świadczenia usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d
ust. 1 oraz art. 4e ust. 1, z powodu nieuznania odbiorcy za uprawnionego do wyboru
sprzedawcy w jednym z dwóch państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - będącym stroną umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki moŜe, na
uzasadniony wniosek odbiorcy lub sprzedawcy, zwrócić się, za pośrednictwem ministra
właściwego do spraw gospodarki, do Komisji Europejskiej o zobowiązanie państwa, w którym
odmówiono świadczenia tych usług, do realizacji Ŝądanej usługi.
Art. 4g. 1. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne lub przedsiębiorstwo zajmujące
się transportem wydobytego gazu ziemnego za pomocą sieci gazociągów kopalnianych odmówi
zawarcia umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii,
umowy o świadczenie usług transportu gazu ziemnego, umowy o świadczenie usług
magazynowania paliw gazowych lub umowy o świadczenie usług skraplania gazu ziemnego,
jest ono obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki
oraz zainteresowany podmiot, podając uzasadnienie odmowy.
2. W przypadku odmowy zawarcia umowy o świadczenie usługi przesyłania lub dystrybucji
energii elektrycznej operator systemu elektroenergetycznego, na Ŝądanie podmiotu
występującego o jej zawarcie, przedstawia temu podmiotowi istotne informacje o działaniach,
jakie naleŜy podjąć, aby wzmocnić sieć w celu umoŜliwienia zawarcia tej umowy; za
opracowanie informacji moŜe być pobrana opłata odzwierciedlająca koszty jej przygotowania.
Art. 4h. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wchodzące w skład przedsiębiorstwa
zintegrowanego pionowo moŜe odmówić świadczenia usługi przesyłania, dystrybucji lub
transportu gazu ziemnego, usługi magazynowania lub usługi skraplania gazu ziemnego, jeŜeli
świadczenie tych usług moŜe spowodować dla przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo
trudności finansowe lub ekonomiczne związane z realizacją zobowiązań wynikających z
uprzednio zawartych umów przewidujących obowiązek zapłaty za określoną ilość gazu
ziemnego, niezaleŜnie od ilości pobranego gazu, lub gdy świadczenie tych usług uniemoŜliwia
wywiązanie się przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo z obowiązków w zakresie ochrony
interesów odbiorców i ochrony środowiska.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne wchodzące w skład przedsiębiorstwa zintegrowanego
pionowo, które odmówiło świadczenia usługi przesyłania, dystrybucji lub transportu gazu
ziemnego, usługi magazynowania lub usługi skraplania gazu ziemnego, z powodów określonych
w ust. 1, powinno niezwłocznie wystąpić z wnioskiem do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki
o czasowe zwolnienie z obowiązków określonych w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz
art. 4e ust. 1 lub ograniczenie tych obowiązków, podając uzasadnienie odmowy.
3. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na podstawie uzasadnionego wniosku, o którym
mowa w ust. 2, moŜe, w drodze decyzji, czasowo zwolnić z obowiązków, o których mowa
w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz art. 4e ust. 1, nałoŜonych na przedsiębiorstwo
energetyczne zajmujące się przesyłaniem, dystrybucją lub transportem gazu ziemnego,
magazynowaniem, skraplaniem lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego lub ograniczyć te
obowiązki.
4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, podejmując decyzję, o której mowa w ust. 3, bierze
pod uwagę:
1) ogólną sytuację finansową przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 1;
11
2) daty zawarcia umów i warunki, na jakich umowy zostały zawarte;
3) wpływ postanowień umów na sytuację finansową przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 1,
oraz odbiorców;
4) stopień rozwoju konkurencji na rynku paliw gazowych;
5) realizację obowiązków wynikających z ustawy;
6) podjęte działania mające na celu umoŜliwienie świadczenia usług, o których mowa w ust. 1;
7) wpływ tej decyzji na prawidłowe funkcjonowanie i rozwój rynku paliw gazowych;
8) stopień połączeń systemów gazowych i ich współdziałanie.
5. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki po uwzględnieniu wniosku przedsiębiorstwa
energetycznego niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską o zajętym stanowisku do
wniosku,
o którym mowa w ust. 2; wraz z powiadomieniem przekazuje informacje dotyczące zajętego
stanowiska.
6. W przypadku zgłoszenia przez Komisję Europejską poprawek do stanowiska, o którym
mowa w ust. 5, lub wniosku o jego zmianę, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zajmuje
stanowisko do poprawek lub wniosku Komisji Europejskiej w terminie 28 dni od dnia otrzymania
poprawek lub wniosku.
7. Uzgodnione z Komisją Europejską stanowisko do wniosku przedsiębiorstwa
energetycznego stanowi podstawę do wydania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki
decyzji, o której mowa w ust. 3.
8. Decyzję, o której mowa w ust. 3, wraz z uzasadnieniem Prezes Urzędu Regulacji
Energetyki ogłasza niezwłocznie w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki.
Art. 4i. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na uzasadniony wniosek przedsiębiorstwa
energetycznego moŜe, w drodze decyzji, zwolnić przedsiębiorstwo z obowiązków świadczenia
usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 i art. 4e ust. 1, oraz przedkładania
taryf do zatwierdzenia, o którym mowa w art. 47 ust. 1, gdy świadczenie tych usług będzie się
odbywać z wykorzystaniem elementów systemu gazowego lub instalacji gazowych, których
budowa nie została ukończona do dnia 4 sierpnia 2003 r. lub została rozpoczęta po tym dniu,
zwanych dalej „nową infrastrukturą”, w tym gazociągów międzysystemowych, instalacji
magazynowych i instalacji skroplonego gazu ziemnego.
2. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, moŜna udzielić, jeŜeli są spełnione łącznie
następujące warunki:
1) nowa infrastruktura ma wpływ na zwiększenie konkurencyjności w zakresie dostarczania
paliw gazowych oraz bezpieczeństwa ich dostarczania;
2) ze względu na ryzyko związane z budową nowej infrastruktury, bez udzielenia zwolnienia
budowa ta nie byłaby podjęta;
3) nowa infrastruktura jest lub będzie własnością podmiotu niezaleŜnego, przynajmniej pod
względem formy prawnej, od operatora systemu gazowego, w którym to systemie nowa
infrastruktura została lub zostanie zbudowana;
4) na uŜytkowników nowej infrastruktury są nałoŜone opłaty za korzystanie z tej infrastruktury;
5) zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie spowoduje pogorszenia warunków konkurencji
i efektywności funkcjonowania rynku paliw gazowych lub systemu gazowego, w którym
nowa infrastruktura została lub zostanie zbudowana.
12
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się takŜe do infrastruktury, której budowę ukończono do dnia
4 sierpnia 2003 r., jeŜeli po tym dniu zostały lub zostaną w niej dokonane zmiany umoŜliwiające
znaczny wzrost zdolności przesyłowej tej infrastruktury lub rozwój nowych źródeł zaopatrzenia
w paliwa gazowe.
4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 1,
bierze pod uwagę niedyskryminacyjny dostęp do gazociągów międzysystemowych, okres, na
jaki zawarto umowy dotyczące wykorzystania nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której
mowa w ust. 3, zwiększenie zdolności przesyłowej, okres planowanej eksploatacji infrastruktury
oraz uwarunkowania krajowe w tym zakresie.
5. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy gazociągów
międzysystemowych, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zajmuje stanowisko do tego wniosku,
po konsultacji z właściwymi organami zainteresowanych państw członkowskich Unii
Europejskiej.
6. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki po uwzględnieniu wniosku, o którym mowa w ust. 1,
niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską o zajętym stanowisku; do powiadomienia dołącza
informacje dotyczące:
1) powodów zwolnienia z obowiązków wymienionych w ust. 1, łącznie z danymi finansowymi
uzasadniającymi to zwolnienie;
2) analizy wpływu zwolnienia z obowiązków wymienionych w ust. 1 na konkurencyjność
i sprawne funkcjonowanie rynku paliw gazowych;
3) okresu, na jaki udzielono zwolnienia z obowiązków wymienionych w ust. 1;
4) wielkości udziału zdolności przesyłowej infrastruktury objętej zwolnieniem z obowiązków
wymienionych w ust. 1, w odniesieniu do całkowitej zdolności przesyłowej tej infrastruktury;
5) przebiegu i wyników konsultacji z właściwymi organami zainteresowanych państw
członkowskich Unii Europejskiej;
6) wpływu nowej infrastruktury lub zmian w infrastrukturze, o której mowa w ust. 3, na
dywersyfikację dostaw gazu.
7. W przypadku zgłoszenia przez Komisję Europejską poprawek do stanowiska, o którym
mowa w ust. 6, lub wniosku o jego zmianę Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zajmuje
stanowisko do poprawek lub wniosku Komisji Europejskiej w terminie 28 dni od dnia otrzymania
poprawek lub wniosku.
8. Uzgodnione z Komisją Europejską stanowisko do wniosku przedsiębiorstwa
energetycznego stanowi podstawę do wydania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki
decyzji, o której mowa w ust. 1.
9. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, odrębnie dla
kaŜdej nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której mowa w ust. 3; w decyzji określa się
zakres zwolnienia z obowiązków wymienionych w ust. 1 oraz okres, na jaki udzielono
zwolnienia.
10. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem Prezes Urzędu Regulacji
Energetyki ogłasza niezwłocznie w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki.
13
Art. 4j.9 Odbiorcy paliw gazowych lub energii mają prawo zakupu tych paliw lub energii od
wybranego przez siebie sprzedawcy.
Rozdział 2
Dostarczanie paliw i energii
Art. 5. 1. Dostarczanie paliw gazowych lub energii odbywa się, po uprzednim przyłączeniu
do sieci, o którym mowa w art. 7, na podstawie umowy sprzedaŜy i umowy o świadczenie usług
przesyłania lub dystrybucji albo umowy sprzedaŜy, umowy o świadczenie usług przesyłania lub
dystrybucji i umowy o świadczenie usług magazynowania paliw gazowych lub umowy o
świadczenie usług skraplania gazu.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać co najmniej:
1) umowa sprzedaŜy - postanowienia określające: miejsce dostarczenia paliw gazowych lub
energii do odbiorcy i ilość tych paliw lub energii w podziale na okresy umowne, moc
umowną oraz warunki wprowadzania jej zmian, cenę lub grupę taryfową stosowane w
rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, sposób prowadzenia
rozliczeń, wysokość bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi
odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres
obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania;
2) umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii -
postanowienia określające: moc umowną i warunki wprowadzania jej zmian, ilość
przesyłanych paliw gazowych lub energii w podziale na okresy umowne, miejsca
dostarczania paliw gazowych lub energii do sieci i ich odbioru z sieci, standardy jakościowe,
warunki zapewnienia niezawodności i ciągłości dostarczania paliw gazowych lub energii,
stawki opłat lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach oraz warunki wprowadzania
zmian tych stawek i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, parametry techniczne
paliw gazowych lub energii oraz wysokość bonifikaty za niedotrzymanie tych parametrów
oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za
niedotrzymanie warunków umowy oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej
rozwiązania;
3) umowa o świadczenie usług magazynowania paliw gazowych - postanowienia określające:
moc umowną i warunki wprowadzania jej zmian, ilość paliw gazowych, miejsce, okres i
sposób ich przechowywania, stawkę opłat lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i
warunki wprowadzania zmian tej stawki i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń,
odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy oraz okres obowiązywania
umowy i warunki jej rozwiązania;
4) umowa o świadczenie usług skraplania gazu ziemnego - postanowienia określające: moc
umowną i warunki wprowadzania jej zmian, ilość skraplanego gazu ziemnego lub
regazyfikowanego skroplonego gazu ziemnego, stawkę opłat określoną w taryfie, warunki
wprowadzania zmian tej stawki, sposób prowadzenia rozliczeń, odpowiedzialność stron za
niedotrzymanie warunków umowy oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej
rozwiązania.
9 W myśl art. 22 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz
ustawy – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), art. 4j, w zakresie dotyczącym
odbiorców paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, stosuje się od dnia
1 lipca 2007 r.
14
2a.10 Umowa o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej, której stroną jest
uŜytkownik systemu niebędący podmiotem odpowiedzialnym za bilansowanie handlowe,
powinna zawierać takŜe, w przypadku gdy uŜytkownikiem systemu jest:
1) odbiorca – oznaczenie:
a) wybranego przez odbiorcę sprzedawcy, z którym ma zawartą umowę sprzedaŜy energii
elektrycznej, oraz zasady zmiany tego sprzedawcy; wybrany sprzedawca musi mieć
zawartą umowę o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej z operatorem
systemu dystrybucyjnego, do którego sieci odbiorca ten jest przyłączony,
b) podmiotu będącego dla odbiorcy sprzedawcą i zgodę tego odbiorcy na zawarcie przez
operatora systemu dystrybucyjnego umowy sprzedaŜy energii elektrycznej z tym
sprzedawcą, na jego rzecz i w jego imieniu, w przypadku zaprzestania dostarczania tej
energii przez wybranego przez odbiorcę sprzedawcę;
2) przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej i
przyłączone do sieci dystrybucyjnej – oznaczenie przez to przedsiębiorstwo podmiotu
odpowiedzialnego za jego bilansowanie handlowe, który ma zawartą umowę o świadczenie
usług dystrybucji energii elektrycznej z operatorem systemu dystrybucyjnego, do którego
sieci przyłączone jest to przedsiębiorstwo, oraz zasady zmiany tego podmiotu;
3) sprzedawca:
a) oznaczenie przez sprzedawcę podmiotu odpowiedzialnego za jego bilansowanie
handlowe, który ma zawartą umowę o świadczenie usług dystrybucji energii
elektrycznej z operatorem systemu dystrybucyjnego, do którego sieci przyłączeni są
odbiorcy, z którymi sprzedawca ma zawarte umowy sprzedaŜy energii elektrycznej,
oraz zasady zmiany tego podmiotu,
b) sposób przekazywania danych pomiarowych o ilości zuŜytej energii elektrycznej przez
odbiorców, z którymi sprzedawca ma zawarte umowy sprzedaŜy energii elektrycznej.
2b. Umowa sprzedaŜy energii elektrycznej, której stroną jest odbiorca niebędący
podmiotem odpowiedzialnym za bilansowanie handlowe, powinna zawierać takŜe sposób:
1) określania niezbilansowania energii elektrycznej oraz jego rozliczania odpowiednio według:
a) grafiku indywidualnego przedstawiającego zbiór danych o planowanej realizacji umowy
sprzedaŜy energii elektrycznej oddzielnie dla poszczególnych okresów rozliczeniowych
centralnego mechanizmu bilansowania handlowego, zwanego dalej „grafikiem
handlowym”, oraz rzeczywistego poboru energii elektrycznej lub
b) standardowego profilu zuŜycia oraz rzeczywiście pobranej energii elektrycznej;
2) zgłaszania grafików handlowych.
10 Patrz art. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy – Prawo
ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124), który
stanowi:
„Art. 4. 1. Do dnia 30 czerwca 2007 r. przedsiębiorstwa energetyczne dostosują umowy o świadczenie usług
dystrybucji energii elektrycznej i umowy sprzedaŜy energii elektrycznej do wymagań określonych w art. 5 ust.
2a i 2b ustawy wymienionej w art. 1, z zastrzeŜeniem ust. 2.
2. Od dnia wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy do dnia 30 czerwca 2007 r., w przypadku pisemnego zgłoszenia
zamiaru zmiany sprzedawcy energii elektrycznej przez odbiorcę uprawnionego do wyboru sprzedawcy,
przedsiębiorstwo energetyczne dostosuje umowy, o których mowa w ust. 1, do wymagań określonych
w art. 5 ust. 2a i 2b ustawy wymienionej w art. 1, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zgłoszenia odbiorcy.”.
15
3. Dostarczanie paliw gazowych lub energii moŜe odbywać się na podstawie umowy
zawierającej postanowienia umowy sprzedaŜy i umowy o świadczenie usług przesyłania lub
dystrybucji tych paliw lub energii, zwanej dalej „umową kompleksową”; umowa kompleksowa
dotycząca dostarczania paliw gazowych moŜe zawierać takŜe postanowienia umowy o
świadczenie usług magazynowania tych paliw, a w przypadku ciepła, jeŜeli jest ono kupowane
od innych przedsiębiorstw energetycznych, powinna takŜe określać warunki stosowania cen i
stawek opłat obowiązujących w tych przedsiębiorstwach.
4. Umowa kompleksowa moŜe zawierać takŜe postanowienia umowy sprzedaŜy paliw
gazowych lub energii, umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych
lub energii lub umowy o świadczenie usług magazynowania tych paliw, zawartych przez
sprzedawcę na rzecz i w imieniu odbiorcy końcowego z przedsiębiorstwem energetycznym
zajmującym się przesyłaniem, dystrybucją paliw gazowych lub energii lub magazynowaniem
tych paliw.
4a. Umowa sprzedaŜy, umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw
gazowych, a takŜe umowa kompleksowa powinny zawierać postanowienia określające
maksymalne dopuszczalne ograniczenia w poborze tych paliw.
5. Projekty umów, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, lub projekty wprowadzenia zmian
w zawartych umowach, z wyjątkiem zmian cen lub stawek opłat określonych w zatwierdzonych
taryfach, powinny być niezwłocznie przesłane odbiorcy; jeŜeli w zawartych umowach mają być
wprowadzone zmiany, wraz z projektem zmienianej umowy naleŜy przesłać pisemną informację
o prawie do wypowiedzenia umowy.
6. Sprzedawca paliw gazowych lub energii powinien powiadomić odbiorców o podwyŜce
cen lub stawek opłat za dostarczane paliwa gazowe lub energię określonych w zatwierdzonych
taryfach, w ciągu jednego okresu rozliczeniowego od dnia tej podwyŜki.
6a. Sprzedawca energii elektrycznej informuje swoich odbiorców o strukturze paliw
zuŜytych lub innych nośników energii słuŜących do wytworzenia energii elektrycznej sprzedanej
przez niego w poprzednim roku kalendarzowym oraz o miejscu, w którym są dostępne
informacje o wpływie wytwarzania tej energii na środowisko, co najmniej w zakresie emisji
dwutlenku węgla i radioaktywnych odpadów.
6b. W przypadku energii elektrycznej kupowanej na giełdzie towarowej lub importowanej
z systemu elektroenergetycznego państw niebędących członkami Unii Europejskiej, informacje
o strukturze paliw zuŜytych lub innych nośników energii słuŜących do wytworzenia energii
elektrycznej mogą być sporządzone na podstawie zbiorczych danych dotyczących udziału
poszczególnych rodzajów źródeł energii elektrycznej, w których energia ta została wytworzona
w poprzednim roku kalendarzowym.
7. Umowy, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, powinny zawierać takŜe postanowienia
określające sposób postępowania w razie utraty przez odbiorcę moŜliwości wywiązywania się z
obowiązku zapłaty za dostarczone paliwa gazowe lub energię lub usługi związane z ich
dostarczaniem.
Art. 5a. 1. Sprzedawca z urzędu jest obowiązany do zapewnienia świadczenia usługi
kompleksowej i do zawarcia umowy kompleksowej, na zasadach równoprawnego traktowania,
z odbiorcą paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym,
niekorzystającym z prawa wyboru sprzedawcy i przyłączonym do sieci przedsiębiorstwa
energetycznego wskazanego w koncesji sprzedawcy z urzędu.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw
gazowych lub energii elektrycznej jest obowiązane do zawarcia ze sprzedawcą z urzędu umowy
o świadczenie usługi przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii elektrycznej w celu
16
dostarczania tych paliw lub energii odbiorcy paliw gazowych lub energii elektrycznej w
gospodarstwie domowym, któremu sprzedawca z urzędu jest obowiązany zapewnić świadczenie
usługi kompleksowej.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła jest
obowiązane do zawarcia umowy kompleksowej z odbiorcą końcowym przyłączonym do sieci
ciepłowniczej tego przedsiębiorstwa na wniosek tego odbiorcy.
4. Odbiorca paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym moŜe
zrezygnować z usługi kompleksowej świadczonej przez sprzedawcę z urzędu. Odbiorca paliw
gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, który zrezygnuje z usługi
kompleksowej, zachowując przewidziany w umowie okres jej wypowiedzenia, nie moŜe być
obciąŜony przez sprzedawcę z urzędu Ŝadnymi dodatkowymi kosztami z tego tytułu.
Art. 5b.11 1. Umowa, na podstawie której przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo pełniące
funkcję operatora systemu dystrybucyjnego sprzedaje energię elektryczną do odbiorcy
końcowego oraz świadczy usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z mocy prawa,
z dniem wyodrębnienia z tego przedsiębiorstwa jego części niezwiązanej z działalnością
dystrybucyjną i wniesienia jej, przed dniem 1 lipca 2007 r., jako wkładu niepienięŜnego na
pokrycie kapitału zakładowego innego przedsiębiorstwa, staje się umową, której stronami są:
przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią
elektryczną do którego wniesiono wkład niepienięŜny oraz odbiorca energii elektrycznej.
2. Dniem wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1, jest dzień wniesienia wkładu
niepienięŜnego, o którym mowa w ust. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne pełniące funkcję
operatora systemu dystrybucyjnego powiadamia niezwłocznie Prezesa URE o dniu
wyodrębnienia.
3. Za zobowiązania wynikające z umowy, na podstawie której przedsiębiorstwo
zintegrowane pionowo pełniące funkcję operatora systemu dystrybucyjnego dostarcza energię
elektryczną do odbiorcy końcowego, powstałe przed dniem wyodrębnienia, o którym mowa w
ust. 1, odpowiadają solidarnie przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo pełniące funkcję
operatora systemu dystrybucyjnego, z którego wyodrębniono część niezwiązaną z działalnością
dystrybucyjną i przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
obrotu energią elektryczną, do którego wniesiono wkład niepienięŜny, o którym mowa w ust. 1.
4. Odbiorca końcowy moŜe wypowiedzieć umowę, o której mowa w ust. 1, bez ponoszenia
dodatkowych kosztów, składając do przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego
działalność w zakresie obrotu energią elektryczną pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu tej
umowy. Umowa ulega rozwiązaniu z ostatnim dniem drugiego miesiąca następującego po
miesiącu, w którym oświadczenie odbiorcy dotarło do tego przedsiębiorstwa energetycznego.
5. Przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo pełniące funkcję operatora systemu
dystrybucyjnego w terminie 3 miesięcy od dnia wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1,
poinformuje odbiorców końcowych przyłączonych do swojej sieci dystrybucyjnej o
wyodrębnieniu jego części niezwiązanej z działalnością dystrybucyjną oraz moŜliwościach,
skutkach i terminie złoŜenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 4.
11 Art. 5b został dodany przez ustawę z dnia 15 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne
(Dz. U. Nr 115, poz. 790). Weszła ona w Ŝycie z dniem ogłoszenia (tj. z dniem 29 czerwca 2007 r.),
z mocą od 24 czerwca 2007 r. Tekst ustawy zmieniającej umieszczono na końcu ustawy – Prawo
energetyczne.
17
Art. 6. 1. UpowaŜnieni przedstawiciele przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się
przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii wykonują kontrole układów
pomiarowych, dotrzymania zawartych umów i prawidłowości rozliczeń.
2. Przedstawicielom, o których mowa w ust. 1, po okazaniu legitymacji i pisemnego
upowaŜnienia wydanego przez właściwy organ przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego
się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii, przysługuje prawo:
1) wstępu na teren nieruchomości lub do pomieszczeń, gdzie jest przeprowadzana kontrola,
o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej;
2) przeprowadzania, w ramach kontroli, niezbędnych przeglądów urządzeń będących
własnością przedsiębiorstwa energetycznego, a takŜe prac związanych z ich eksploatacją
lub naprawą oraz dokonywania badań i pomiarów;
3) zbierania i zabezpieczania dowodów naruszania przez odbiorcę warunków uŜywania
układów pomiarowo-rozliczeniowych oraz warunków umowy zawartej z przedsiębiorstwem
energetycznym.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, moŜe wstrzymać dostarczanie
paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła, jeśli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której
mowa w ust. 2, stwierdzono, Ŝe:
1) instalacja znajdująca się u odbiorcy stwarza bezpośrednie zagroŜenie dla Ŝycia, zdrowia
albo środowiska;
2) nastąpił nielegalny pobór paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła.
3a. Przedsiębiorstwa energetyczne, o których mowa w ust. 1, mogą wstrzymać
dostarczanie paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w przypadku, gdy odbiorca zwleka
z zapłatą za pobrane paliwo gazowe, energię elektryczną lub ciepło albo świadczone usługi co
najmniej miesiąc po upływie terminu płatności, pomimo uprzedniego powiadomienia na piśmie o
zamiarze wypowiedzenia umowy i wyznaczenia dodatkowego, dwutygodniowego terminu do
zapłaty zaległych i bieŜących naleŜności.
3b. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane do bezzwłocznego wznowienia
dostarczania paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła, wstrzymanego z powodów, o
których mowa w ust. 3 i 3a, jeŜeli ustaną przyczyny uzasadniające wstrzymanie ich
dostarczania.
3c. Przepisu ust. 3a nie stosuje się do obiektów słuŜących obronności państwa.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia12, szczegółowe
zasady przeprowadzania kontroli, wzory protokołów kontroli i upowaŜnień do kontroli oraz wzór
legitymacji.
5. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, powinno określać w szczególności:
1) przedmiot kontroli;
2) szczegółowe uprawnienia upowaŜnionych przedstawicieli, o których mowa w ust. 1;
3) tryb przeprowadzania kontroli.
12 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 11 sierpnia 2000 r. w sprawie przeprowadzania
kontroli przez przedsiębiorstwa energetyczne (Dz. U. z 2000 r. Nr 75, poz. 866).
18
Art. 6a. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne moŜe zainstalować przedpłatowy układ
pomiarowo-rozliczeniowy słuŜący do rozliczeń za dostarczane paliwa gazowe, energię
elektryczną lub ciepło, jeŜeli odbiorca:
1) co najmniej dwukrotnie w ciągu kolejnych 12 miesięcy zwlekał z zapłatą za pobrane paliwo
gazowe, energię elektryczną lub ciepło albo świadczone usługi przez okres co najmniej
jednego miesiąca;
2) nie ma tytułu prawnego do nieruchomości, obiektu lub lokalu, do którego są dostarczane
paliwa gazowe, energia elektryczna lub ciepło;
3) uŜytkuje nieruchomość, obiekt lub lokal w sposób uniemoŜliwiający cykliczne sprawdzanie
stanu układu pomiarowo-rozliczeniowego.
2. Koszty zainstalowania układu pomiarowo-rozliczeniowego, o którym mowa w ust. 1,
ponosi przedsiębiorstwo energetyczne.
3. W razie braku zgody odbiorcy na zainstalowanie układu pomiarowo-rozliczeniowego,
o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo energetyczne moŜe wstrzymać dostarczanie energii
elektrycznej lub rozwiązać umowę sprzedaŜy energii.
Art. 7. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw
gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami
ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeŜeli istnieją
techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii,
a Ŝądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. JeŜeli
przedsiębiorstwo energetyczne odmówi zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, jest
obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić o odmowie jej zawarcia Prezesa Urzędu
Regulacji Energetyki i zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.
2. Umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać co najmniej postanowienia określające:
termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie, miejsce rozgraniczenia
własności sieci przedsiębiorstwa energetycznego i instalacji podmiotu przyłączanego, zakres
robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia, wymagania dotyczące lokalizacji układu
pomiarowo-rozliczeniowego i jego parametrów, warunki udostępnienia przedsiębiorstwu
energetycznemu nieruchomości naleŜącej do podmiotu przyłączanego w celu budowy lub
rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia, przewidywany termin zawarcia umowy,
na podstawie której nastąpi dostarczanie paliw gazowych lub energii, ilości paliw gazowych lub
energii przewidzianych do odbioru, moc przyłączeniową, odpowiedzialność stron za
niedotrzymanie warunków umowy, a w szczególności za opóźnienie terminu realizacji prac w
stosunku do ustalonego w umowie, oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przypadku, gdy ubiegający się
o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci nie ma tytułu prawnego do korzystania z obiektu, do
którego paliwa gazowe lub energia mają być dostarczane.
4. Przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane do spełniania technicznych
warunków dostarczania paliw gazowych lub energii określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8 oraz w odrębnych przepisach i koncesji.
5. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw
gazowych lub energii jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy
sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie, na warunkach
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8 i art. 46 oraz w
załoŜeniach lub planach, o których mowa w art. 19 i 20.
19
6. Budowę i rozbudowę odcinków sieci słuŜących do przyłączenia instalacji naleŜących do
podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia przedsiębiorstwo energetyczne,
o którym mowa w ust. 1, umoŜliwiając ich wykonanie zgodnie z zasadami konkurencji takŜe
innym przedsiębiorcom zatrudniającym pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i
doświadczeniu w tym zakresie.
7. Podmioty ubiegające się o przyłączenie do sieci dzieli się na grupy, biorąc pod uwagę
parametry sieci, standardy jakościowe paliw gazowych lub energii oraz rodzaj i wielkość
przyłączanych urządzeń, instalacji i sieci.
8.13 Za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę ustaloną na podstawie następujących
zasad:
1) za przyłączenie do sieci przesyłowej, sieci dystrybucyjnej gazowej wysokich ciśnień oraz do
sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyŜszym niŜ 1 kV i nie wyŜszym niŜ
110 kV, z wyłączeniem przyłączenia źródeł i sieci, opłatę ustala się na podstawie jednej
czwartej rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia;
2) za przyłączenie do sieci dystrybucyjnej gazowej innej niŜ wymieniona w pkt 1, sieci
elektroenergetycznej o napięciu znamionowym nie wyŜszym niŜ 1 kV oraz sieci
ciepłowniczej, z wyłączeniem przyłączenia źródeł i sieci, opłatę ustala się w oparciu o stawki
opłat zawarte w taryfie, kalkulowane na podstawie jednej czwartej średniorocznych
nakładów inwestycyjnych na budowę odcinków sieci słuŜących do przyłączania tych
podmiotów, określonych w planie rozwoju, o którym mowa w art. 16; stawki te mogą być
kalkulowane w odniesieniu do wielkości mocy przyłączeniowej, jednostki długości odcinka
sieci słuŜącego do przyłączenia lub rodzaju tego odcinka;
3) za przyłączenie źródeł współpracujących z siecią oraz sieci przedsiębiorstw energetycznych
zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii pobiera się opłatę
ustaloną na podstawie rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia,
z wyłączeniem odnawialnych źródeł energii o mocy elektrycznej zainstalowanej nie wyŜszej
niŜ 5 MW oraz jednostek kogeneracji o mocy elektrycznej zainstalowanej poniŜej 1 MW,
za których przyłączenie pobiera się połowę opłaty ustalonej na podstawie rzeczywistych
nakładów.14
9. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne odmówi przyłączenia do sieci z powodu
braku warunków ekonomicznych, o których mowa w ust. 1, a Prezes Urzędu Regulacji
Energetyki, w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1,
nie zgłosi zastrzeŜeń do odmowy, za przyłączenie do sieci przedsiębiorstwo to moŜe pobrać
opłatę w wysokości uzgodnionej z podmiotem ubiegającym się o przyłączenie w umowie o
przyłączenie; przepisu ust. 8 nie stosuje się.
13 W myśl art. 3 ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz ustawy –
Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), do dnia 31 grudnia 2010 r. opłatę za
przyłączenie, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy, w odniesieniu do przyłączenia do sieci
elektroenergetycznej odnawialnych źródeł energii o mocy elektrycznej wyŜszej niŜ 5 MW, pobiera się w
wysokości jednej drugiej obliczonej opłaty.
14
W myśl art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
do dnia 31 grudnia 2011 r. opłatę za przyłączenie, o której mowa w art. 7 ust. 8 pkt 3 ustawy – Prawo
energetyczne, w odniesieniu do przyłączenia do sieci elektroenergetycznej jednostek kogeneracji o mocy
elektrycznej zainstalowanej nie wyŜszej niŜ 5 MW, pobiera się w wysokości połowy obliczonej opłaty.
20
10. Koszty wynikające z nakładów na realizację przyłączenia podmiotów ubiegających się
o przyłączenie, w zakresie, w jakim zostały pokryte wpływami z opłat za przyłączenie do sieci,
o których mowa w ust. 8 i 9, nie stanowią podstawy do ustalania w taryfie stawek opłat za
przesyłanie lub dystrybucję paliw gazowych lub energii.
11. W umowie o przyłączenie do sieci ciepłowniczej mogą być ustalone niŜsze stawki opłat
za przyłączenie do sieci niŜ ustalone na podstawie zasad określonych w ust. 8.
12. Przyłączany podmiot jest obowiązany umoŜliwić przedsiębiorstwu energetycznemu,
o którym mowa w ust. 1, w obrębie swojej nieruchomości budowę i rozbudowę sieci w zakresie
niezbędnym do realizacji przyłączenia oraz udostępnić pomieszczenia lub miejsca na
zainstalowanie układów pomiarowych, na warunkach określonych w umowie o świadczenie
usługi przyłączenia do sieci.
13. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane powiadomić
przyłączany podmiot o planowanych terminach prac wymienionych w ust. 12 z wyprzedzeniem
umoŜliwiającym przyłączanemu podmiotowi przygotowanie nieruchomości lub pomieszczeń do
przeprowadzenia i odbioru tych prac.
14. Przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek wydać, na wniosek zainteresowanego,
oświadczenie, o którym mowa w przepisach prawa budowlanego, o zapewnieniu dostaw paliw
gazowych lub energii oraz warunkach przyłączenia obiektu budowlanego do sieci.
Art. 7a. 1. Przyłączane do sieci urządzenia, instalacje i sieci podmiotów ubiegających się
o przyłączenie muszą spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne zapewniające:
1) bezpieczeństwo funkcjonowania systemu gazowego, systemu elektroenergetycznego albo
sieci ciepłowniczej oraz współpracujących z tą siecią urządzeń lub instalacji słuŜących do
wytwarzania lub odbioru ciepła, zwanych dalej „systemem ciepłowniczym”;
2) zabezpieczenie systemu gazowego, systemu elektroenergetycznego albo systemu
ciepłowniczego przed uszkodzeniami spowodowanymi niewłaściwą pracą przyłączonych
urządzeń, instalacji i sieci;
3) zabezpieczenie przyłączonych urządzeń, instalacji i sieci przed uszkodzeniami w przypadku
awarii lub wprowadzenia ograniczeń w poborze lub dostarczaniu paliw gazowych lub
energii;
4) dotrzymanie w miejscu przyłączenia urządzeń, instalacji i sieci parametrów jakościowych
paliw gazowych i energii;
5) spełnianie wymagań w zakresie ochrony środowiska, określonych w odrębnych przepisach;
6) moŜliwość dokonywania pomiarów wielkości i parametrów niezbędnych do prowadzenia
ruchu sieci oraz rozliczeń za pobrane paliwa lub energię.
2. Urządzenia, instalacje i sieci, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać takŜe wymagania
określone w odrębnych przepisach, w szczególności: przepisach prawa budowlanego, o
ochronie przeciwporaŜeniowej, o ochronie przeciwpoŜarowej, o systemie oceny zgodności oraz
w przepisach dotyczących technologii wytwarzania paliw gazowych lub energii i rodzaju
stosowanego paliwa.
3. Budowa gazociągu bezpośredniego lub linii bezpośredniej wymaga, przed wydaniem
decyzji o pozwoleniu na budowę w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, uzyskania zgody
Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki; zgoda jest udzielana w drodze decyzji.
4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, udzielając zgody, o której mowa w ust. 3,
uwzględnia:
21
1) wykorzystanie zdolności przesyłowych istniejącej sieci gazowej lub sieci
elektroenergetycznej;
2) odmowę świadczenia usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii
elektrycznej istniejącą siecią gazową lub siecią elektroenergetyczną podmiotowi
występującemu o uzyskanie zgody oraz nieuwzględnienie złoŜonej przez niego skargi na tę
odmowę.
Art. 8. 1. W sprawach spornych dotyczących odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do
sieci, umowy sprzedaŜy, umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw lub
energii, umowy o świadczenie usług transportu gazu ziemnego, umowy o świadczenie usługi
magazynowania paliw gazowych, umowy, o której mowa w art. 4c ust. 3, umowy o świadczenie
usługi skraplania gazu ziemnego oraz umowy kompleksowej, a takŜe w przypadku
nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania paliw gazowych lub energii rozstrzyga Prezes
Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek strony.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki moŜe wydać
na wniosek jednej ze stron postanowienie, w którym określa warunki podjęcia bądź
kontynuowania dostaw do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu.
Art. 9.15 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki funkcjonowania systemu gazowego, biorąc pod uwagę: bezpieczeństwo
i niezawodne funkcjonowanie tego systemu, równoprawne traktowanie uŜytkowników systemu
gazowego, wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji urządzeń,
instalacji i sieci określone w odrębnych przepisach.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności:
1) kryteria podziału na grupy podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci;
2) warunki przyłączenia do sieci, w tym wymagania techniczne w zakresie przyłączania do
sieci instalacji skroplonego gazu ziemnego, instalacji magazynowych, sieci przesyłowych
lub dystrybucyjnych oraz gazociągów bezpośrednich;
3) sposób prowadzenia obrotu paliwami gazowymi;
4) warunki świadczenia usług przesyłania, dystrybucji, magazynowania paliw gazowych i
skraplania gazu ziemnego, prowadzenia ruchu sieciowego i eksploatacji sieci oraz
korzystania
z systemu gazowego i połączeń międzysystemowych;
5) zakres, warunki i sposób bilansowania systemu gazowego oraz prowadzenia z
uŜytkownikami tego systemu rozliczeń wynikających z niezbilansowania paliw gazowych
dostarczonych i pobranych z systemu;
6) zakres, warunki i sposób zarządzania ograniczeniami w systemie gazowym;
7) warunki współpracy pomiędzy operatorami systemów gazowych, w tym z innymi
przedsiębiorstwami energetycznymi, w zakresie prowadzenia ruchu sieciowego oraz
postępowania w sytuacjach awaryjnych;
15 W myśl art. 21 ustawy zmieniającej z dnia 4 marca 2005 r., przepisy wykonawcze wydane przed dniem
wejścia w Ŝycie tej ustawy, na podstawie upowaŜnień zmienionych tą ustawą, zachowują moc do czasu
wejścia w Ŝycie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie upowaŜnień, w brzmieniu nadanym
ustawą zmieniającą z dnia 4 marca 2005 r.; patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do
sieci gazowych, ruchu i eksploatacji tych sieci (Dz. U. z 2004 r. Nr 105, poz. 1113).
22
8) parametry jakościowe paliw gazowych i standardy jakościowe obsługi odbiorców;
9) sposób załatwiania reklamacji.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, biorąc pod uwagę: bezpieczeństwo
i niezawodne funkcjonowanie tego systemu, równoprawne traktowanie uŜytkowników systemu
elektroenergetycznego, wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji
urządzeń, instalacji i sieci określone w odrębnych przepisach16.
4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno określać w szczególności:
1) kryteria podziału na grupy podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci;
2) warunki przyłączenia do sieci, w tym wymagania techniczne w zakresie przyłączania do
sieci urządzeń wytwórczych, sieci dystrybucyjnych, urządzeń odbiorców końcowych,
połączeń międzysystemowych oraz linii bezpośrednich;
3) sposób prowadzenia obrotu energią elektryczną;
4) warunki świadczenia usług przesyłania, dystrybucji energii elektrycznej, prowadzenia ruchu
sieciowego, eksploatacji sieci oraz korzystania z systemu elektroenergetycznego i połączeń
międzysystemowych;
5) zakres, warunki i sposób bilansowania systemu elektroenergetycznego oraz prowadzenia
z uŜytkownikami tego systemu rozliczeń wynikających z niezbilansowania energii
elektrycznej dostarczonej i pobranej z systemu;
6) zakres, warunki i sposób zarządzania ograniczeniami systemowymi;
7) sposób koordynacji planowania rozwoju systemu elektroenergetycznego;
8) warunki współpracy pomiędzy operatorami systemów elektroenergetycznych, w tym z
innymi przedsiębiorstwami energetycznymi, w zakresie prowadzenia ruchu sieciowego,
zarządzania przepływami i dysponowania mocą jednostek wytwórczych oraz postępowania
w sytuacjach awaryjnych;
9) zakres i sposób przekazywania informacji między przedsiębiorstwami energetycznymi oraz
między przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami;
10) zakres i sposób przekazywania odbiorcom przez sprzedawcę informacji o strukturze paliw
zuŜywanych do wytwarzania energii elektrycznej sprzedanej przez sprzedawcę w
poprzednim roku;
11) sposób informowania odbiorców przez sprzedawcę o miejscu, w którym są dostępne
informacje o wpływie wytwarzania energii elektrycznej sprzedanej przez sprzedawcę w
poprzednim roku na środowisko, co najmniej w zakresie emisji dwutlenku węgla i
radioaktywnych odpadów;
12) parametry jakościowe energii elektrycznej i standardy jakościowe obsługi odbiorców;
13) sposób załatwiania reklamacji.
16 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków
funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. z 2007 r. Nr 93, poz. 623 i z 2008 r. Nr 30, poz.
178 i Nr 162, poz. 1005), które weszło w Ŝycie z dniem 13 czerwca 2007 r. (z wyjątkiem § 23 – wszedł w
Ŝycie z dniem 1 stycznia 2008 r.).
23
5.17 Zakres, warunki i sposób bilansowania, o którym mowa w ust. 4 pkt 5, dla źródeł
wykorzystujących energię wiatru, znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
określa się odmiennie niŜ dla pozostałych źródeł energii, uwzględniając:
1) udział energii elektrycznej wytworzonej w źródłach wykorzystujących energię wiatru w ilości
energii elektrycznej wytworzonej w kraju;
2) czas, w jakim naleŜy dokonać zgłoszenia umów sprzedaŜy energii elektrycznej do realizacji
operatorom systemu elektroenergetycznego w stosunku do okresu, którego one dotyczą.
6. Koszty wynikające ze stosowania dla źródeł wykorzystujących energię wiatru
odmiennego bilansowania, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia się w kosztach stanowiących
podstawę do kalkulacji stawek opłat przesyłowych w taryfach operatorów systemów
elektroenergetycznych.
7.18 Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki funkcjonowania systemów ciepłowniczych, biorąc pod uwagę: bezpieczeństwo i
niezawodne funkcjonowanie tych systemów, równoprawne traktowanie odbiorców ciepła,
wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci
określone w odrębnych przepisach.
8. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 7, powinno określać w szczególności:
1) kryteria podziału na grupy podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci;
2) warunki przyłączenia do sieci, w tym wymagania techniczne w zakresie przyłączania do
sieci urządzeń wytwórczych i instalacji odbiorców;
3) sposób prowadzenia obrotu ciepłem;
4) warunki świadczenia usług przesyłania, dystrybucji ciepła, prowadzenia ruchu sieciowego
i eksploatacji sieci;
5) zakres i sposób przekazywania informacji między przedsiębiorstwami energetycznymi oraz
między przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami;
6) parametry jakościowe nośnika ciepła i standardy jakościowe obsługi odbiorców;
7) sposób załatwiania reklamacji.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki, w odniesieniu do paliw gazowych i energii
elektrycznej, powiadamia Komisję Europejską co 2 lata, w terminie do dnia 30 czerwca danego
roku, o wszelkich zmianach w działaniach mających na celu realizację obowiązków w zakresie
ochrony interesów odbiorców i ochrony środowiska oraz o wpływie tych zmian na konkurencję
krajową i międzynarodową.
Art. 9a. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej
lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach
wydanych na podstawie ust. 9:
1) uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo
pochodzenia, o którym mowa w art. 9e ust. 1, albo
17 W myśl art. 23 ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz ustawy –
Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), przepisy art. 9 ust. 5 i 6 ustawy stosuje się
do dnia 31 grudnia 2010 r.
18 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 15 stycznia 2007 r. w sprawie szczegółowych
warunków funkcjonowania systemów ciepłowniczych (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 92).
24
2) uiścić opłatę zastępczą, obliczoną w sposób określony w ust. 2.
2. Opłatę zastępczą oblicza się według wzoru:
Oz = Ozj x (Eo - Eu),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Oz - opłatę zastępczą wyraŜoną w złotych,
Ozj - jednostkową opłatę zastępczą wynoszącą 240 złotych za 1 MWh,
Eo - ilość energii elektrycznej, wyraŜoną w MWh, wynikającą z obowiązku uzyskania
i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9e
ust. 1, w danym roku,
Eu - ilość energii elektrycznej, wyraŜoną w MWh, wynikającą ze świadectw pochodzenia,
o których mowa w art. 9e ust. 1, które przedsiębiorstwo energetyczne przedstawiło
do umorzenia w danym roku.
3. 19Jednostkowa opłata zastępcza oznaczona symbolem Ozj, o której mowa w ust. 2,
podlega corocznej waloryzacji średniorocznym wskaźnikiem cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem z roku kalendarzowego poprzedzającego rok, dla którego oblicza się
opłatę zastępczą, określonym w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego,
ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki
jednostkową opłatę zastępczą po jej waloryzacji, o której mowa w ust. 3, w terminie do dnia
31 marca kaŜdego roku.
5. Opłaty zastępcze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 oraz ust. 8 pkt 2, stanowią dochód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i naleŜy je uiścić na
wyodrębnione rachunki tego funduszu do dnia 31 marca kaŜdego roku za poprzedni rok
kalendarzowy.
6. Sprzedawca z urzędu jest obowiązany20, w zakresie określonym w przepisach wydanych
na podstawie ust. 9, do zakupu energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach
energii przyłączonych do sieci znajdujących się w obszarze działania sprzedawcy z urzędu,
oferowanej przez przedsiębiorstwa energetyczne, które uzyskały koncesje na jej wytwarzanie;
zakup ten odbywa się po średniej cenie sprzedaŜy energii elektrycznej w poprzednim roku
kalendarzowym, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b.
19 W myśl art. 14 ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz ustawy –
Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), przepis art. 9a ust. 3 stosuje się od dnia
1 stycznia 2007 r.
20 W myśl art. 11 ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz ustawy –
Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), do czasu wyłonienia, w drodze przetargu,
lub wyznaczenia przez Prezesa URE sprzedawcy z urzędu, na zasadach określonych w art. 9i ustawy,
obowiązek, o którym mowa w art. 9a ust. 6 ustawy, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą z dnia
4 marca 2005 r., wykonują przedsiębiorstwa energetyczne obowiązane na podstawie art. 9 ustawy
zmieniającej z dnia 4 marca 2005 r. do zawarcia umowy sprzedaŜy z odbiorcami energii elektrycznej albo
na podstawie art. 10 ustawy zmieniającej z dnia 4 marca 2005 r. do świadczenia usługi kompleksowej
odbiorcom energii elektrycznej; obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii
dotyczy źródeł przyłączonych do sieci, do której są przyłączeni odbiorcy energii elektrycznej, z którymi
przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek zawrzeć umowę sprzedaŜy albo którym ma obowiązek
świadczyć usługę kompleksową.
25
7. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem ciepłem i sprzedające to ciepło
jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 9, do zakupu
oferowanego ciepła wytwarzanego w przyłączonych do sieci odnawialnych źródłach energii
znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ilości nie większej niŜ
zapotrzebowanie odbiorców tego przedsiębiorstwa, przyłączonych do sieci, do której są
przyłączone odnawialne źródła energii.
8.21 Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej
obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na
podstawie ust. 10:
1) uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwa
pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, dla energii elektrycznej
wytworzonej w jednostkach kogeneracji znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej albo
2) uiścić opłatę zastępczą obliczoną w sposób określony w ust. 8a. 22 23
8a.24 Opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 8 pkt 2, oblicza się według wzoru:
Ozs= Ozg x Eog + Ozk x Eok,
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Ozs – opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 8 pkt 2, wyraŜoną w złotych,
Ozg – jednostkową opłatę zastępczą, nie niŜszą niŜ 15% i nie wyŜszą niŜ 110% średniej
ceny sprzedaŜy energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyraŜoną w złotych za 1 MWh,
Eog – ilość energii elektrycznej równą róŜnicy pomiędzy ilością energii elektrycznej
wynikającą z obowiązku określonego w przepisach wydanych na podstawie ust.
10, dla jednostek kogeneracji wymienionych w art. 9l ust. 1 pkt 1, i ilością energii
elektrycznej wynikającą ze świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których
21 Do 30 czerwca 2007 r. ust. 8, stosownie do art. 1 pkt 4 lit. b i art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia
2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o
systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124), miał następujące brzmienie:
„8. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem
i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, do
zakupu oferowanej energii elektrycznej wytworzonej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła w
przyłączonych do sieci źródłach energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”
22 Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne,
ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21,
poz. 124), świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, wydanych dla energii
elektrycznej wytworzonej do dnia 30 czerwca 2007 r. nie zalicza się do wypełnienia obowiązku, o którym
mowa w art. 9a ust. 8 pkt 1.
23 W myśl art. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
przepisy art. 9a ust. 8 – 8d w brzmieniu nadanym tą ustawą, w zakresie obowiązków uzyskania i
przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz uiszczenia opłaty zastępczej,
stosuje się do dnia 31 marca 2013 r.
24 W myśl art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy
– Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
przepisy art. 9a ust. 8a – 8d weszły w Ŝycie z dniem 1 lipca 2007 r.
26
mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1, umorzonych przedsiębiorstwu energetycznemu w
terminie, o którym mowa w art. 9m ust. 3, wyraŜoną w MWh,
Ozk – jednostkową opłatę zastępczą, nie niŜszą niŜ 15% i nie wyŜszą niŜ 40% średniej
ceny sprzedaŜy energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyraŜoną w złotych za 1 MWh,
Eok – ilość energii elektrycznej równą róŜnicy pomiędzy ilością energii elektrycznej
wynikającą z obowiązku określonego w przepisach wydanych na podstawie ust.
10, dla jednostek kogeneracji wymienionych w art. 9l ust. 1 pkt 2, i ilością energii
elektrycznej wynikającą ze świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których
mowa w art. 9l ust. 1 pkt 2, umorzonych przedsiębiorstwu energetycznemu w
terminie, o którym mowa w art. 9m ust. 3, wyraŜoną w MWh.
8b. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ustala jednostkowe opłaty zastępcze oznaczone
symbolami Ozg i Ozk, o których mowa w ust. 8a, na podstawie średniej ceny sprzedaŜy energii
elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b, z roku
poprzedzającego rok ustalenia jednostkowych opłat zastępczych, biorąc pod uwagę ilość energii
elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, róŜnicę pomiędzy kosztami wytwarzania energii
elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji i cenami sprzedaŜy energii elektrycznej na rynku
konkurencyjnym oraz poziom cen energii elektrycznej dla odbiorców końcowych.
8c. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki
jednostkowe opłaty zastępcze oznaczone symbolami Ozg i Ozk, o których mowa w ust. 8a, do
dnia 31 maja kaŜdego roku, obowiązujące w roku następnym.
8d. Do wypełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, nie zalicza się umorzonych
świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, wydanych dla energii
elektrycznej wytworzonej w jednostce kogeneracji w okresie, w którym koszty wytworzenia tej
energii wynikające z nakładów, o których mowa w art. 45 ust. 1a, są uwzględniane w kosztach
działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją
energii elektrycznej.
8e. Do świadectw pochodzenia z kogeneracji uzyskanych przez wytwórców, o których
mowa w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów
powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych
sprzedaŜy mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905), nie stosuje się ust. 8d.
9.25 Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
zakres obowiązków, o których mowa w ust. 1, 6 i 7, oraz obowiązku potwierdzania danych,
o którym mowa w art. 9e ust. 5, w tym:
1) rodzaje odnawialnych źródeł energii;
2) parametry techniczne i technologiczne wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła
wytwarzanych w odnawialnych źródłach energii;
3) wymagania dotyczące pomiarów, rejestracji i sposobu obliczania ilości energii elektrycznej
lub ciepła wytwarzanych w odnawialnych źródłach energii za pomocą instalacji
wykorzystujących w procesie wytwarzania energii nośniki energii, o których mowa w art. 3 pkt
20, oraz inne paliwa;
25 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 2008 r. w sprawie szczegółowego zakresu
obowiązków uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia opłaty
zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych w odnawialnych źródłach energii oraz
obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym
źródle energii (Dz. U. z 2008 r. Nr 156, poz. 969).
27
4) miejsce dokonywania pomiarów ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych
źródłach energii na potrzeby realizacji obowiązku potwierdzania danych, o którym mowa
w art. 9e ust. 5;
5) wielkość i sposób obliczania udziału energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych
źródłach energii, wynikającej z obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia
świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9e ust. 1, w sprzedaŜy energii elektrycznej
odbiorcom końcowym, w okresie kolejnych 10 lat;
6) sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej i ciepła ustalanych w taryfach
przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 1, 6 i 7:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, o których
mowa w art. 9e ust. 1,
b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
c) kosztów zakupu energii elektrycznej lub ciepła, do których zakupu przedsiębiorstwo
energetyczne jest obowiązane
– biorąc pod uwagę politykę energetyczną państwa oraz zobowiązania wynikające z umów
międzynarodowych.
1026. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób
obliczania danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o
którym mowa w art. 9l ust. 1, oraz szczegółowy zakres obowiązku, o którym mowa w ust. 8, i
obowiązku potwierdzania danych, o którym mowa w art. 9l ust. 8, w tym:
1) sposób obliczania:
a) średniorocznej sprawności przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną
lub mechaniczną i ciepło uŜytkowe w kogeneracji,
b) ilości energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji,
c) ilości ciepła uŜytkowego w kogeneracji,
d) oszczędności energii pierwotnej uzyskanej w wyniku zastosowania kogeneracji w
porównaniu z wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła w układach rozdzielonych o
referencyjnych wartościach sprawności dla wytwarzania rozdzielonego;
2) sposoby wykorzystania ciepła uŜytkowego w kogeneracji przyjmowanego do obliczania
danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o którym
mowa w art. 9l ust. 1;
3) referencyjne wartości sprawności dla wytwarzania rozdzielonego, oddzielnie dla energii
elektrycznej i ciepła, słuŜące do obliczania oszczędności energii pierwotnej uzyskanej
w wyniku zastosowania kogeneracji;
4) wymagania dotyczące pomiarów ilości energii elektrycznej i ciepła uŜytkowego w
jednostkach kogeneracji oraz ilości paliw zuŜywanych do ich wytwarzania, w tym na
potrzeby realizacji obowiązku potwierdzania danych, o którym mowa w art. 9l ust. 8;
5) wielkość i sposób obliczania udziałów ilości energii elektrycznej wytwarzanej w
wysokosprawnej kogeneracji, wynikającej z obowiązku uzyskania i przedstawienia do
umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, lub
26 Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 26 września 2007 r. w sprawie sposobu obliczania
danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji oraz szczegółowego
zakresu obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia tych świadectw, uiszczania opłaty
zastępczej i obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w
wysokosprawnej kogeneracji (Dz. U. z 2007 r. Nr 185, poz. 1314); zgodnie z § 13 tego rozporządzenia,
przepisy rozporządzenia stosuje się od 1 lipca 2007 r.
28
uiszczenia opłaty zastępczej, w sprzedaŜy energii elektrycznej odbiorcom końcowym,
oddzielnie dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji, o których mowa
w art. 9l ust. 1 pkt 1 i 2;
6) maksymalną wysokość i sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej
ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 8:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji,
o których mowa w art. 9l ust. 1,
b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w ust. 8 pkt 2
– biorąc pod uwagę politykę energetyczną państwa, zobowiązania wynikające z umów
międzynarodowych oraz uzasadnione technicznie i ekonomicznie moŜliwości wykorzystania
krajowego potencjału wysokosprawnej kogeneracji.
Art. 9b. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją ciepła są
odpowiedzialne za ruch sieciowy i zapewnienie utrzymania naleŜących do nich sieci oraz
współdziałanie z innymi przedsiębiorstwami energetycznymi i odbiorcami korzystającymi z sieci,
na warunkach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 9 ust. 7 i 8.
Art. 9c. 1. Operator systemu: przesyłowego, dystrybucyjnego, magazynowania paliw
gazowych i skraplania gazu ziemnego lub operator systemu połączonego gazowego,
odpowiednio do zakresu działania, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające
równe traktowanie uŜytkowników tych systemów oraz uwzględniając wymogi ochrony
środowiska, jest odpowiedzialny za:
1) bezpieczeństwo dostarczania paliw gazowych poprzez zapewnienie bezpieczeństwa
funkcjonowania systemu gazowego i realizację umów z uŜytkownikami tego systemu;
2) prowadzenie ruchu sieciowego w sposób skoordynowany i efektywny z zachowaniem
wymaganej niezawodności dostarczania paliw gazowych i ich jakości;
3) eksploatację, konserwację i remonty sieci, instalacji i urządzeń, wraz z połączeniami
z innymi systemami gazowymi, w sposób gwarantujący niezawodność funkcjonowania
systemu gazowego;
4) zapewnienie długoterminowej zdolności systemu gazowego w celu zaspokajania
uzasadnionych potrzeb w zakresie przesyłania paliw gazowych w obrocie krajowym i
transgranicznym, dystrybucji tych paliw i ich magazynowania lub skraplania gazu ziemnego,
a takŜe w zakresie rozbudowy systemu gazowego, a tam gdzie ma to zastosowanie,
rozbudowy połączeń z innymi systemami gazowymi;
5) współpracę z innymi operatorami systemów gazowych lub przedsiębiorstwami
energetycznymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemów gazowych
oraz skoordynowania ich rozwoju;
6) dysponowanie mocą instalacji magazynowych i instalacji skroplonego gazu ziemnego;
7) zarządzanie przepływami paliw gazowych oraz utrzymanie parametrów jakościowych tych
paliw w systemie gazowym i na połączeniach z innymi systemami gazowymi;
8) świadczenie usług niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu gazowego;
9) bilansowanie systemu i zarządzanie ograniczeniami w systemie gazowym oraz
prowadzenie z uŜytkownikami tego systemu rozliczeń wynikających z niezbilansowania
paliw gazowych dostarczonych i pobranych z systemu;
10) dostarczanie uŜytkownikom systemu i operatorom innych systemów gazowych informacji
o warunkach świadczenia usług przesyłania lub dystrybucji, usług magazynowania paliw
29
gazowych lub usług skraplania gazu ziemnego, w tym o współpracy z połączonymi
systemami gazowymi.
11) (skreślony).
2. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego
elektroenergetycznego w zakresie systemu przesyłowego, stosując obiektywne i przejrzyste
zasady zapewniające równe traktowanie uŜytkowników tych systemów oraz uwzględniając
wymogi ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:
1) bezpieczeństwo dostarczania energii elektrycznej poprzez zapewnienie bezpieczeństwa
funkcjonowania systemu elektroenergetycznego i odpowiedniej zdolności przesyłowej
w sieci przesyłowej elektroenergetycznej;
2) prowadzenie ruchu sieciowego w sieci przesyłowej w sposób efektywny, przy zachowaniu
wymaganej niezawodności dostarczania energii elektrycznej i jakości jej dostarczania oraz,
we współpracy z operatorami systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych,
koordynowanie prowadzenia ruchu sieciowego w koordynowanej sieci 110 kV;
3) eksploatację, konserwację i remonty sieci, instalacji i urządzeń, wraz z połączeniami
z innymi systemami elektroenergetycznymi, w sposób gwarantujący niezawodność
funkcjonowania systemu elektroenergetycznego;
4) zapewnienie długoterminowej zdolności systemu elektroenergetycznego w celu
zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie przesyłania energii elektrycznej w obrocie
krajowym i transgranicznym, w tym w zakresie rozbudowy sieci przesyłowej, a tam gdzie ma
to zastosowanie, rozbudowy połączeń z innymi systemami elektroenergetycznymi;
5) współpracę z innymi operatorami systemów elektroenergetycznych lub przedsiębiorstwami
energetycznymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemów
elektroenergetycznych oraz skoordynowania ich rozwoju;
6) dysponowanie mocą jednostek wytwórczych przyłączonych do sieci przesyłowej oraz
jednostek wytwórczych o mocy osiągalnej równej 50 MW lub wyŜszej, przyłączonych do
koordynowanej sieci 110 kV, uwzględniając umowy z uŜytkownikami systemu przesyłowego
oraz techniczne ograniczenia w tym systemie;
7) zarządzanie zdolnościami przesyłowymi połączeń z innymi systemami
elektroenergetycznymi;
8) zakup usług systemowych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu
elektroenergetycznego, niezawodności pracy tego systemu i utrzymania parametrów
jakościowych energii elektrycznej;
9) bilansowanie systemu elektroenergetycznego, w tym równowaŜenie bieŜącego
zapotrzebowania na energię elektryczną z dostawami tej energii w krajowym systemie
elektroenergetycznym, zarządzanie ograniczeniami systemowymi oraz prowadzenie z
uŜytkownikami tego systemu rozliczeń wynikających z:
a) niezbilansowania energii elektrycznej dostarczonej i pobranej z krajowego systemu
elektroenergetycznego,
b) zarządzania ograniczeniami systemowymi;
9a) prowadzenie centralnego mechanizmu bilansowania handlowego;
10) zarządzanie przepływami energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym
przesyłowym, w sposób skoordynowany z innymi połączonymi systemami
elektroenergetycznymi oraz, we współpracy z operatorami systemów dystrybucyjnych
30
elektroenergetycznych, w koordynowanej sieci 110 kV, z uwzględnieniem technicznych
ograniczeń w tym systemie;
11) zakup energii elektrycznej w celu pokrywania strat powstałych w sieci przesyłowej podczas
przesyłania energii elektrycznej tą siecią oraz stosowanie przejrzystych i
niedyskryminacyjnych procedur rynkowych przy zakupie tej energii;
12) dostarczanie uŜytkownikom sieci i operatorom innych systemów elektroenergetycznych,
z którymi system przesyłowy jest połączony, informacji o warunkach świadczenia usług
przesyłania energii elektrycznej, w tym dotyczących realizacji obrotu transgranicznego oraz
zarządzania siecią i bilansowania energii elektrycznej, niezbędnych do uzyskania dostępu
do sieci przesyłowej i korzystania z tej sieci;
13) opracowywanie planów działania na wypadek zagroŜenia wystąpienia awarii o znacznych
rozmiarach w systemie elektroenergetycznym oraz odbudowy tego systemu po wystąpieniu
awarii;
14) realizację ograniczeń w dostarczaniu energii elektrycznej, wprowadzonych zgodnie z
przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 6 i 7;
15) opracowywanie normalnego układu pracy sieci przesyłowej oraz, we współpracy z
operatorami systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych, normalnego układu pracy
sieci dla koordynowanej sieci 110 kV.
3. Operator systemu dystrybucyjnego lub systemu połączonego elektroenergetycznego
w zakresie systemów dystrybucyjnych, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające
równe traktowanie uŜytkowników tych systemów oraz uwzględniając wymogi ochrony
środowiska, jest odpowiedzialny za:
1) prowadzenie ruchu sieciowego w sieci dystrybucyjnej w sposób efektywny, z zachowaniem
wymaganej niezawodności dostarczania energii elektrycznej i jakości jej dostarczania oraz
we współpracy z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego, w obszarze
koordynowanej sieci 110 kV;
2) eksploatację, konserwację i remonty sieci dystrybucyjnej w sposób gwarantujący
niezawodność funkcjonowania systemu dystrybucyjnego;
3) zapewnienie rozbudowy sieci dystrybucyjnej, a tam gdzie ma to zastosowanie, rozbudowy
połączeń międzysystemowych w obszarze swego działania;
4) współpracę z innymi operatorami systemów elektroenergetycznych lub przedsiębiorstwami
energetycznymi w celu zapewnienia spójności działania systemów elektroenergetycznych
i skoordynowania ich rozwoju, a takŜe niezawodnego oraz efektywnego funkcjonowania
tych systemów;
5) dysponowanie mocą jednostek wytwórczych przyłączonych do sieci dystrybucyjnej, z
wyłączeniem jednostek wytwórczych o mocy osiągalnej równej 50 MW lub wyŜszej,
przyłączonych do koordynowanej sieci 110 kV;
6) bilansowanie systemu, z wyjątkiem równowaŜenia bieŜącego zapotrzebowania na energię
elektryczną z dostawami tej energii, oraz zarządzanie ograniczeniami systemowymi;
7) zarządzanie przepływami energii elektrycznej w sieci dystrybucyjnej oraz współpracę z
operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego w zakresie zarządzania
przepływami energii elektrycznej w koordynowanej sieci 110 kV;
31
8) zakup energii elektrycznej w celu pokrywania strat powstałych w sieci dystrybucyjnej
podczas dystrybucji energii elektrycznej tą siecią oraz stosowanie przejrzystych i
niedyskryminacyjnych procedur rynkowych przy zakupie tej energii;
9) dostarczanie uŜytkownikom sieci i operatorom innych systemów elektroenergetycznych,
z którymi system jest połączony, informacji o warunkach świadczenia usług dystrybucji
energii elektrycznej oraz zarządzaniu siecią, niezbędnych do uzyskania dostępu do sieci
dystrybucyjnej i korzystania z tej sieci;
9a) umoŜliwienie realizacji umów sprzedaŜy energii elektrycznej zawartych przez odbiorców
przyłączonych do sieci poprzez:
a) budowę i eksploatację infrastruktury technicznej i informatycznej słuŜącej pozyskiwaniu
i transmisji danych pomiarowych oraz zarządzaniu nimi, zapewniającej efektywną
współpracę z innymi operatorami i przedsiębiorstwami energetycznymi,
b) pozyskiwanie, przechowywanie, przetwarzanie i udostępnianie, w uzgodnionej
pomiędzy uczestnikami rynku energii formie, danych pomiarowych dla energii
elektrycznej pobranej przez odbiorców wybranym przez nich sprzedawcom i podmiotom
odpowiedzialnym za bilansowanie handlowe oraz operatorowi systemu przesyłowego,
c) opracowywanie, aktualizację i udostępnianie odbiorcom ich standardowych profili
zuŜycia oraz uwzględnianie zasad ich stosowania w części instrukcji podlegającej
zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zgodnie z art. 9g ust. 9,
d) udostępnianie danych dotyczących planowanego i rzeczywistego zuŜycia energii
elektrycznej wyznaczonych na podstawie standardowych profili zuŜycia dla
uzgodnionych okresów rozliczeniowych,
e) opracowywanie i wdraŜanie procedury zmiany sprzedawcy oraz jej uwzględnianie
w części instrukcji podlegającej zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu Regulacji
Energetyki, zgodnie z art. 9g ust. 9;
10) współpracę z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego przy
opracowywaniu planów, o których mowa w ust. 2 pkt 13;
11) planowanie rozwoju sieci dystrybucyjnej z uwzględnieniem przedsięwzięć związanych
z efektywnością energetyczną, zarządzaniem popytem na energię elektryczną lub rozwojem
mocy wytwórczych przyłączanych do sieci dystrybucyjnej;
12) stosowanie się do warunków współpracy z operatorem systemu przesyłowego
elektroenergetycznego w zakresie funkcjonowania koordynowanej sieci 110 kV;
13) opracowywanie normalnego układu pracy sieci dystrybucyjnej w porozumieniu z sąsiednimi
operatorami systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych oraz współpracę z
operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego przy opracowywaniu normalnego
układu pracy sieci dla koordynowanej sieci 110 kV.
4. Operatorzy systemu, o których mowa w ust. 1-3, wykonując działalność gospodarczą, są
obowiązani w szczególności przestrzegać przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych
informacji prawnie chronionych.
5. JeŜeli do realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-3, jest niezbędne korzystanie przez
operatora systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego z sieci, instalacji lub urządzeń naleŜących
do innych operatorów systemów lub przedsiębiorstw energetycznych, udostępnienie tych sieci,
instalacji lub urządzeń następuje na zasadach określonych w ustawie oraz na warunkach
określonych w umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub
energii elektrycznej.
32
6. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest
obowiązany zapewnić wszystkim podmiotom pierwszeństwo w świadczeniu usług przesyłania
lub dystrybucji energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii oraz
w wysokosprawnej kogeneracji, z zachowaniem niezawodności i bezpieczeństwa krajowego
systemu elektroenergetycznego.
7. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest
obowiązany do odbioru energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji w
źródłach znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przyłączonych bezpośrednio
do sieci tego operatora.
8. Operator systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego za korzystanie z krajowego
systemu elektroenergetycznego pobiera opłaty na warunkach określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 46 ust. 3 i 4, a takŜe moŜe Ŝądać od odbiorców przyłączonych do
systemu elektroenergetycznego informacji o ilości energii elektrycznej zuŜywanej przez tych
odbiorców, słuŜącej do obliczenia tej opłaty.
9. Operator systemu przesyłowego, odpowiednio do zakresu działania, przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do dnia 31 marca kaŜdego roku, informacje za
poprzedni rok kalendarzowy o realizacji zadań w zakresie bezpieczeństwa funkcjonowania
systemu gazowego lub systemu elektroenergetycznego, w szczególności dotyczące:
1) zdolności przesyłowych sieci oraz mocy źródeł przyłączonych do tej sieci;
2) jakości i poziomu utrzymania sieci;
3) podejmowanych działań mających na celu pokrywanie szczytowego zapotrzebowania na
paliwa gazowe lub energię elektryczną, w tym, w przypadku wystąpienia przerw w
dostarczaniu tych paliw lub energii do sieci;
4) sporządzanych planów w zakresie określonym w pkt 1-3.
10. Operatorzy systemów przesyłowych współdziałają z Komisją Europejską w sprawach
dotyczących rozwoju transeuropejskich sieci przesyłowych.
11. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu
Regulacji Energetyki, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału,
informacje o ilości energii elektrycznej importowanej w danym kwartale z państw niebędących
członkami Unii Europejskiej.
12. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest
obowiązany do przedstawiania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacji o ilościach
energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii przyłączonych do jego sieci i
wprowadzonej do systemu elektroenergetycznego, z podziałem na poszczególne rodzaje źródeł,
w terminie do dnia:
1) 31 lipca - za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca danego roku;
2) 31 stycznia - za okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia roku poprzedniego.
Art. 9d. 1. Operator systemu przesyłowego, operator systemu dystrybucyjnego i operator
systemu połączonego, będący w strukturze przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, powinni
pozostawać pod względem formy prawnej i organizacyjnej oraz podejmowania decyzji niezaleŜni
od innych działalności niezwiązanych z:
1) przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem paliw gazowych lub skraplaniem gazu
ziemnego albo
2) przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej.
33
2. W celu zapewnienia niezaleŜności operatorów, o których mowa w ust. 1, muszą być
spełnione łącznie następujące kryteria:
1) osoby odpowiedzialne za zarządzanie nie mogą uczestniczyć w strukturach zarządzania
przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo lub przedsiębiorstwa energetycznego
zajmującego się takŜe działalnością gospodarczą niezwiązaną z paliwami gazowymi lub
energią elektryczną ani być odpowiedzialne - bezpośrednio lub pośrednio - za bieŜącą
działalność w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej innej niŜ wynikająca z zadań
operatorów;
2) osoby odpowiedzialne za zarządzanie systemem gazowym lub systemem
elektroenergetycznym powinny mieć zapewnioną moŜliwość niezaleŜnego działania;
3) operatorzy powinni mieć zapewnione prawo podejmowania niezaleŜnych decyzji w zakresie
zarządzanego majątku koniecznego do ich działania, w tym eksploatacji, konserwacji,
remontów lub rozbudowy sieci;
4) kierownictwo przedsiębiorstw zintegrowanych pionowo nie powinno wydawać operatorom
poleceń dotyczących ich bieŜącego funkcjonowania ani podejmować decyzji w zakresie
budowy sieci lub jej modernizacji, chyba Ŝe te polecenia lub decyzje dotyczyłyby działań
operatorów, które wykraczałyby poza zatwierdzony plan finansowy lub równowaŜny
dokument.
3. Działania mające na celu zapewnienie niezaleŜności operatorów powinny umoŜliwiać
funkcjonowanie mechanizmów koordynacyjnych, które zapewnią ochronę praw właścicielskich
w zakresie nadzoru nad wykonywanym przez operatorów zarządem i wykonywaną przez nich
działalnością gospodarczą, w odniesieniu do rentowności zarządzanych przez nich aktywów,
w szczególności dotyczących sposobu zarządzania zyskiem z udziałów kapitałowych,
zatwierdzania rocznego planu finansowego lub równowaŜnego dokumentu i ustalania
ograniczeń w zakresie poziomu całkowitego zadłuŜenia ich przedsiębiorstwa.
4. Operatorzy opracowują i są odpowiedzialni za realizację programów, w których określają
przedsięwzięcia, jakie naleŜy podjąć w celu zapewnienia niedyskryminacyjnego traktowania
uŜytkowników systemu, w tym szczegółowe obowiązki pracowników wynikające z tych
programów.
5. Operatorzy przedstawiają Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, do dnia 31 marca
kaŜdego roku, sprawozdania zawierające opisy działań podjętych w roku poprzednim w celu
realizacji programów, o których mowa w ust. 4.
6. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki,
na koszt operatorów, sprawozdania, o których mowa w ust. 5.
7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do operatora systemu dystrybucyjnego:
1) elektroenergetycznego, jeŜeli liczba odbiorców przyłączonych do sieci nie jest większa niŜ
sto tysięcy;
2) obsługującego system elektroenergetyczny o rocznym zuŜyciu energii elektrycznej
nieprzekraczającym 3 TWh w 1996 r., w którym mniej niŜ 5% rocznego zuŜycia energii
elektrycznej pochodziło z innych połączonych z nim systemów elektroenergetycznych;
3) gazowego, jeŜeli liczba odbiorców przyłączonych do sieci nie jest większa niŜ sto tysięcy
i sprzedaŜ paliw gazowych w ciągu roku nie przekracza 100 mln m3.
Art. 9e.1. Potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii
jest świadectwo pochodzenia tej energii, zwane dalej „świadectwem pochodzenia”.
34
2. Świadectwo pochodzenia zawiera w szczególności:
1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii
elektrycznej w odnawialnym źródle energii;
2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy odnawialnego źródła energii, w którym energia
elektryczna została wytworzona;
3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej świadectwem pochodzenia i wytworzonej
w określonym odnawialnym źródle energii;
4) określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona.
3. Świadectwo pochodzenia wydaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek
przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w
odnawialnych źródłach energii, złoŜony za pośrednictwem operatora systemu
elektroenergetycznego, na którego obszarze działania znajduje się odnawialne źródło energii
określone we wniosku, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Do wydawania świadectw
pochodzenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o
wydawaniu zaświadczeń.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii
elektrycznej w odnawialnym źródle energii;
2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy odnawialnego źródła energii, w którym energia
elektryczna została wytworzona;
3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej wytworzonej w określonym odnawialnym źródle
energii;
4) określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona.
4a. Okres, o którym mowa w ust. 2 pkt 4 i ust. 4 pkt 4, obejmuje jeden lub więcej
następujących po sobie miesięcy kalendarzowych danego roku kalendarzowego.
4b. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
wytwarzaniem energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii przedkłada operatorowi
systemu elektroenergetycznego, w terminie 45 dni od dnia zakończenia okresu wytworzenia
danej ilości energii elektrycznej objętej tym wnioskiem.
5. Operator systemu elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji
Energetyki wniosek, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, wraz
z potwierdzeniem danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym
źródle energii, określonych na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.
Urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe zapewnia wytwarzający tę energię.
5a. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmawia wydania świadectwa pochodzenia, jeŜeli
wniosek, o którym mowa w ust. 3, został przedłoŜony operatorowi systemu
elektroenergetycznego po upływie terminu, o którym mowa w ust. 4b. Odmowa wydania
świadectwa pochodzenia następuje w drodze postanowienia, na które słuŜy zaŜalenie.
6. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia są zbywalne i stanowią
towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000 r.
o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 i Nr183, poz. 1537 i 1538).
7. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia powstają z chwilą zapisania
świadectwa, na podstawie informacji o wydanych świadectwach pochodzenia, o której mowa w
ust. 17, po raz pierwszy na koncie ewidencyjnym w rejestrze świadectw pochodzenia
35
prowadzonym przez podmiot, o którym mowa w ust. 9, i przysługują osobie będącej
posiadaczem tego konta.
8. Przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa pochodzenia następuje
z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw pochodzenia.
9. Rejestr świadectw pochodzenia prowadzi podmiot prowadzący giełdę towarową
w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych i organizujący na tej
giełdzie obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia.
10. Podmiot, o którym mowa w ust. 9, jest obowiązany prowadzić rejestr świadectw
pochodzenia w sposób zapewniający:
1) identyfikację podmiotów, którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw
pochodzenia;
2) identyfikację przysługujących praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia
oraz odpowiadającej tym prawom ilości energii elektrycznej;
3) zgodność ilości energii elektrycznej objętej zarejestrowanymi świadectwami pochodzenia
z ilością energii elektrycznej odpowiadającą prawom majątkowym wynikającym z tych
świadectw.
11. Podmiot, o którym mowa w ust. 9, jest obowiązany, na wniosek przedsiębiorstwa
energetycznego, o którym mowa w art. 9a ust. 1, wydać dokument stwierdzający prawa
majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia przysługujące wnioskodawcy i odpowiadającą
tym prawom ilość energii elektrycznej.
12. Wpis do rejestru świadectw pochodzenia oraz dokonane zmiany w rejestrze podlegają
opłacie w wysokości odzwierciedlającej koszty prowadzenia rejestru.
13. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego,
o którym mowa w art. 9a ust. 1, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze
świadectwa pochodzenia, umarza, w drodze decyzji, to świadectwo pochodzenia w całości albo
w części.
14. Świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego
jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 w
poprzednim roku kalendarzowym.
15. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia wygasają z chwilą jego
umorzenia.
16. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w art. 9a ust. 1, wraz z wnioskiem
o umorzenie świadectwa pochodzenia jest obowiązane złoŜyć Prezesowi Urzędu Regulacji
Energetyki dokument, o którym mowa w ust. 11.
17. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje informacje o wydanych
i umorzonych świadectwach pochodzenia podmiotowi prowadzącemu rejestr tych świadectw,
o którym mowa w ust. 9.
18. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej
w odnawialnych źródłach energii o łącznej mocy elektrycznej nieprzekraczającej 5 MW zwalnia
się z:
1) opłat, o których mowa w ust. 12;
2) opłaty skarbowej za wydanie świadectwa pochodzenia;
36
3) opłaty skarbowej za wydanie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w odnawialnych
źródłach energii, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1.
Art. 9f. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, co pięć lat, przedstawia Radzie
Ministrów raport określający cele w zakresie udziału energii elektrycznej wytwarzanej
w odnawialnych źródłach energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w krajowym zuŜyciu energii elektrycznej w kolejnych dziesięciu latach, zgodne z
zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych dotyczących ochrony klimatu,
oraz środki zmierzające do realizacji tych celów.
2. Krajowe zuŜycie energii elektrycznej oblicza się jako sumę krajowej produkcji
energii elektrycznej, w tym produkcji tej energii na własne potrzeby oraz importu energii
elektrycznej, pomniejszoną o jej eksport.
3. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, przyjmuje
raport, o którym mowa w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki, na podstawie sprawozdania Prezesa Urzędu
Regulacji Energetyki, o którym mowa w art. 24 ust. 1, sporządza co dwa lata raport
zawierający analizę realizacji celów ilościowych i osiągniętych wyników w zakresie
wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii. W zakresie zobowiązań
wynikających z umów międzynarodowych dotyczących ochrony klimatu raport sporządza
się w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia27 28,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski", raporty, o których
mowa w ust. 1 i 4, w terminie do dnia 27 października danego roku, w którym występuje
obowiązek przedstawienia raportu. Raport, o którym mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu
po przyjęciu przez Radę Ministrów.
Art. 9g. 1. Operator systemu przesyłowego i operator systemu dystrybucyjnego są
obowiązani do opracowania odpowiednio instrukcji ruchu i eksploatacji sieci przesyłowej lub
instrukcji ruchu i eksploatacji sieci dystrybucyjnej, zwanych dalej „instrukcjami”.
2. Operator systemu przesyłowego i operator systemu dystrybucyjnego informują
uŜytkowników systemu, w formie pisemnej lub za pomocą innego środka komunikowania
przyjętego przez operatora systemu, o publicznym dostępie do projektu instrukcji lub jej zmian
oraz o moŜliwości zgłaszania uwag, określając miejsce i termin ich zgłaszania, nie krótszy niŜ 14
dni od dnia udostępnienia projektu instrukcji lub jej zmian.
3. Instrukcje opracowywane dla sieci gazowych określają szczegółowe warunki korzystania
z tych sieci przez uŜytkowników systemu oraz warunki i sposób prowadzenia ruchu, eksploatacji
i planowania rozwoju tych sieci, w szczególności dotyczące:
1) przyłączania sieci dystrybucyjnych, urządzeń odbiorców końcowych, połączeń
międzysystemowych oraz gazociągów bezpośrednich;
27 Patrz obwieszczenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 31 sierpnia 2005 r. w sprawie ogłoszenia
raportu określającego cele w zakresie udziału energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach
energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w krajowym zuŜyciu energii elektrycznej
w latach 2005-2014 (M.P. Nr 53, poz. 731).
28 Patrz obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie raportu
zawierającego analizę realizacji celów ilościowych i osiągniętych wyników w zakresie wytwarzania energii
elektrycznej w odnawialnych źródłach energii (M. P. Nr 51, poz. 457).
37
2) wymagań technicznych dla urządzeń, instalacji i sieci wraz z niezbędną infrastrukturą
pomocniczą;
3) kryteriów bezpieczeństwa funkcjonowania systemu gazowego;
4) współpracy pomiędzy operatorami systemów gazowych;
5) przekazywania informacji pomiędzy przedsiębiorstwami energetycznymi oraz pomiędzy
przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami;
6) parametrów jakościowych paliw gazowych i standardów jakościowych obsługi uŜytkowników
systemu.
4. Instrukcje opracowywane dla sieci elektroenergetycznych określają szczegółowe warunki
korzystania z tych sieci przez uŜytkowników systemu oraz warunki i sposób prowadzenia ruchu,
eksploatacji i planowania rozwoju tych sieci, w szczególności dotyczące:
1) przyłączania urządzeń wytwórczych, sieci dystrybucyjnych, urządzeń odbiorców
końcowych, połączeń międzysystemowych oraz linii bezpośrednich;
2) wymagań technicznych dla urządzeń, instalacji i sieci wraz z niezbędną infrastrukturą
pomocniczą;
3) kryteriów bezpieczeństwa funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, w tym
uzgadniania planów, o których mowa w art. 9c ust. 2 pkt 13;
4) współpracy pomiędzy operatorami systemów elektroenergetycznych, w tym w zakresie
koordynowanej sieci 110 kV;
5) przekazywania informacji pomiędzy przedsiębiorstwami energetycznymi oraz pomiędzy
przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami;
6) parametrów jakościowych energii elektrycznej i standardów jakościowych obsługi
uŜytkowników systemu.
5. Operator systemu dystrybucyjnego uwzględnia w instrukcji ruchu i eksploatacji sieci
dystrybucyjnej wymagania określone w opracowanej przez operatora systemu przesyłowego
instrukcji ruchu i eksploatacji sieci przesyłowej.
5a. Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego dołącza do instrukcji ruchu
i eksploatacji sieci dystrybucyjnej standardowy profil zuŜycia wykorzystywany w bilansowaniu
handlowym miejsc dostarczania energii elektrycznej dla odbiorców o mocy umownej nie
większej niŜ 40 kW.
6. Instrukcja opracowywana przez operatora systemu przesyłowego powinna takŜe
zawierać wyodrębnioną część dotyczącą bilansowania systemu i zarządzania ograniczeniami
systemowymi, określającą:
1) warunki, jakie muszą być spełnione w zakresie bilansowania systemu i zarządzania
ograniczeniami systemowymi;
2) procedury:
a) zgłaszania i przyjmowania przez operatora systemu przesyłowego
elektroenergetycznego do realizacji umów sprzedaŜy oraz programów dostarczania i
odbioru energii elektrycznej,
b) zgłaszania do operatora systemu przesyłowego umów o świadczenie usług przesyłania
paliw gazowych lub energii elektrycznej,
c) bilansowania systemu, w tym sposób rozliczania kosztów jego bilansowania,
38
d) zarządzania ograniczeniami systemowymi, w tym sposób rozliczania kosztów tych
ograniczeń,
e) awaryjne;
3) sposób postępowania w stanach zagroŜenia bezpieczeństwa zaopatrzenia w paliwa
gazowe lub energię elektryczną;
4) procedury i zakres wymiany informacji niezbędnej do bilansowania systemu i zarządzania
ograniczeniami systemowymi;
5) kryteria dysponowania mocą jednostek wytwórczych energii elektrycznej oraz zarządzania
połączeniami systemów gazowych albo systemów elektroenergetycznych.
7. Operator systemu przesyłowego przedkłada Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do
zatwierdzenia, w drodze decyzji, tę część instrukcji, która dotyczy bilansowania systemu
przesyłowego i zarządzania ograniczeniami systemowymi, wraz z informacją o zgłoszonych
przez uŜytkowników systemu uwagach oraz sposobie ich uwzględnienia.
8. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki,
na koszt operatora systemu przesyłowego, zatwierdzoną część instrukcji, o której mowa w ust.
7.
9. Operator systemu dystrybucyjnego, w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia zatwierdzonej
części instrukcji, o której mowa w ust. 7, przedstawia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do
zatwierdzenia tę część instrukcji, która dotyczy bilansowania systemu dystrybucyjnego i
zarządzania ograniczeniami systemowymi, wraz z informacją o zgłoszonych przez
uŜytkowników systemu uwagach oraz sposobie ich uwzględnienia.
10. Operator systemu przesyłowego i operator systemu dystrybucyjnego zamieszczają na
swoich stronach internetowych obowiązujące instrukcje oraz udostępniają je do publicznego
wglądu w swoich siedzibach.
Art. 9h. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek właściciela sieci przesyłowej,
sieci dystrybucyjnej, instalacji magazynowania paliw gazowych lub instalacji skraplania gazu
ziemnego, wyznacza, w drodze decyzji, na czas określony, nie dłuŜszy niŜ okres obowiązywania
koncesji, operatorów: systemów przesyłowych, systemów dystrybucyjnych, systemów
magazynowania paliw gazowych, systemów skraplania gazu ziemnego lub operatorów systemu
połączonego oraz określa obszar, na którym będzie wykonywana działalność gospodarcza.
2. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, wyznaczając operatorów zgodnie z ust. 1, bierze
pod uwagę ich efektywność ekonomiczną i skuteczność zarządzania systemami gazowymi albo
systemami elektroenergetycznymi.
Art. 9i. 1. Sprzedawców z urzędu wyłania Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w drodze
przetargu. W przetargu mogą uczestniczyć przedsiębiorstwa energetyczne posiadające
koncesje na obrót paliwami gazowymi lub energią elektryczną.
2. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza, organizuje i przeprowadza przetarg.
3. W ogłoszeniu o przetargu określa się:
1) zakres usług kompleksowych będących przedmiotem przetargu;
2) nazwę i siedzibę operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego
oraz obszar Rzeczypospolitej Polskiej, dla którego będzie wyłoniony sprzedawca z urzędu;
3) miejsce i termin udostępnienia dokumentacji przetargowej.
39
4. Ogłoszenie o przetargu Prezes Urzędu Regulacji Energetyki publikuje w Biuletynie
Urzędu Regulacji Energetyki.
5. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki określa w dokumentacji przetargowej warunki, jakie
powinno spełniać przedsiębiorstwo energetyczne uczestniczące w przetargu, oraz wymagania,
jakim powinna odpowiadać oferta, a takŜe kryteria oceny ofert; w dokumentacji przetargowej
mogą być określone warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie świadczenia
usług kompleksowych przez sprzedawcę z urzędu.
6. Określając w dokumentacji przetargowej kryteria oceny ofert oraz dokonując wyboru
oferty na sprzedawcę z urzędu, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki kieruje się:
1) doświadczeniem oferenta i efektywnością ekonomiczną wykonywanej przez niego
działalności gospodarczej;
2) warunkami technicznymi oraz wysokością środków finansowych, jakie posiada oferent,
niezbędnymi do realizacji zadań sprzedawcy z urzędu.
7. Dokumentacja przetargowa jest udostępniana za opłatą, która nie moŜe przekroczyć
kosztów wykonania dokumentacji; opłata jest pobierana przez Urząd Regulacji Energetyki.
8. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, w drodze decyzji, uniewaŜnia przetarg, jeŜeli
zostały raŜąco naruszone przepisy prawa.
9. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki uznaje, w drodze decyzji, przetarg za
nierozstrzygnięty, jeŜeli:
1) Ŝaden z uczestników nie spełnił warunków uczestnictwa w przetargu;
2) w terminie wskazanym w dokumentacji przetargowej do przetargu nie przystąpiło Ŝadne
przedsiębiorstwo energetyczne.
10. W przypadku niewyłonienia, w drodze przetargu, sprzedawcy z urzędu Prezes Urzędu
Regulacji Energetyki, na okres 12 miesięcy, wyznacza z urzędu, w drodze decyzji, tego
sprzedawcę.
11. Po wyłonieniu, w drodze przetargu, lub wyznaczeniu sprzedawcy z urzędu, Prezes
Urzędu Regulacji Energetyki dokonuje zmian w koncesji udzielonej przedsiębiorstwu
energetycznemu wyłonionemu lub wyznaczonemu na tego sprzedawcę, określając w niej:
1) warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług
kompleksowych;
2) przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych
lub energii elektrycznej, będące operatorem systemu, do którego są przyłączeni odbiorcy
paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym niekorzystającym
z prawa wyboru sprzedawcy.
12.29 Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, tryb
ogłaszania przetargu zapewniający właściwe poinformowanie o przetargu podmiotów nim
zainteresowanych oraz szczegółowe wymagania co do zawartości dokumentacji przetargowej, a
takŜe warunki i tryb organizowania i przeprowadzania przetargu, kierując się potrzebą
zapewnienia przejrzystych warunków i kryteriów przetargu oraz równoprawnego traktowania
jego uczestników.
29 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 lutego 2006 r. w sprawie przetargu na wyłonienie
sprzedawców z urzędu dla paliw gazowych lub energii elektrycznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 30, poz. 209),
które weszło w Ŝycie z dniem 1 lipca 2007 r.
40
Art. 9j. 1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania systemu
elektroenergetycznego przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii
elektrycznej i przyłączone do sieci elektroenergetycznej naleŜącej do tego systemu jest
obowiązane do wytwarzania energii elektrycznej lub pozostawania w gotowości do jej
wytwarzania, jeŜeli jest to konieczne do zapewnienia jakości dostarczanej energii oraz ciągłości i
niezawodności dostarczania tej energii do odbiorców lub uniknięcia zagroŜenia bezpieczeństwa
osób lub strat materialnych.
2. W przypadku wystąpienia gwałtownego, nieprzewidzianego uszkodzenia lub zniszczenia
urządzeń, instalacji, sieci lub obiektów budowlanych powodującego przerwę w ich uŜywaniu lub
utratę ich właściwości zagraŜającą bezpieczeństwu funkcjonowania systemu
elektroenergetycznego, operator systemu przesyłowego podejmuje, we współpracy z
zainteresowanymi podmiotami, niezbędne działania mające na celu przywrócenie prawidłowego
funkcjonowania tego systemu, zgodnie z procedurami określonymi w art. 9g ust. 6.
3. Działania, o których mowa w ust. 2, polegają na:
1) wytwarzaniu energii elektrycznej lub pozostawaniu w gotowości do jej wytwarzania;
2) uruchomieniu dodatkowych jednostek wytwórczych energii elektrycznej;
3) wprowadzaniu ograniczeń lub wstrzymaniu poboru energii elektrycznej przez odbiorców tej
energii na określonym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;
4) wykorzystaniu sieci telekomunikacyjnej słuŜącej do prowadzenia ruchu sieciowego.
4. O wystąpieniu zdarzeń, o których mowa w ust. 2, operator systemu przesyłowego
elektroenergetycznego niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki oraz
Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.
5. Koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo energetyczne w związku z realizacją
obowiązku, o którym mowa w ust. 1, są zaliczane do kosztów działalności wymienionych w art.
45 ust. 1.
Art. 9k. Operator systemu przesyłowego działa w formie spółki akcyjnej, której jedynym
akcjonariuszem jest Skarb Państwa.
Art. 9l30. 1. Potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w wysokosprawnej
kogeneracji jest świadectwo pochodzenia tej energii, zwane dalej „świadectwem pochodzenia z
kogeneracji”. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji wydaje się oddzielnie dla energii
elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji w jednostce kogeneracji:
1) opalanej paliwami gazowymi lub o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej źródła poniŜej
1 MW;
30 W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy
– Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
pierwsze świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, mogą być wydane dla
energii elektrycznej wytworzonej w okresie jednego lub więcej następujących po sobie miesięcy
kalendarzowych w 2007 r. pod warunkiem przedstawienia przez przedsiębiorstwa energetyczne, wraz z
wnioskiem, o którym mowa w art. 9l ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1, opinii akredytowanej jednostki, o
której mowa w art. 9l ust. 16 ustawy, potwierdzającej dane dotyczące moŜliwej do uzyskania ilości energii
elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji w 2007 r.
Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r., świadectw pochodzenia z kogeneracji,
o których mowa w art. 9l ust. 1 ustawy, wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej do dnia
30 czerwca 2007 r. nie zalicza się do wypełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 8 pkt 1.
41
2) innej niŜ wymieniona w pkt 1.
2. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji określa w szczególności:
1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii
elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji;
2) lokalizację, typ i moc zainstalowaną elektryczną jednostki kogeneracji, w której energia
elektryczna została wytworzona;
3) ilość, rodzaj i średnią wartość opałową paliw, z których została wytworzona energia
elektryczna w wysokosprawnej kogeneracji;
4) ilość ciepła uŜytkowego w kogeneracji i sposoby jego wykorzystania;
5) dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej świadectwem pochodzenia z kogeneracji,
wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji w określonej jednostce kogeneracji;
6) okres, w którym została wytworzona energia elektryczna w wysokosprawnej kogeneracji;
7) ilość zaoszczędzonej energii pierwotnej wyraŜoną w procentach, kwalifikującą do uznania
energii elektrycznej za wytworzoną w wysokosprawnej kogeneracji;
8) kwalifikację jednostki kogeneracji do jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo pkt 2 lub
art. 9a ust. 8d.
3. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji wydaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na
wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej
w wysokosprawnej kogeneracji, złoŜony za pośrednictwem operatora systemu
elektroenergetycznego, na którego obszarze działania znajduje się jednostka kogeneracji
określona we wniosku, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Do wydawania świadectw
pochodzenia z kogeneracji stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego o wydawaniu zaświadczeń.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii
elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji;
2) określenie lokalizacji, typu i mocy zainstalowanej elektrycznej jednostki kogeneracji, w której
energia elektryczna została wytworzona;
3) określenie rodzaju i średniej wartości opałowej paliw, z których zostały wytworzone energia
elektryczna w wysokosprawnej kogeneracji i ciepło uŜytkowe w kogeneracji, oraz ilości tych
paliw ustalone na podstawie pomiarów dokonanych za pomocą oznaczonych urządzeń
pomiarowo-rozliczeniowych;
4) określenie, na podstawie pomiarów dokonanych za pomocą oznaczonych urządzeń
pomiarowo-rozliczeniowych, ilości ciepła uŜytkowego w kogeneracji, z podziałem na
sposoby jego wykorzystania;
5) określenie, na podstawie pomiarów dokonanych za pomocą oznaczonych urządzeń
pomiarowo-rozliczeniowych, danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w
wysokosprawnej kogeneracji w danej jednostce kogeneracji;
6) określenie okresu, w którym została wytworzona energia elektryczna w wysokosprawnej
kogeneracji;
7) określenie ilości energii pierwotnej wyraŜonej w procentach, która została zaoszczędzona,
kwalifikującej do uznania energii elektrycznej za wytworzoną w wysokosprawnej kogeneracji
obliczonej na podstawie referencyjnych wartości dla wytwarzania rozdzielonego;
8) informacje o spełnieniu warunków uprawniających do wydania świadectwa pochodzenia
z kogeneracji, dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostce kogeneracji, o której mowa
w ust. 1 pkt 1 albo 2 lub w art. 9a ust. 8d.
42
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, jest sporządzany na podstawie danych dotyczących
wytworzenia energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji, obejmującego jeden lub więcej
następujących po sobie miesięcy kalendarzowych danego roku kalendarzowego oraz
planowanej w tym roku średniorocznej sprawności przemiany energii chemicznej paliwa w
energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło uŜytkowe w kogeneracji.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji przedkłada operatorowi
systemu elektroenergetycznego w terminie do 14. dnia następnego miesiąca po zakończeniu
okresu wytworzenia energii elektrycznej objętej tym wnioskiem.
7. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, jest składany za okres:
1) roku kalendarzowego naleŜy dołączyć do niego sprawozdanie, o którym mowa w ust. 10,
sporządzone na podstawie uzyskanej w tym okresie rzeczywistej średniorocznej sprawności
przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło
uŜytkowe w kogeneracji;
2) krótszy niŜ określony w pkt 1 – dane ilościowe zawarte w tym wniosku podaje się łącznie za
okres objęty tym wnioskiem, z podziałem na poszczególne miesiące.
8. Operator systemu elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji
Energetyki wniosek, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, wraz
z potwierdzeniem danych dotyczących ilości energii elektrycznej określonych na podstawie
wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, o których mowa w ust. 4 pkt 5.
9. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmawia wydania świadectwa pochodzenia z
kogeneracji, jeŜeli wniosek, o którym mowa w ust. 3, został przedłoŜony operatorowi systemu
elektroenergetycznego po upływie terminu, o którym mowa w ust. 6. Odmowa wydania
świadectwa pochodzenia z kogeneracji następuje w drodze postanowienia, na które słuŜy
zaŜalenie.
10. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 3, przedkłada Prezesowi Urzędu
Regulacji Energetyki do dnia 15 lutego kaŜdego roku sprawozdanie zawierające dane, o których
mowa w ust. 4, dotyczące jednostki kogeneracji za okres poprzedniego roku kalendarzowego,
określone na podstawie rzeczywistej średniorocznej sprawności przemiany energii chemicznej
paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło uŜytkowe w kogeneracji; do wniosku
naleŜy dołączyć schemat zespołu urządzeń wchodzących w skład jednostki kogeneracji.
11.31 Wraz ze sprawozdaniem, o którym mowa w ust. 10, przedsiębiorstwo energetyczne
zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji przedkłada
Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki:
1) opinię akredytowanej jednostki, o której mowa w ust. 16, sporządzaną na podstawie badania
przeprowadzonego w przedsiębiorstwie energetycznym dla danej jednostki kogeneracji,
stwierdzającą prawidłowość danych zawartych w sprawozdaniu oraz zasadność składania
wniosku o wydanie świadectw pochodzenia z kogeneracji dla energii elektrycznej
wytworzonej w poprzednim roku kalendarzowym, oraz
2) wniosek o wydanie odpowiedniej ilości świadectw pochodzenia z kogeneracji dla energii
elektrycznej, w przypadku wystąpienia niedoboru ilości energii elektrycznej wynikającej
z wydanych temu przedsiębiorstwu świadectw pochodzenia z kogeneracji w stosunku do
31 W myśl art. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
przepisy art. 9l ust. 11 – 15 w brzmieniu nadanym tą ustawą, w zakresie obowiązków uzyskania i
przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz uiszczenia opłaty zastępczej,
stosuje się do dnia 31 marca 2013 r.
43
rzeczywistej ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji przez
daną jednostkę kogeneracji w poprzednim roku kalendarzowym i wykazanej w
sprawozdaniu, lub
3) wniosek o umorzenie odpowiedniej ilości świadectw pochodzenia z kogeneracji dla energii
elektrycznej, w przypadku wystąpienia nadwyŜki ilości energii elektrycznej wynikającej
z wydanych temu przedsiębiorstwu świadectw pochodzenia z kogeneracji w stosunku do
rzeczywistej ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji przez
daną jednostkę kogeneracji w poprzednim roku kalendarzowym i wykazanej w sprawozdaniu;
tak umorzone świadectwa pochodzenia z kogeneracji nie stanowią podstawy do
rozliczenia obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 8.
12. Do wydawania świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w ust. 11 pkt 2,
przepisy ust. 1-4, 6, 8 i 9 stosuje się odpowiednio.
13. Do umarzania świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w ust. 11 pkt 3,
przepisy art. 9e ust. 13 i 15-17 oraz art. 9m ust. 2 stosuje się odpowiednio.
14. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki umarza świadectwo pochodzenia z kogeneracji
wydane dla energii elektrycznej, o której mowa w art. 9a ust. 8d.
15. Do świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w ust. 14, przepisów art. 9m
nie stosuje się.
16. Polskie Centrum Akredytacji przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, na
jego wniosek, wykaz akredytowanych jednostek, które zatrudniają osoby o odpowiednich
kwalifikacjach technicznych z zakresu kogeneracji oraz zapewniają niezaleŜność w
przedstawianiu wyników badań, o których mowa w ust. 11 pkt 1, a takŜe przekazuje informacje o
jednostkach, którym udzielono akredytacji, ograniczono zakres akredytacji, zawieszono lub
cofnięto akredytację.
Art. 9m.32 1. Przepisy art. 9e ust. 6-13 i 15-17 stosuje się do:
1) praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia z kogeneracji i przeniesienia
tych praw;
2) prowadzenia rejestru świadectw pochodzenia z kogeneracji przez podmiot prowadzący
giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych
i organizujący na tej giełdzie obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw
pochodzenia z kogeneracji;
3) wydawania dokumentu stwierdzającego prawa majątkowe wynikające ze świadectw
pochodzenia z kogeneracji, przez podmiot, o którym mowa w pkt 2;
4) opłat za wpis do rejestru świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz za dokonane zmiany
w tym rejestrze;
5) wniosków o umorzenie przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki świadectw pochodzenia
z kogeneracji i trybu ich umorzenia;
6) wygaśnięcia praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia z kogeneracji;
7) przekazywania, przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, podmiotowi, o którym mowa
w pkt 2, informacji o wydanych i umorzonych świadectwach pochodzenia z kogeneracji.
32 W myśl art. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
przepisy art. 9m w brzmieniu nadanym tą ustawą, w zakresie obowiązków uzyskania i przedstawienia do
umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz uiszczenia opłaty zastępczej, stosuje się do dnia
31 marca 2013 r.
44
2. Prawom majątkowym wynikającym ze świadectw pochodzenia z kogeneracji odpowiada
określona ilość energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji, wyraŜona
z dokładnością do jednej kWh.
3. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji umorzone do dnia 31 marca danego roku
kalendarzowego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, obejmujące energię elektryczną z
kogeneracji wytworzoną w poprzednich latach kalendarzowych, jest uwzględniane przy
rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 8, w poprzednim roku
kalendarzowym.
Art. 9n. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, co cztery lata, sporządza raport
oceniający postęp osiągnięty w zwiększaniu udziału energii elektrycznej wytwarzanej w
wysokosprawnej kogeneracji w całkowitej krajowej produkcji energii elektrycznej i przedkłada go
Komisji Europejskiej w terminie przez nią wyznaczonym.33
2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, raport, o którym mowa w ust. 1, w
terminie do dnia 21 lutego danego roku, w którym występuje obowiązek sporządzenia raportu.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje Komisję Europejską o podjętych
działaniach ułatwiających dostęp do systemu elektroenergetycznego przedsiębiorstwom
energetycznym zajmującym się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej
kogeneracji w jednostkach kogeneracji o mocy elektrycznej zainstalowanej poniŜej 1 MW.
Art. 10. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej
lub ciepła jest obowiązane utrzymywać zapasy paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości
dostaw energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane umoŜliwiać
przeprowadzenie kontroli w zakresie zgodności wielkości zapasów paliw z wielkościami
określonymi w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6.
3. Kontrolę, o której mowa w ust. 2, przeprowadza się na podstawie pisemnego
upowaŜnienia wydanego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, które powinno zawierać:
1) oznaczenie osoby dokonującej kontroli;
2) nazwę kontrolowanego przedsiębiorstwa energetycznego;
3) określenie zakresu kontroli.
4. Osoby upowaŜnione przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki do dokonywania kontroli
są uprawnione do:
1) wstępu na teren nieruchomości i do miejsc, gdzie są gromadzone i utrzymywane zapasy;
2) analizy dokumentów dotyczących ewidencjonowania zapasów.
5. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół i przedstawia organom
kontrolowanego przedsiębiorstwa.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia34, wielkości
zapasów paliw, o których mowa w ust. 1, sposób ich gromadzenia oraz szczegółowy tryb
33 Patrz: obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 12 grudnia 2007 r. w sprawie raportu oceniającego
postęp osiągnięty w zwiększaniu udziału energii elektrycznej wytwarzanej w wysokosprawnej
kogeneracji w całkowitej krajowej produkcji energii elektrycznej (M.P. z 2008 r. Nr 1, poz. 12).
34 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 lutego 2003 r. w
sprawie zapasów paliw w przedsiębiorstwach energetycznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 39, poz. 338).
45
przeprowadzania kontroli stanu zapasów, uwzględniając rodzaj działalności gospodarczej,
moŜliwości techniczne i organizacyjne w zakresie gromadzenia zapasów.
Art. 11. 1. W przypadku:
1) zagroŜenia bezpieczeństwa energetycznego Rzeczypospolitej Polskiej polegającego
na długookresowym braku równowagi na rynku paliwowo-energetycznym,
2) zagroŜenia bezpieczeństwa osób,
3) zagroŜenia wystąpieniem znacznych strat materialnych
- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas
oznaczony ograniczenia w sprzedaŜy paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii
elektrycznej lub ciepła.
2. Ograniczenia w sprzedaŜy paliw stałych polegają na sprzedaŜy tych paliw na podstawie
wydanych odbiorcom upowaŜnień do zakupu określonej ilości paliw.
3. Ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła polegają na:
1) ograniczeniu maksymalnego poboru mocy elektrycznej oraz dobowego poboru energii
elektrycznej;
2) zmniejszeniu lub przerwaniu dostaw ciepła.
4. Ograniczenia wprowadzone na zasadach określonych w ust. 2 i 3 podlegają kontroli
w zakresie przestrzegania ich stosowania.
5. Organami uprawnionymi do kontroli stosowania ograniczeń są:
1) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki - w odniesieniu do dostarczanej sieciami energii
elektrycznej;
2) wojewodowie - w odniesieniu do paliw stałych oraz ciepła;
3) organy właściwe w sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią, o których mowa
w art. 21a - w odniesieniu do jednostek wymienionych w tym przepisie.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia35, szczegółowe zasady i tryb
wprowadzania ograniczeń, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę znaczenie odbiorców dla
gospodarki i funkcjonowania państwa, w szczególności zadania wykonywane przez tych
odbiorców.
6a. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, określa w szczególności:
1) sposób wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w
dostarczaniu ciepła, umoŜliwiający odbiorcom tej energii i ciepła dostosowanie się do tych
ograniczeń w określonym czasie;
2) rodzaje odbiorców objętych ograniczeniami w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej
lub w dostarczaniu ciepła;
3) zakres i okres ochrony odbiorców przed wprowadzonymi ograniczeniami w dostarczaniu
i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła;
4) zakres planów wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub
w dostarczaniu ciepła oraz sposób określania w nich wielkości tych ograniczeń;
35 Patrz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
wprowadzania ograniczeń w sprzedaŜy paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej
lub ciepła (Dz. U. z 2007 r. Nr 133, poz. 924), które weszło w Ŝycie z dniem 8 sierpnia 2007 r.
46
5) sposób podawania do publicznej wiadomości informacji o ograniczeniach w dostarczaniu
i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła.
6b. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską
o przepisach wydanych na podstawie ust. 6.
7. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze
rozporządzenia, moŜe wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub jego części, ograniczenia w sprzedaŜy paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii
elektrycznej i ciepła, w przypadku wystąpienia zagroŜeń, o których mowa w ust. 1.
8. Przedsiębiorstwa energetyczne nie ponoszą odpowiedzialności za skutki ograniczeń
wprowadzonych rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 7.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską i
państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz państwa członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym o wprowadzonych ograniczeniach, o których mowa w ust. 7, w zakresie
dostarczania i poboru energii elektrycznej.
Art. 11a. (uchylony).
Art. 11b. (uchylony).
Rozdział 3
Polityka energetyczna
Art. 12. 1. Naczelnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach polityki
energetycznej jest Minister Gospodarki.
2. Zadania Ministra Gospodarki w zakresie polityki energetycznej obejmują:
1)przygotowanie projektu polityki energetycznej państwa i koordynowanie jej realizacji;
2) określanie szczegółowych warunków planowania i funkcjonowania systemów zaopatrzenia
w paliwa i energię, w trybie i zakresie ustalonych w ustawie;
3) nadzór nad bezpieczeństwem zaopatrzenia w paliwa gazowe i energię elektryczną oraz
nadzór nad funkcjonowaniem krajowych systemów energetycznych w zakresie określonym
ustawą;
4) współdziałanie z wojewodami i samorządami terytorialnymi w sprawach planowania i
realizacji systemów zaopatrzenia w paliwa i energię;
5) koordynowanie współpracy z międzynarodowymi organizacjami rządowymi w zakresie
określonym ustawą;
6) (uchylony).
3. (uchylony).
Art. 13. Celem polityki energetycznej państwa jest zapewnienie bezpieczeństwa
energetycznego kraju, wzrostu konkurencyjności gospodarki i jej efektywności energetycznej, a
takŜe ochrony środowiska.
Art. 14. Polityka energetyczna państwa określa w szczególności:
1) bilans paliwowo-energetyczny kraju;
2) zdolności wytwórcze krajowych źródeł paliw i energii;
47
3) zdolności przesyłowe, w tym połączenia transgraniczne;
4) efektywność energetyczną gospodarki;
5) działania w zakresie ochrony środowiska;
6) rozwój wykorzystania odnawialnych źródeł energii;
7) wielkości i rodzaje zapasów paliw;
8) kierunki restrukturyzacji i przekształceń własnościowych sektora paliwowo-energetycznego;
9) kierunki prac naukowo-badawczych;
10) współpracę międzynarodową.
Art. 15. 1. Polityka energetyczna państwa jest opracowywana zgodnie z zasadą
zrównowaŜonego rozwoju kraju i zawiera:
1) ocenę realizacji polityki energetycznej państwa za poprzedni okres;
2) część prognostyczną obejmującą okres nie krótszy niŜ 20 lat;
3) program działań wykonawczych na okres 4 lat zawierający instrumenty jego realizacji.
2. Politykę energetyczną państwa opracowuje się co 4 lata.
Art. 15a. 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki,
przyjmuje politykę energetyczną państwa.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przyjętą przez Radę Ministrów politykę
energetyczną państwa36.
Art. 15b. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki opracowuje, w terminie do dnia
30 czerwca danego roku, sprawozdania z wyników nadzoru nad bezpieczeństwem zaopatrzenia
w gaz ziemny37 i energię elektryczną.
2. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, zawierają informacje obejmujące w
szczególności:
1) popyt i podaŜ gazu ziemnego i energii elektrycznej;
2) źródła i kierunki zaopatrzenia gospodarki krajowej w gaz ziemny i energię elektryczną oraz
moŜliwości dysponowania tymi źródłami;
3) stan infrastruktury technicznej sektora gazowego i elektroenergetycznego;
4) działania podejmowane dla pokrycia szczytowego zapotrzebowania na gaz ziemny i energię
elektryczną oraz postępowanie w przypadku niedoborów ich dostaw;
5) oddziaływanie sektora gazowego i elektroenergetycznego na środowisko;
6) poziom zapasów:
a) gazu ziemnego,
36 Patrz: obwieszczenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 1 lipca 2005 r. w sprawie polityki
energetycznej państwa do 2025 r. (M.P. z 2005 r. Nr 42, poz. 562).
37 Patrz: obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 29 lutego 2008 r. w sprawie sprawozdania z wyników
nadzoru nad bezpieczeństwem zaopatrzenia w gaz ziemny (M.P. z 2008 r. Nr 29, poz. 268) oraz
obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie sprawozdania z wyników
nadzoru nad bezpieczeństwem zaopatrzenia w energię elektryczną (M.P. z 2007 r. Nr 95, poz. 1037).
48
b) paliw wykorzystywanych do wytwarzania energii elektrycznej;
7) sytuację ekonomiczną przedsiębiorstw energetycznych, w tym konkurencyjność cenową
gazu ziemnego i energii elektrycznej;
8) skuteczność podejmowanych działań w zakresie bezpieczeństwa zaopatrzenia w gaz
ziemny i energię elektryczną;
9) przewidywane zapotrzebowanie na gaz ziemny i energię elektryczną;
10) planowane lub będące w budowie nowe moce źródeł energii elektrycznej lub zdolności
przesyłowych gazu ziemnego;
11) podejmowane działania i wprowadzone ograniczenia, o których mowa w ustawie z dnia 16
lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz
zasadach postępowania w sytuacjach zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i
zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. Nr 52, poz. 343) oraz ich wpływ na warunki konkurencji
na rynku gazu ziemnego;
12) pojemność czynną instalacji magazynowych gazu ziemnego;
13) zakres umów dostarczania gazu ziemnego do systemu gazowego w Rzeczypospolitej
Polskiej, zawartych przez przedsiębiorstwa energetyczne na okres dłuŜszy niŜ dziesięć lat,
w szczególności okres ich obowiązywania, strukturę sprzedaŜy gazu ziemnego,
z wyłączeniem informacji prawnie chronionych;
14) wykaz przepisów zawierających instrumenty ekonomiczno-finansowe wspierające
podejmowanie nowych inwestycji w zakresie wytwarzania, magazynowania, skraplania i
transportu gazu ziemnego.
3. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, zawierają takŜe wnioski wynikające ze
sprawowania nadzoru nad bezpieczeństwem zaopatrzenia w gaz ziemny i energię elektryczną.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza sprawozdania, o których mowa w ust. 1,
w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, do
dnia 31 lipca danego roku.
5. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki
przekazuje Komisji Europejskiej do dnia 31 sierpnia:
1) co roku - dotyczące gazu ziemnego;
2) co 2 lata - dotyczące energii elektrycznej.
Art. 15c. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki we współpracy z ministrem właściwym do
spraw Skarbu Państwa oraz Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
opracowuje sprawozdanie dotyczące naduŜywania pozycji dominującej przez przedsiębiorstwa
energetyczne i ich zachowań sprzecznych z zasadami konkurencji na rynku energii elektrycznej
oraz przekazuje je, do dnia 31 lipca kaŜdego roku, Komisji Europejskiej.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje o:
1) zmianie struktury właścicielskiej przedsiębiorstw energetycznych działających na rynku
energii elektrycznej;
2) podjętych działaniach mających na celu zapewnienie wystarczającej róŜnorodności
uczestników rynku i zwiększenia konkurencji;
3) połączeniach z systemami innych państw.
Art. 15d. (uchylony).
49
Art. 16. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw
gazowych lub energii sporządzają dla obszaru swojego działania plany rozwoju w zakresie
zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię,
uwzględniając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego albo kierunki rozwoju gminy
określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
2. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, sporządzają plany rozwoju w zakresie
zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe, energię elektryczną
lub ciepło na okresy nie krótsze niŜ trzy lata.
3. Plany, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:
1) przewidywany zakres dostarczania paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła;
2) przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy albo budowy sieci oraz ewentualnych
nowych źródeł paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła, w tym źródeł odnawialnych;
2a) przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy lub budowy połączeń z systemami
gazowymi albo z systemami elektroenergetycznymi innych państw;
3) przedsięwzięcia racjonalizujące zuŜycie paliw i energii u odbiorców;
4) przewidywany sposób finansowania inwestycji;
5) przewidywane przychody niezbędne do realizacji planów;
6) przewidywany harmonogram realizacji inwestycji.
4. Plany, o których mowa w ust. 1, powinny zapewniać minimalizację nakładów i kosztów
ponoszonych przez przedsiębiorstwo energetyczne, tak aby nakłady i koszty nie powodowały
w poszczególnych latach nadmiernego wzrostu cen i stawek opłat dla paliw gazowych, energii
elektrycznej lub ciepła, przy zapewnieniu ciągłości, niezawodności i jakości dostaw.
5. W celu racjonalizacji przedsięwzięć inwestycyjnych, przy sporządzaniu planów, o których
mowa w ust. 1, przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw
gazowych lub energii są obowiązane współpracować z przyłączonymi podmiotami oraz
gminami, na których obszarze przedsiębiorstwa te wykonują działalność gospodarczą;
współpraca powinna polegać w szczególności na:
1) przekazywaniu przyłączonym podmiotom informacji o planowanych przedsięwzięciach
w takim zakresie, w jakim przedsięwzięcia te będą miały wpływ na pracę urządzeń
przyłączonych do sieci albo na zmianę warunków przyłączenia lub dostawy paliw gazowych
lub energii;
2) zapewnieniu spójności między planami przedsiębiorstw energetycznych a załoŜeniami
i planami, o których mowa w art. 19 i 20.
6. Projekty planów, o których mowa w ust. 1, podlegają uzgodnieniu z Prezesem Urzędu
Regulacji Energetyki, z wyłączeniem planów rozwoju przedsiębiorstw energetycznych
wykonujących działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji:
1) paliw gazowych, dla mniej niŜ 50 odbiorców, którym przedsiębiorstwo to dostarcza rocznie
mniej niŜ 50 mln m3 tych paliw;
2) energii elektrycznej, dla mniej niŜ 100 odbiorców, którym przedsiębiorstwo to dostarcza
rocznie mniej niŜ 50 GWh tej energii;
3) ciepła.
50
Art. 16a. 1. W przypadku moŜliwości wystąpienia niedoboru w zakresie zaspokojenia
długookresowego zapotrzebowania na energię elektryczną, po stwierdzeniu przez ministra
właściwego do spraw gospodarki, na podstawie sprawozdania, o którym mowa w art. 15b ust. 1,
Ŝe istniejące i będące w trakcie budowy moce wytwórcze energii elektrycznej oraz
przedsięwzięcia racjonalizujące jej zuŜycie nie zapewniają długookresowego bezpieczeństwa
dostaw tej energii, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza, organizuje i przeprowadza
przetarg na budowę nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej lub realizację przedsięwzięć
zmniejszających zapotrzebowanie na energię elektryczną.
2. W ogłoszeniu o przetargu określa się przedmiot przetargu, jego zakres, warunki
uczestnictwa, rodzaje instrumentów ekonomiczno-finansowych określone w odrębnych
przepisach, umoŜliwiających budowę nowych mocy wytwórczych lub realizację przedsięwzięć
zmniejszających zapotrzebowanie na energię elektryczną na warunkach preferencyjnych, oraz
miejsce i termin udostępnienia dokumentacji przetargowej.
3. Do przetargu stosuje się odpowiednio przepisy art. 9i ust. 4-9.
3a. W przetargu mogą uczestniczyć takŜe podmioty niebędące przedsiębiorstwami
energetycznymi.
4. Przed skierowaniem ogłoszenia o przetargu do Biuletynu Urzędu Regulacji Energetyki
Prezes Urzędu Regulacji Energetyki uzgadnia z ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych i z innymi właściwymi organami administracji państwowej rodzaje instrumentów,
o których mowa w ust. 2.
5. Określając w dokumentacji przetargowej kryteria oceny ofert oraz dokonując wyboru
oferty na budowę nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej lub realizację przedsięwzięć
zmniejszających zapotrzebowanie na tę energię, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki kieruje
się:
1) polityką energetyczną państwa;
2) bezpieczeństwem systemu elektroenergetycznego;
3) wymaganiami dotyczącymi ochrony zdrowia i środowiska oraz bezpieczeństwa publicznego;
4) efektywnością energetyczną i ekonomiczną przedsięwzięcia;
5) lokalizacją budowy nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej;
6) rodzajem paliw przeznaczonych do wykorzystania w nowych mocach wytwórczych energii
elektrycznej.
6. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje Komisji Europejskiej warunki przetargu
w terminie umoŜliwiającym ich opublikowanie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej co
najmniej na 6 miesięcy przed dniem zamknięcia składania ofert o przystąpieniu do przetargu.
7. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zawiera z uczestnikiem przetargu, którego oferta
została wybrana, umowę, w której określa się w szczególności obowiązki uczestnika, rodzaje
instrumentów, o których mowa w ust. 2, oraz zasady rozliczania wsparcia finansowego
wynikającego z tych instrumentów.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
wymagania co do zawartości dokumentacji przetargowej na budowę nowych mocy wytwórczych
energii elektrycznej lub na realizację przedsięwzięć zmniejszających zapotrzebowanie na
energię elektryczną oraz warunki i tryb organizowania i przeprowadzania przetargu, w tym
powoływania i pracy komisji przetargowej, kierując się potrzebą zapewnienia przejrzystych
warunków i kryteriów przetargu oraz równoprawnego traktowania jego uczestników.
51
Art. 17. Samorząd województwa uczestniczy w planowaniu zaopatrzenia w energię
i paliwa na obszarze województwa w zakresie określonym w art. 19 ust. 5 oraz bada zgodność
planów zaopatrzenia w energię i paliwa z polityką energetyczną państwa.
Art. 18. 1. Do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło
i paliwa gazowe naleŜy:
1) planowanie i organizacja zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe
na obszarze gminy;
2) planowanie oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie gminy;
3) finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy.
2. Gmina realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, zgodnie z polityką energetyczną
państwa, miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego albo ustaleniami zawartymi
w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
3. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 3 nie mają zastosowania do autostrad i dróg ekspresowych
w rozumieniu przepisów o autostradach płatnych.
3a. (uchylony).
4. (uchylony).
Art. 19. 1. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) opracowuje projekt załoŜeń do planu
zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, zwany dalej „projektem załoŜeń”.
2. Projekt załoŜeń sporządza się dla obszaru gminy lub jej części.
3. Projekt załoŜeń powinien określać:
1) ocenę stanu aktualnego i przewidywanych zmian zapotrzebowania na ciepło, energię
elektryczną i paliwa gazowe;
2) przedsięwzięcia racjonalizujące uŜytkowanie ciepła, energii elektrycznej i paliw gazowych;
3) moŜliwości wykorzystania istniejących nadwyŜek i lokalnych zasobów paliw i energii,
z uwzględnieniem energii elektrycznej i ciepła wytwarzanych w odnawialnych źródłach
energii, energii elektrycznej i ciepła uŜytkowego wytwarzanych w kogeneracji oraz
zagospodarowania ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych;
4) zakres współpracy z innymi gminami.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne udostępniają nieodpłatnie wójtowi (burmistrzowi,
prezydentowi miasta) plany, o których mowa w art. 16 ust. 1, w zakresie dotyczącym terenu tej
gminy oraz propozycje niezbędne do opracowania projektu załoŜeń.
5. Projekt załoŜeń podlega opiniowaniu przez samorząd województwa w zakresie
koordynacji współpracy z innymi gminami oraz w zakresie zgodności z polityką energetyczną
państwa.
6. Projekt załoŜeń wykłada się do publicznego wglądu na okres 21 dni, powiadamiając
o tym w sposób przyjęty zwyczajowo w danej miejscowości.
7. Osoby i jednostki organizacyjne zainteresowane zaopatrzeniem w ciepło, energię
elektryczną i paliwa gazowe na obszarze gminy mają prawo składać wnioski, zastrzeŜenia i
uwagi do projektu załoŜeń.
52
8. Rada gminy uchwala załoŜenia do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną
i paliwa gazowe, rozpatrując jednocześnie wnioski, zastrzeŜenia i uwagi zgłoszone w czasie
wyłoŜenia projektu załoŜeń do publicznego wglądu.
Art. 20. 1. W przypadku gdy plany przedsiębiorstw energetycznych nie zapewniają realizacji
załoŜeń, o których mowa w art. 19 ust. 8, wójt (burmistrz, prezydent miasta) opracowuje projekt
planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, dla obszaru gminy lub jej
części. Projekt planu opracowywany jest na podstawie uchwalonych przez radę tej gminy
załoŜeń i winien być z nim zgodny.
2. Projekt planu, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) propozycje w zakresie rozwoju i modernizacji poszczególnych systemów zaopatrzenia
w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, wraz z uzasadnieniem ekonomicznym;
1a) propozycje w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii i wysokosprawnej
kogeneracji;
2) harmonogram realizacji zadań;
3) przewidywane koszty realizacji proponowanych przedsięwzięć oraz źródło ich finansowania.
3. (uchylony).
4. Rada gminy uchwala plan zaopatrzenia, o którym mowa w ust. 1.
5. W celu realizacji planu, o którym mowa w ust. 1, gmina moŜe zawierać umowy z
przedsiębiorstwami energetycznymi.
6. W przypadku gdy nie jest moŜliwa realizacja planu na podstawie umów, rada gminy
- dla zapewnienia zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe - moŜe wskazać
w drodze uchwały tę część planu, z którą prowadzone na obszarze gminy działania muszą być
zgodne.
Rozdział 4
Organ do spraw regulacji gospodarki paliwami i energią
Art. 21. 1. Zadania z zakresu spraw regulacji gospodarki paliwami i energią oraz
promowania konkurencji realizuje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, zwany dalej „Prezesem
URE”.
2. Prezes URE jest centralnym organem administracji rządowej.
2a. Prezesa URE powołuje Prezes Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze
otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki.
Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa URE.
2b. Stanowisko Prezesa URE moŜe zajmować osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2) jest obywatelem polskim;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5) posiada kompetencje kierownicze;
53
6) posiada co najmniej 6-letni staŜ pracy, w tym co najmniej 3-letni staŜ pracy na stanowisku
kierowniczym;
7) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw naleŜących do właściwości Prezesa URE.
2c. Informację o naborze na stanowisko Prezesa URE ogłasza się przez umieszczenie
ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu oraz w Biuletynie Informacji
Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Ogłoszenie powinno zawierać:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
2d. Termin, o którym mowa w ust. 2c pkt 6, nie moŜe być krótszy niŜ 10 dni od dnia
opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
2e. Nabór na stanowisko Prezesa URE przeprowadza zespół, powołany przez ministra
właściwego do spraw gospodarki, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie
dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie
zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest
przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.
2f. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 2e, moŜe być
dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada
odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
2g. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 2f, mają obowiązek zachowania w
tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie
naboru.
2h. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niŜ 3 kandydatów, których przedstawia
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.
2i. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niŜ 3 najlepszych kandydatów uszeregowanych według
poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
2j. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:
54
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu
przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu kandydata.
2k. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
3. (uchylony).
4. Prezes URE wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, przy pomocy Urzędu Regulacji
Energetyki, zwanego dalej „URE”.
5. Wiceprezesa URE powołuje minister właściwy do spraw gospodarki, spośród osób
wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa URE. Minister
właściwy do spraw gospodarki odwołuje wiceprezesa URE.
5a. Zespół przeprowadzający nabór na stanowisko, o którym mowa w ust. 5, powołuje
Prezes URE.
5b. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowisko, o którym mowa w ust. 5, stosuje
się odpowiednio ust. 2b-2k.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze zarządzenia38, nadaje statut URE,
określający jego organizację wewnętrzną.
Art. 21a. Organami właściwymi w sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią dla:
1) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego
nadzorowanych, jednostek organizacyjnych Policji, Państwowej StraŜy PoŜarnej, StraŜy
Granicznej i Biura Ochrony Rządu oraz jednostek organizacyjnych więziennictwa
podległych Ministrowi Sprawiedliwości są inspekcje gospodarki energetycznej powoływane
przez właściwych ministrów w uzgodnieniu z Prezesem URE;
2) jednostek organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu
i Centralnego Biura Antykorupcyjnego są inspekcje gospodarki energetycznej powoływane
przez Szefów tych Agencji w uzgodnieniu z Prezesem URE.
Art. 22. 1. W skład Urzędu Regulacji Energetyki wchodzą Oddział Centralny w Warszawie
oraz następujące oddziały terenowe:
1) północno-zachodni z siedzibą w Szczecinie;
2) północny z siedzibą w Gdańsku;
3) zachodni z siedzibą w Poznaniu;
4) wschodni z siedzibą w Lublinie;
5) środkowo-zachodni z siedzibą w Łodzi;
6) południowo-zachodni z siedzibą we Wrocławiu;
7) południowy z siedzibą w Katowicach;
8) południowo-wchodni z siedzibą w Krakowie.
38 Patrz zarządzenie Ministra Gospodarki z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi
Regulacji Energetyki (M. P. z 2002 r. Nr 26, poz. 436).
55
2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia39, szczegółowy
zasięg terytorialny i właściwość rzeczową z uwzględnieniem granic powiatów.
3. Dyrektorzy oddziałów URE są powoływani i odwoływani przez Prezesa URE.
Art. 23. 1. Prezes URE reguluje działalność przedsiębiorstw energetycznych zgodnie
z ustawą i polityką energetyczną państwa, zmierzając do równowaŜenia interesów
przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii.
2. Do zakresu działania Prezesa URE naleŜy:
1) udzielanie i cofanie koncesji;
2) zatwierdzanie i kontrolowanie stosowania taryf paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła
pod względem zgodności z zasadami określonymi w art. 44, 45 i 46, w tym analizowanie i
weryfikowanie kosztów przyjmowanych przez przedsiębiorstwa energetyczne jako
uzasadnione do kalkulacji cen i stawek opłat w taryfach;
3) ustalanie:
a) współczynników korekcyjnych określających projektowaną poprawę efektywności
funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego oraz zmianę warunków wykonywania
przez to przedsiębiorstwo danego rodzaju działalności gospodarczej,
b) okresu obowiązywania taryf i współczynników korekcyjnych, o których mowa w lit. a,
c) wysokości uzasadnionego zwrotu z kapitału, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1,
dla przedsiębiorstw energetycznych przedkładających taryfy do zatwierdzenia,
d) maksymalnego udziału opłat stałych w łącznych opłatach za świadczenie usług
przesyłania lub dystrybucji dla poszczególnych grup odbiorców w taryfach dla paliw
gazowych i energii, w przypadkach gdy wymaga tego ochrona interesów odbiorców,
e) 40 jednostkowych opłat zastępczych, o których mowa w art. 9a ust. 8a;
4) kontrolowanie wykonania obowiązków, o których mowa w art. 9a;
5) uzgadnianie projektów planów, o których mowa w art. 16;
6) wyznaczanie operatorów systemów, o których mowa w art. 9h ust. 1;
7) udzielanie i cofanie zwolnienia z obowiązku świadczenia usług, o których mowa w art. 4
ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 i art. 4e ust. 1;
8) zatwierdzanie instrukcji ruchu i eksploatacji sieci w zakresie bilansowania systemu i
zarządzania ograniczeniami systemowymi;
9) organizowanie i przeprowadzanie przetargów dotyczących:
a) wyłaniania sprzedawców z urzędu,
39 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zasięgu
terytorialnego i właściwości rzeczowej oddziałów Urzędu Regulacji Energetyki (Dz. U. z 2002 r. Nr 107,
poz. 942).
40 W myśl art. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
przepisy art. 23 ust. 2 pkt 3 lit. e, w brzmieniu nadanym tą ustawą, w zakresie obowiązków uzyskania i
przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz uiszczenia opłaty zastępczej,
stosuje się do dnia 31 marca 2013 r.
56
b) budowy nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej i realizacji przedsięwzięć
zmniejszających zapotrzebowanie na energię elektryczną;
10) kontrolowanie standardów jakościowych obsługi odbiorców oraz kontrolowanie na wniosek
odbiorcy dotrzymania parametrów jakościowych paliw gazowych i energii elektrycznej;
11) kontrolowanie realizacji obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady nr 1228/2003/WE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków
dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej
(Dz.Urz. WE L 176 z 15.07.2003);
11a) kontrolowanie realizacji obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1775/2005/WE z dnia 28 września 2005 r. w sprawie
warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz.Urz. UE L 289 z 3.11.2005)
oraz:
a) zatwierdzanie informacji podawanych do wiadomości publicznej przez operatorów
systemów przesyłowych gazowych, o których mowa w art. 6 tego rozporządzenia, oraz
wyraŜanie zgody na ograniczenie zakresu publikacji tych informacji,
b) opiniowanie wniosków operatorów systemów przesyłowych gazowych o wykorzystanie
przez uŜytkowników sieci przesyłowych niewykorzystanych zdolności przesyłowych
tych sieci, w przypadkach, o których mowa w art. 5 ust. 4 tego rozporządzenia,
c) zatwierdzanie sposobu wykorzystania przez operatorów systemów przesyłowych
gazowych przychodów uzyskiwanych z tytułu udostępniania przez nich
niewykorzystanej a zarezerwowanej zdolności sieci przesyłowych;
12) rozstrzyganie sporów w zakresie określonym w art. 8 ust. 1;
13) nakładanie kar pienięŜnych na zasadach określonych w ustawie;
14) współdziałanie z właściwymi organami w przeciwdziałaniu praktykom przedsiębiorstw
energetycznych ograniczającym konkurencję;
15) ustalanie metod kontroli i podejmowanie działań dla poprawy efektywności przedsiębiorstw
energetycznych;
16) określanie i publikowanie wskaźników i cen wskaźnikowych istotnych dla procesu
kształtowania taryf;
17) publikowanie informacji słuŜących zwiększeniu efektywności uŜytkowania paliw i energii;
18) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących przedsiębiorstw energetycznych, w tym
obliczanie i ogłaszanie w terminie do dnia 31 marca kaŜdego roku:
a) średnich cen sprzedaŜy energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej
kogeneracji obliczonych oddzielnie dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach
kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1 i 241,
b) średniej ceny sprzedaŜy energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym
- w poprzednim roku kalendarzowym;
19) gromadzenie informacji o projektach inwestycyjnych będących w obszarze zainteresowania
Unii Europejskiej i przekazywanie ich do Komisji Europejskiej, w terminie do dnia
41 Do dnia 1 stycznia 2008 r. punkt ten miał brzmienie:
„a) średniej ceny sprzedaŜy energii elektrycznej wytworzonej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła,”.
57
15 kwietnia kaŜdego roku, oraz przekazywanie do Komisji Europejskiej informacji,
o których mowa w art. 9c ust. 11;
20) monitorowanie funkcjonowania systemu gazowego i elektroenergetycznego w zakresie:
a) zasad zarządzania i rozdziału przepustowości połączeń międzysystemowych, z którymi
istnieją wzajemne połączenia, we współpracy z właściwymi organami państw
członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
b) mechanizmów bilansowania systemu gazowego lub systemu elektroenergetycznego
i zarządzania ograniczeniami w krajowym systemie gazowym i elektroenergetycznym,
c) warunków przyłączania podmiotów do sieci i ich realizacji oraz dokonywania napraw tej
sieci,
d) wypełniania obowiązku publikowania przez operatorów systemów przesyłowych
i dystrybucyjnych informacji dotyczących połączeń międzysystemowych, korzystania
z sieci i rozdziału zdolności przesyłowych stronom umowy o świadczenie usług
przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, z uwzględnieniem konieczności
traktowania tych informacji jako poufnych ze względów handlowych,
e) warunków świadczenia usług magazynowania paliw gazowych, usług skraplania gazu
ziemnego oraz innych usług świadczonych przez przedsiębiorstwa energetyczne,
f) bezpieczeństwa dostarczania paliw gazowych i energii elektrycznej,
g) wypełniania przez operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych ich zadań,
h) wypełniania przez przedsiębiorstwo energetyczne obowiązków wymienionych
w art. 44;
21) wydawanie świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9e ust. 1, i świadectw
pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, oraz ich umarzanie42;
22) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub ustawach odrębnych.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 5, z wyjątkiem spraw wymienionych
w art. 32 ust. 1 pkt 4 i ust. 5, niezbędna jest opinia właściwego miejscowo zarządu
województwa.
4. Nieprzedstawienie przez zarząd województwa opinii w sprawach wymienionych w ust. 2
pkt 1 i 5, w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia sprawy do zaopiniowania, jest równoznaczne
z wydaniem pozytywnej opinii.
Art. 24. 1. Prezes URE składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki corocznie,
w terminie do końca pierwszego kwartału, sprawozdanie ze swojej działalności, w tym ocenę
bezpieczeństwa dostarczania paliw gazowych i energii elektrycznej, stosownie do zakresu
działania określonego w art. 23 ust. 2, oraz przedstawia, na jego Ŝądanie, informacje z zakresu
swojej działalności.
42 W myśl art. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
przepisy art. 23 ust. 2 pkt 21 w brzmieniu nadanym tą ustawą, w zakresie obowiązków uzyskania i
przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz uiszczenia opłaty zastępczej,
stosuje się do dnia 31 marca 2013 r.
58
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera takŜe ocenę podjętych działań
zmierzających do realizacji celów określonych w raporcie, o którym mowa w art. 9f ust. 1,
w zakresie ich zgodności z zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych.
Art. 25-27. (uchylone).
Art. 28. Prezes URE ma prawo wglądu do ksiąg rachunkowych przedsiębiorstwa
energetycznego oraz moŜe Ŝądać przedstawienia informacji dotyczących wykonywanej przez to
przedsiębiorstwo działalności gospodarczej, w tym informacji o jego projektach inwestycyjnych,
z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie
chronionych.
Art. 29. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania
pracowników URE.
Art. 30. 1. Do postępowania przed Prezesem URE stosuje się, z zastrzeŜeniem ust. 2-4,
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. Od decyzji Prezesa URE słuŜy odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów43 w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji.
3. Postępowanie w sprawie odwołania od decyzji Prezesa URE toczy się według przepisów
Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach gospodarczych.
4. Do postanowień Prezesa URE, od których słuŜy zaŜalenie, przepisy ust. 2 i 3 stosuje się
odpowiednio, z tym Ŝe zaŜalenie wnosi się w terminie 7 dni.
Art. 31. 1. URE wydaje Biuletyn Urzędu Regulacji Energetyki, zwany dalej „Biuletynem
URE”.
2. URE ogłasza w Biuletynie URE sprawozdania, o których mowa w art. 24 ust. 1.
3. URE ogłasza w Biuletynie URE informacje o:
1) podmiotach ubiegających się o koncesję;
2) decyzjach w sprawach koncesji i taryf wraz z uzasadnieniem;
3) rozstrzygnięciach w sprawach spornych podjętych przez Prezesa URE;
4) średnich cenach, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18;
5) stawkach opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e;
6) zaktualizowanych kwotach kosztów osieroconych, o których mowa w ustawie wymienionej
w art. 9a ust. 8e;
7) średniowaŜonym koszcie węgla, zuŜywanego przez jednostki wytwórcze centralnie
dysponowane na wytworzenie jednej megawatogodziny energii elektrycznej w
poprzedzającym roku kalendarzowym, z uwzględnieniem kosztów jego transportu
wyraŜonym w złotych na megawatogodzinę, o którym mowa w ustawie wymienionej w art.
9a ust. 8e;
8) średniej cenie wytwarzanej energii elektrycznej przez wytwórców eksploatujących jednostki
centralnie dysponowane opalane węglem, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a
ust. 8e.
43 Nazwę sądu podano w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 5 lipca 2002 r. o zmianie ustawy
o ochronie konkurencji i konsumentów, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2002 r. Nr 129, poz. 1102) - por. art. 2 i 4.
59
4. W odniesieniu do ciepła informacje, o których mowa w ust. 3, ogłasza się we właściwym
miejscowo wojewódzkim dzienniku urzędowym.
5. Prezes URE moŜe ustanowić, w drodze zarządzenia, regionalne lub branŜowe wydania
Biuletynu URE oraz określić ich zakres, zasięg i warunki publikacji ogłoszeń.
Rozdział 5
Koncesje44 i taryfy
Art. 32. 1. Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem: wytwarzania paliw stałych lub paliw
gazowych, wytwarzania energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej
elektrycznej nieprzekraczającej 50 MW niezaliczanych do odnawialnych źródeł energii lub
do źródeł wytwarzających energię elektryczną w kogeneracji, wytwarzania ciepła w źródłach
o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW;45
2) magazynowania paliw gazowych w instalacjach magazynowych, skraplania gazu ziemnego
i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego w instalacjach skroplonego gazu ziemnego, jak
równieŜ magazynowania paliw ciekłych, z wyłączeniem: lokalnego magazynowania gazu
płynnego w instalacjach o przepustowości poniŜej 1 MJ/s oraz magazynowania paliw
ciekłych w obrocie detalicznym;
3) przesyłania lub dystrybucji paliw lub energii, z wyłączeniem: dystrybucji paliw gazowych
w sieci o przepustowości poniŜej 1 MJ/s oraz przesyłania lub dystrybucji ciepła, jeŜeli łączna
moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW;
4) obrotu paliwami lub energią, z wyłączeniem: obrotu paliwami stałymi, obrotu energią
elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniŜej 1 kV będącej własnością odbiorcy,
obrotu paliwami gazowymi, jeŜeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100
000 euro, obrotu gazem płynnym, jeŜeli roczna wartość obrotu nie przekracza 10 000 euro,
oraz obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną dokonywanego na giełdach
towarowych przez towarowe domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w
zakresie obrotu towarami giełdowymi na podstawie ustawy z dnia 26 października 2000 r. o
giełdach towarowych jak równieŜ obrotu ciepłem, jeŜeli moc zamówiona przez odbiorców
nie przekracza 5 MW.
44 W myśl art. 17 ustawy zmieniającej z dnia 4 marca 2005 r., koncesje wydane na prowadzenie
działalności gospodarczej w zakresie przesyłania i dystrybucji paliw lub energii stały się z dniem wejścia w
Ŝycie tej ustawy, koncesjami na przesyłanie lub dystrybucję, stosownie do zakresu prowadzonej
działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub
dystrybucją paliw lub energii.
45 W myśl art. 7 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r., o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
podmioty wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w
kogeneracji, która na podstawie przepisów dotychczasowych nie wymagała uzyskania koncesji i
zamierzające wystąpić z wnioskiem o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o którym mowa w
art. 9l ust. 1 ustawy, mogą tę działalność wykonywać na dotychczasowych zasadach do czasu
ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, pod warunkiem
złoŜenia wniosku o udzielenie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w kogeneracji, w terminie 3
miesięcy od dnia wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy.
60
2. Koncesje na prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 4, w zakresie obrotu
gazem ziemnym z zagranicą, będą wydawane z uwzględnieniem dywersyfikacji źródeł gazu
oraz bezpieczeństwa energetycznego.
3. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, określi, w drodze
rozporządzenia46, minimalny poziom dywersyfikacji dostaw gazu z zagranicy poprzez ustalenie
maksymalnego procentowego udziału gazu z jednego źródła. Rozporządzenie określi poziom
dywersyfikacji na okres co najmniej 10 lat.
4. Uzyskania koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie wymaga wykonywanie działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania ciepła uzyskiwanego w przemysłowych procesach
technologicznych, a takŜe gdy wielkość mocy zamówionej przez odbiorców nie przekracza 5
MW.
5. Uzyskania koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 4, nie wymaga wykonywanie działalności
gospodarczej w zakresie obrotu benzyną lotniczą oznaczoną symbolem PKWiU 23.20.11-40
oraz objętą kodem CN 2710 11 31, jeŜeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości
1 000 000 euro.
Art. 33. 1. Prezes URE udziela koncesji wnioskodawcy, który:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym;
2) dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie
działalności bądź jest w stanie udokumentować moŜliwości ich pozyskania;
3) ma moŜliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności;
4) zapewni zatrudnienie osób o właściwych kwalifikacjach zawodowych, o których mowa
w art. 54;
5) uzyskał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
1a. Prezes URE udziela koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą wnioskodawcy,
który posiada własne pojemności magazynowe lub zawarł umowę przedwstępną o świadczenie
usługi magazynowania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, o których mowa w art. 24 ust. 1, w wielkości ustalonej zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy
wymienionej w art. 15b ust. 2 pkt 11.
2. Uzyskanie koncesji, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku uzyskania innych
koncesji lub zezwoleń wymaganych na podstawie odrębnych przepisów.
3. Nie moŜe być wydana koncesja wnioskodawcy:
1) który znajduje się w postępowaniu upadłościowym lub likwidacji;
2) któremu w ciągu ostatnich 3 lat cofnięto koncesję na działalność określoną ustawą z
przyczyn wymienionych w art. 58 ust. 247 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
46 Patrz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 października 2000 r. w sprawie minimalnego poziomu
dywersyfikacji dostaw gazu z zagranicy (Dz. U. z 2000 r. Nr 95, poz. 1042).
47 Zgodnie z tym przepisem, organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy
przedsiębiorca:
61
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o
swobodzie działalności gospodarczej”, lub którego w ciągu ostatnich 3 lat wykreślono z
rejestru działalności regulowanej z przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 1 ustawy o
swobodzie działalności gospodarczej;
3) skazanemu prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo mające związek z przedmiotem
działalności gospodarczej określonej ustawą.
4. (uchylony).
5. Prezes URE, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw gospodarki, informuje
Komisję Europejską o przyczynach odmowy udzielenia wnioskodawcy koncesji.
Art. 34. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja, wnoszą
coroczne opłaty do budŜetu państwa, obciąŜające koszty ich działalności.
2. (uchylony).
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia48, wysokość i sposób pobierania przez
Prezesa URE opłat, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem wysokości przychodów
przedsiębiorstw energetycznych osiąganych z działalności objętej koncesją, a takŜe kosztów
regulacji.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne wytwarzające energię elektryczną w odnawialnych
źródłach energii o mocy nieprzekraczającej 5 MW są zwolnione z opłat, o których mowa w
ust. 1, w zakresie wytwarzania energii w tych źródłach.
Art. 35. 1. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać w szczególności:
1) oznaczenie wnioskodawcy i jego siedziby lub miejsca zamieszkania, a w razie ustanowienia
pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu przedsiębiorcy - równieŜ ich
imiona i nazwiska;
2) określenie przedmiotu oraz zakresu prowadzonej działalności, na którą ma być wydana
koncesja, oraz projekt planu, o którym mowa w art. 16;
3) informacje o dotychczasowej działalności wnioskodawcy, w tym sprawozdania finansowe
z ostatnich 3 lat, jeŜeli podmiot prowadzi działalność gospodarczą;
4) określenie czasu, na jaki koncesja ma być udzielona, wraz ze wskazaniem daty
rozpoczęcia działalności;
5) określenie środków, jakimi dysponuje podmiot ubiegający się o koncesję, w celu
zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej wnioskiem;
6) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej oraz numer
identyfikacji podatkowej (NIP).
1) raŜąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej
działalności gospodarczej, określone przepisami prawa,
2) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami
określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją.
48 Patrz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki corocznych opłat wnoszonych przez przedsiębiorstwa
energetyczne, którym została udzielona koncesja (Dz. U. z 1998 r. Nr 60, poz. 387 oraz z 1999 r. Nr 92,
poz. 1049).
62
1a. Wniosek o udzielenie koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą w rozumieniu
ustawy wymienionej w art. 15b ust. 2 pkt 11, powinien ponadto określać prognozowaną wielkość
przywozu gazu ziemnego oraz sposób utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 15b
ust. 2 pkt 11.
2. (uchylony).
3. Prezes URE odmawia udzielenia koncesji, gdy wnioskodawca nie spełnia wymaganych
przepisami warunków.
Art. 36. Koncesji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niŜ 10 lat i nie dłuŜszy niŜ
50 lat, chyba Ŝe przedsiębiorca wnioskuje o udzielenie koncesji na czas krótszy.
Art. 37. 1. Koncesja powinna określać:
1) podmiot i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania;
2) przedmiot oraz zakres działalności objętej koncesją;
3) datę rozpoczęcia działalności objętej koncesją oraz warunki wykonywania działalności;
4) okres waŜności koncesji;
5) szczególne warunki wykonywania działalności objętej koncesją, mające na celu właściwą
obsługę odbiorców, w zakresie:
a) zapewnienia zdolności do dostarczania paliw lub energii w sposób ciągły i niezawodny,
przy zachowaniu wymagań jakościowych, określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8;
b) powiadamiania Prezesa URE o niepodjęciu lub zaprzestaniu bądź ograniczeniu
prowadzenia działalności objętej koncesją, w okresie jej obowiązywania;
6) zabezpieczenie ochrony środowiska w trakcie oraz po zaprzestaniu koncesjonowanej
działalności;
7) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej oraz numer
identyfikacji podatkowej (NIP).
2. Koncesja powinna ponadto określać warunki zaprzestania działalności przedsiębiorstwa
energetycznego po wygaśnięciu koncesji lub po jej cofnięciu.
3. (uchylony).
Art. 38. Udzielenie koncesji moŜe być uzaleŜnione od złoŜenia przez wnioskodawcę
zabezpieczenia majątkowego w celu zaspokojenia roszczeń osób trzecich, mogących powstać
wskutek niewłaściwego prowadzenia działalności objętej koncesją, w tym szkód w środowisku.
Art. 39. Przedsiębiorstwo energetyczne moŜe złoŜyć wniosek o przedłuŜenie waŜności
koncesji, nie później niŜ na 18 miesięcy przed jej wygaśnięciem.
Art. 40. 1. Prezes URE moŜe nakazać przedsiębiorstwu energetycznemu, pomimo
wygaśnięcia koncesji, dalsze prowadzenie działalności objętej koncesją przez okres nie dłuŜszy
niŜ 2 lata, jeŜeli wymaga tego interes społeczny.
2. JeŜeli działalność prowadzona w warunkach określonych w ust. 1 przynosi stratę,
przedsiębiorstwu energetycznemu naleŜy się pokrycie strat od Skarbu Państwa w wysokości
ograniczonej do uzasadnionych kosztów działalności określonej w koncesji, przy zachowaniu
naleŜytej staranności.
63
3. Koszty, o których mowa w ust. 2, są zatwierdzane przez Prezesa URE.
Art. 41. 1. Prezes URE moŜe zmienić warunki wydanej koncesji na wniosek
przedsiębiorstwa energetycznego.
2. Prezes URE cofa koncesję w przypadkach:
1) określonych w art. 58 ust. 149 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej;
2) cofnięcia przez właściwego naczelnika urzędu celnego zezwolenia na prowadzenie składu
podatkowego lub jego wygaśnięcia, jeŜeli przed wygaśnięciem podmiot nie uzyskał nowego
zezwolenia, w trybie i na zasadach określonych w przepisach odrębnych – w odniesieniu do
działalności objętej tym zezwoleniem;
3) w przypadku zmiany, w zakresie określonym w ustawie, warunków wykonywanej
działalności gospodarczej objętej koncesją.
2a. Prezes URE cofa koncesje na obrót gazem ziemnym z zagranicą równieŜ w przypadku
nieutrzymywania, przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą
w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, zapasów obowiązkowych gazu ziemnego lub
niezapewnienia ich dostępności zgodnie z art. 24 ust. 1 i 2 oraz art. 25 ust. 2 albo 5 ustawy
wymienionej w art. 15b ust. 2 pkt 11.
3. Prezes URE cofa koncesję albo zmienia jej zakres w przypadkach określonych w art. 58
ust. 250 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
4. Prezes URE moŜe cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres:
1) w przypadkach określonych w art. 58 ust. 351 ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej;
2) w przypadku podziału przedsiębiorstwa energetycznego lub jego łączenia z innymi
podmiotami.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 , Prezes URE powiadamia o cofnięciu
koncesji właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego.
Art. 42. Koncesja udzielona przedsiębiorstwu energetycznemu na podstawie ustawy
wygasa przed upływem czasu, na jaki została wydana, z dniem wykreślenia tego
przedsiębiorstwa z właściwego rejestru lub ewidencji.
49 Zgodnie z tym przepisem, organ koncesyjny cofa koncesję, w przypadku, gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej
objętej koncesją,
2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją, mimo wezwania
organu koncesyjnego, lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
50 Zgodnie z tym przepisem, organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy
przedsiębiorca:
1) raŜąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej
działalności gospodarczej, określone przepisami prawa,
2) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami
określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją.
51 Zgodnie z tym przepisem, organ koncesyjny moŜe cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu
na zagroŜenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a takŜe w razie
ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.
64
Art. 43. 1. Kto zamierza prowadzić działalność polegającą na: wytwarzaniu, przetwarzaniu,
magazynowaniu, przesyłaniu, dystrybucji oraz obrocie paliwami i energią, podlegającą
koncesjonowaniu, moŜe ubiegać się o wydanie promesy koncesji.
2. Promesę wydaje Prezes URE w drodze decyzji administracyjnej.
3. W promesie ustala się okres jej waŜności, z tym Ŝe nie moŜe on być krótszy niŜ 6
miesięcy.
4. W okresie waŜności promesy nie moŜna odmówić udzielenia koncesji na działalność
określoną w promesie, chyba Ŝe uległ zmianie stan faktyczny lub prawny podany we wniosku
o wydanie promesy.
5. Do wniosku o wydanie promesy stosuje się odpowiednio art. 35.
Art. 44. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne, zapewniając równoprawne traktowanie
odbiorców oraz eliminowanie subsydiowania skrośnego, jest obowiązane prowadzić ewidencję
księgową w sposób umoŜliwiający odrębne obliczenie kosztów i przychodów, zysków i strat dla
wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie:
1) dostarczania paliw gazowych lub energii, w tym kosztów stałych, kosztów zmiennych i
przychodów, odrębnie dla wytwarzania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami gazowymi
lub energią, magazynowania paliw gazowych i skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji
skroplonego gazu ziemnego, a takŜe w odniesieniu do grup odbiorców określonych w
taryfie, w tym sprzedaŜy paliw gazowych lub energii odbiorcom, którzy mają prawo wyboru
sprzedawcy, i odbiorcom, którzy nie mają prawa wyboru sprzedawcy;
2) niezwiązanym z działalnością wymienioną w pkt 1.
2. Przedsiębiorstwa energetyczne są obowiązane do sporządzania i przechowywania
sprawozdań finansowych dotyczących poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności
gospodarczej w zakresie dostarczania paliw gazowych lub energii, zawierających bilans oraz
rachunek zysków i strat za okresy sprawozdawcze, na zasadach i w trybie określonych w
przepisach o rachunkowości.
3. Przedsiębiorstwa energetyczne, które nie są obowiązane na podstawie odrębnych
przepisów do publikowania sprawozdań finansowych, udostępniają te sprawozdania do
publicznego wglądu w swojej siedzibie.
Art. 45. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne ustalają taryfy dla paliw gazowych lub energii,
stosownie do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 32 ust. 1;
taryfy naleŜy kalkulować w sposób zapewniający:
1) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych
w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu paliwami
gazowymi i energią oraz magazynowania, skraplania lub regazyfikacji paliw gazowych, wraz
z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangaŜowanego w tę działalność;
1a) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych
w zakresie magazynowania paliw gazowych, w tym budowy, rozbudowy i modernizacji
magazynów paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangaŜowanego
w tę działalność w wysokości nie mniejszej niŜ stopa zwrotu na poziomie 6 %;
2) pokrycie kosztów uzasadnionych ponoszonych przez operatorów systemów przesyłowych
i dystrybucyjnych w związku z realizacją ich zadań;
3) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i stawek opłat.
65
1a. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem
i dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty, które
wynikają z nakładów ponoszonych na przedsięwzięcia inwestycyjne podjęte przez
przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w latach 1993-
1998, słuŜące poprawie ochrony środowiska i efektywności wytwarzania energii elektrycznej, w
części, jaką zatwierdzi Prezes URE, z uwzględnieniem przychodów uzyskanych ze sprzedaŜy
energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
1b. Przepisów ust. 1a nie stosuje się od dnia powstania obowiązku uiszczania opłaty
przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
1c. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem
lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty
pobierania opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
2. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać koszty
współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć i usług zmierzających
do zmniejszenia zuŜycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie
uniknięcia budowy nowych źródeł energii i sieci.
3. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać koszty
współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć związanych z rozwojem
odnawialnych źródeł energii.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne róŜnicują ceny i stawki opłat określone w taryfach
dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła dla róŜnych grup odbiorców wyłącznie
ze względu na koszty uzasadnione spowodowane realizacją świadczenia, o ile przepisy nie
stanowią inaczej.
5. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw
gazowych lub energii kalkulują stawki opłat za usługi przesyłania lub dystrybucji w taki sposób,
aby udział opłat stałych w łącznych opłatach za świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji
dla danej grupy odbiorców nie był większy niŜ ustalony przez Prezesa URE.
6. Taryfy dla energii elektrycznej powinny uwzględniać, w odniesieniu do odbiorców, skutki
wprowadzenia opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
Art. 45a. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie cen i stawek opłat zawartych
w taryfie lub cen i stawek opłat ustalanych na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49
ust. 1, wylicza opłaty za dostarczane do odbiorcy paliwa gazowe, energię elektryczną lub ciepło.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem udzielonych odbiorcy upustów i
bonifikat, stanowią koszty zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła dostarczanych
do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i uŜytkowe, zamieszkane lub uŜytkowane
przez osoby nie będące odbiorcami.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne udziela upustów lub bonifikat, o których mowa w ust. 2,
za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców w wysokości określonej w taryfie
lub w umowie.
4. Koszty zakupu, o których mowa w ust. 2, są rozliczane w opłatach pobieranych od osób,
o których mowa w ust. 2. Wysokość opłat powinna być ustalana w taki sposób, aby zapewniała
wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu paliw gazowych, energii
elektrycznej lub ciepła.
66
5. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio do ustalania przez odbiorcę - właściciela lub
zarządcę budynku opłat dla osób, o których mowa w ust. 2, do których ciepło dostarczane jest
z własnych źródeł i instalacji cieplnych.
6. W przypadku gdy wyłącznym odbiorcą paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła
dostarczanych do budynku jest właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego, jest on
odpowiedzialny za rozliczanie na poszczególne lokale całkowitych kosztów zakupu paliw
gazowych, energii elektrycznej lub ciepła.
7. W przypadku gdy miejsce zainstalowania układu pomiarowo - rozliczeniowego słuŜącego
do rozliczeń z przedsiębiorstwem energetycznym za dostarczone ciepło jest wspólne dla dwóch
lub więcej budynków wielolokalowych, właściciele lub zarządcy tych budynków wyposaŜają je
w układy pomiarowo-rozliczeniowe, w celu rozliczenia kosztów zakupu ciepła na poszczególne
budynki.
8. Koszty zakupu ciepła, o których mowa w ust. 2, rozlicza się w części dotyczącej:
1) ogrzewania, stosując metody wykorzystujące:
a) dla lokali mieszkalnych i uŜytkowych:
- wskazania ciepłomierzy,
- wskazania urządzeń wskaźnikowych niebędących przyrządami pomiarowymi
w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach
i w trybie określonych w przepisach o systemie oceny zgodności,
- powierzchnię lub kubaturę tych lokali,
b) dla wspólnych części budynku wielolokalowego uŜytkowanych przez osoby, o których
mowa w ust. 2, powierzchnię lub kubaturę tych części odpowiednio w proporcji
do powierzchni lub kubatury zajmowanych lokali;
2) przygotowania ciepłej wody uŜytkowej dostarczanej centralnie przez instalację w budynku
wielolokalowym, stosując metody wykorzystujące:
a) wskazania wodomierzy ciepłej wody w lokalach,
b) liczbę osób zamieszkałych stale w lokalu.
9. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru metody rozliczania
całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i uŜytkowe w tym
budynku, tak aby wybrana metoda, uwzględniając współczynniki wyrównawcze zuŜycia ciepła
na ogrzewanie, wynikające z połoŜenia lokalu w bryle budynku przy jednoczesnym zachowaniu
prawidłowych warunków eksploatacji budynku określonych w odrębnych przepisach,
stymulowała energooszczędne zachowania oraz zapewniała ustalanie opłat, o których mowa w
ust. 4, w sposób odpowiadający zuŜyciu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody
uŜytkowej.
10. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego wprowadza wybraną metodę, o której
mowa w ust. 9, w formie wewnętrznego regulaminu rozliczeń ciepła przeznaczonego na
ogrzewanie tego budynku i przygotowanie ciepłej wody uŜytkowej dostarczanej centralnie
poprzez instalację w budynku, zwanego dalej „regulaminem rozliczeń”; regulamin rozliczeń
podaje się do wiadomości osobom, o których mowa w ust. 2, w terminie 14 dni od dnia jego
wprowadzenia do stosowania.
11. W przypadku gdy właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego wprowadził metodę,
o której mowa w ust. 9, wykorzystującą ciepłomierze i urządzenia wymienione w ust. 8 pkt 1 lit. a
tiret drugie oraz pkt 2 lit. a, osoba, o której mowa w ust. 2, udostępnia swoje pomieszczenia
67
w celu zainstalowania lub wymiany tych ciepłomierzy i urządzeń oraz umoŜliwia dokonywanie
ich kontroli i odczytu wskazań w celu rozliczania kosztów zuŜytego ciepła w tym budynku.
12. W przypadku stosowania w budynku wielolokalowym metody, o której mowa w ust. 9,
wykorzystującej wskazania urządzeń wymienionych w ust. 8 pkt 1 lit. a tiret drugie, regulamin
rozliczeń powinien dopuszczać moŜliwość zamiennego rozliczania opłat za ciepło dla lokali
mieszkalnych lub uŜytkowych na podstawie ich powierzchni lub kubatury oraz określać warunki
stosowania zamiennego rozliczania.
Art. 45b. (uchylony).
Art. 46.521. Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa URE,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla paliw
gazowych oraz szczegółowe zasady rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, biorąc pod uwagę:
politykę energetyczną państwa, zapewnienie pokrycia uzasadnionych kosztów przedsiębiorstw
energetycznych, w tym kosztów ich rozwoju, ochronę interesów odbiorców przed
nieuzasadnionym poziomem cen i opłat, poprawę efektywności dostarczania i wykorzystywania
paliw gazowych, równoprawne traktowanie odbiorców, eliminowanie subsydiowania skrośnego
oraz przejrzystość cen i stawek opłat.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności:
1) kryteria podziału odbiorców na grupy taryfowe;
2) szczegółowe zasady ustalania opłat za przyłączenie do sieci, w tym sposób kalkulowania
stawek opłat za przyłączenie;
3) rodzaje cen i stawek opłat dla kaŜdej koncesjonowanej działalności gospodarczej oraz
sposób ich kalkulowania;
4) sposób uwzględniania w taryfach poprawy efektywności i zmiany warunków działalności
wykonywanej przez przedsiębiorstwa energetyczne;
5) sposób prowadzenia rozliczeń z odbiorcami oraz rozliczeń między przedsiębiorstwami
energetycznymi;
6) sposób ustalania bonifikat za niedotrzymanie parametrów jakościowych paliw gazowych
i standardów jakościowych obsługi odbiorców;
7) sposób ustalania opłat za przekroczenia mocy;
8) sposób ustalania opłat za nielegalny pobór paliw gazowych;
9) zakres usług wykonywanych na dodatkowe zlecenie odbiorcy i sposób ustalania opłat
za te usługi.
3.53 Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa URE, określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla energii
elektrycznej oraz szczegółowe zasady rozliczeń w obrocie energią elektryczną, biorąc pod
uwagę: politykę energetyczną państwa, zapewnienie pokrycia uzasadnionych kosztów
przedsiębiorstw energetycznych, w tym kosztów ich rozwoju, ochronę interesów odbiorców
52 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 6 lutego 2008 r. w sprawie szczegółowych zasad
kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz. U. z 2008 r. Nr 28, poz.
165).
53 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad
kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2007 r. Nr 128,
poz. 895 i Nr 207, poz. 1498 i z 2008 r. Nr 53, poz. 318), które weszło w Ŝycie z dniem 2 sierpnia 2007 r.
68
przed nieuzasadnionym poziomem cen i opłat, poprawę efektywności dostarczania i
wykorzystywania energii elektrycznej, równoprawne traktowanie odbiorców, eliminowanie
subsydiowania skrośnego oraz przejrzystość cen i stawek opłat54.
4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno określać w szczególności:
1) kryteria podziału odbiorców na grupy taryfowe;
2) podział podmiotów przyłączanych na grupy przyłączeniowe;
3) szczegółowe zasady ustalania opłat za przyłączenie do sieci, w tym sposób kalkulowania
stawek opłat za przyłączenie;
4) rodzaje cen i stawek opłat dla kaŜdej koncesjonowanej działalności gospodarczej oraz
sposób ich kalkulowania;
5) sposób uwzględniania w taryfach:
a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia,
b) kosztów zakupu energii elektrycznej, o których mowa w art. 9a ust. 6 i 8,
c) rekompensat, o których mowa w przepisach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady Nr 1228/2003/WE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków dostępu do
sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej,
d) kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 1a;
6) sposób uwzględniania w taryfach poprawy efektywności i zmiany warunków wykonywanej
działalności przez przedsiębiorstwa energetyczne;
7) sposób prowadzenia rozliczeń z odbiorcami oraz między przedsiębiorstwami
energetycznymi, w tym w zakresie określonym w art. 45 ust. 1a;
8) sposób ustalania bonifikat za niedotrzymanie parametrów jakościowych energii elektrycznej
i standardów jakościowych obsługi odbiorców;
9) sposób ustalania opłat za ponadumowny pobór energii biernej i przekroczenia mocy;
54 Patrz teŜ art. 60 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u
wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaŜy mocy i
energii elektrycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 130, poz. 905 i z 2008 r. Nr 58, poz. 357), który stanowi:
„Art. 60.1.Przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania
lub dystrybucji energii elektrycznej z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie 210 dni
od dnia wejścia w Ŝycie ustawy [tj. od dnia 4 sierpnia 2007 r.] zaprzestają pobierania opłaty przesyłowej
w części wynikającej ze składnika wyrównawczego stawki systemowej określonego w przepisach
wydanych na podstawie art. 46 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.
2. W terminie 210 dni od dnia wejścia w Ŝycie ustawy [tj. od dnia 4 sierpnia 2007 r.], przedsiębiorstwa
energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii
elektrycznej dostosują taryfy, które będą stosowane od dnia, o którym mowa w ust. 1, do zasad
określonych w ustawie.
3. Prezes URE moŜe zaŜądać, aby przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność
gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w określonym terminie, nie
krótszym niŜ 21 dni, przedłoŜyły do zatwierdzenia taryfy kalkulowane bez uwzględnienia kosztów
wymienionych w art. 45 ust. 1a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, które będą
stosowane od dnia, o którym mowa w ust. 1.
4. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają obowiązku opracowywania taryf na zasadach i w trybie określonych
w przepisach prawa energetycznego.”.
69
10) sposób ustalania opłat za nielegalny pobór energii elektrycznej;
11) zakres usług wykonywanych na dodatkowe zlecenie odbiorcy i sposób ustalania opłat
za te usługi.
5.55 Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa URE, określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla ciepła oraz
szczegółowe zasady rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło, biorąc pod uwagę: politykę
energetyczną państwa, zapewnienie pokrycia uzasadnionych kosztów przedsiębiorstw
energetycznych, w tym kosztów ich rozwoju, ochronę interesów odbiorców przed
nieuzasadnionym poziomem cen i opłat, poprawę efektywności dostarczania i wykorzystywania
ciepła, równoprawne traktowanie odbiorców, eliminowanie subsydiowania skrośnego oraz
przejrzystość cen i stawek opłat.
6. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, powinno określać w szczególności:
1) kryteria podziału odbiorców na grupy taryfowe;
2) szczegółowe zasady ustalania opłat za przyłączenie do sieci, w tym sposób kalkulowania
stawek opłat za przyłączenie;
3) rodzaje cen i stawek opłat dla kaŜdej koncesjonowanej działalności gospodarczej oraz
sposób ich kalkulowania;
4) sposób uproszczonej kalkulacji taryf dla ciepła wytwarzanego w źródle, którego
zainstalowana moc cieplna nie przekracza 5 MW;
5) sposób uwzględniania w taryfach kosztów zakupu ciepła, o którym mowa w art. 9a ust. 7;
6) sposób uwzględniania w taryfach poprawy efektywności i zmiany warunków wykonywanej
działalności przez przedsiębiorstwa energetyczne;
7) sposób prowadzenia rozliczeń z odbiorcami oraz między przedsiębiorstwami
energetycznymi;
8) sposób ustalania bonifikat za niedotrzymanie parametrów jakościowych nośnika ciepła
i standardów jakościowych obsługi odbiorców;
9) sposób ustalania opłat za nielegalny pobór ciepła.
Art. 47. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje ustalają taryfy dla paliw
gazowych i energii, które podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE, oraz proponują okres ich
obowiązywania. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje przedkładają Prezesowi
URE taryfy z własnej inicjatywy lub na Ŝądanie Prezesa URE.
2. Prezes URE zatwierdza taryfę bądź odmawia jej zatwierdzenia w przypadku stwierdzenia
niezgodności taryfy z zasadami i przepisami, o których mowa w art. 44-46.
2a. Prezes URE, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, zatwierdza, na okres nie
dłuŜszy niŜ 3 lata, taryfę zawierającą ceny i stawki opłat w wysokości nie wyŜszej niŜ ceny
i stawki opłat obowiązujące przed jej przedłoŜeniem Prezesowi URE, jeŜeli są spełnione łącznie
następujące warunki:
1) zawarte w taryfie warunki stosowania cen i stawek opłat nie uległy zmianie;
55 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. w sprawie szczegółowych
zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193,
poz. 1423).
70
2) udokumentowane i opisane we wniosku zmiany zewnętrznych warunków wykonywania
przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej, której dotyczy taryfa, nie
uzasadniają obniŜenia cen i stawek opłat zawartych w taryfie;
3) dla proponowanego we wniosku okresu obowiązywania taryfy lub dla części tego okresu nie
został ustalony współczynnik korekcyjny, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 lit. a.
2b. W przypadku udokumentowanej zmiany zewnętrznych warunków wykonywania przez
przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej Prezes URE moŜe ustalić z urzędu,
w drodze decyzji, współczynniki korekcyjne, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 lit. a,
wynikające wyłącznie ze zmiany warunków zewnętrznych, które przedsiębiorstwo energetyczne
jest obowiązane stosować w odniesieniu do cen i stawek opłat określonych w taryfie, o której
mowa w ust. 2a, do czasu wejścia w Ŝycie nowej taryfy wprowadzonej w trybie określonym
w ust. 2.
2c. W przypadku upływu okresu, na jaki została ustalona taryfa, do dnia wejścia w Ŝycie
nowej taryfy stosuje się taryfę dotychczasową, jeŜeli:
1) decyzja Prezesa URE nie została wydana albo
2) toczy się postępowanie odwoławcze od decyzji Prezesa URE.
2d. Taryfy dotychczasowej, o której mowa w ust. 2c, nie stosuje się, jeŜeli decyzja Prezesa
URE odmawiająca zatwierdzenia taryfy jest uzasadniona koniecznością obniŜenia cen i stawek
opłat poniŜej cen i stawek opłat zawartych w dotychczasowej taryfie i wynika z
udokumentowanych i opisanych zmian zewnętrznych warunków wykonywania przez
przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej.
2e. Prezes URE analizuje i weryfikuje koszty uzasadnione, o których mowa w art. 45 ust. 1
pkt 1 i 2, w zakresie ich zgodności z przepisami ustawy, na podstawie sprawozdań finansowych
i planów rzeczowo-finansowych przedsiębiorstw energetycznych, biorąc pod uwagę tworzenie
warunków do konkurencji i promocji efektywności wykonywanej działalności gospodarczej,
a w szczególności stosując metody porównawcze oceny efektywności przedsiębiorstw
energetycznych wykonujących w zbliŜonych warunkach działalność gospodarczą tego samego
rodzaju.
3. Prezes URE:
1) ogłasza w Biuletynie URE, na koszt przedsiębiorstwa energetycznego, zatwierdzone taryfy
dla paliw gazowych i energii elektrycznej - w terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia taryfy;
2) kieruje do ogłoszenia, na koszt przedsiębiorstwa energetycznego, we właściwym miejscowo
wojewódzkim dzienniku urzędowym zatwierdzone taryfy dla ciepła - w terminie 7 dni od dnia
zatwierdzenia taryfy.
4. Przedsiębiorstwo energetyczne wprowadza taryfę do stosowania nie wcześniej
niŜ po upływie 14 dni i nie później niŜ do 45 dnia od dnia jej opublikowania.
Art. 48. (uchylony).
Art. 49. 1. Prezes URE moŜe zwolnić przedsiębiorstwo energetyczne z obowiązku
przedkładania taryf do zatwierdzenia, jeŜeli stwierdzi, Ŝe działa ono w warunkach konkurencji,
albo cofnąć udzielone zwolnienie w przypadku ustania warunków uzasadniających zwolnienie.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, moŜe dotyczyć określonej części działalności
prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne, w zakresie, w jakim działalność ta
prowadzona jest na rynku konkurencyjnym.
71
3. Przy podejmowaniu decyzji, o których mowa w ust. 1, Prezes URE bierze pod uwagę
takie cechy rynku paliw lub energii, jak: liczba uczestników i wielkości ich udziałów w rynku,
przejrzystość struktury i zasad funkcjonowania rynku, istnienie barier dostępu do rynku,
równoprawne traktowanie uczestników rynku, dostęp do informacji rynkowej, skuteczność
kontroli i zabezpieczeń przed wykorzystywaniem pozycji ograniczającej konkurencję,
dostępność do wysoko wydajnych technologii.
Art. 50. W sprawach nieuregulowanych przepisami niniejszej ustawy w zakresie
działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych, w tym przeprowadzania przez
Prezesa URE kontroli zgodności wykonywanej działalności gospodarczej przedsiębiorstw
energetycznych z udzieloną koncesją, stosuje się przepisy ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej.
Rozdział 6
Urządzenia, instalacje, sieci i ich eksploatacja
Art. 51. Projektowanie, produkcja, import, budowa oraz eksploatacja urządzeń, instalacji
i sieci powinny zapewniać racjonalne i oszczędne zuŜycie paliw lub energii przy zachowaniu:
1) niezawodności współdziałania z siecią;
2) bezpieczeństwa obsługi i otoczenia po spełnieniu wymagań ochrony środowiska;
3) zgodności z wymaganiami odrębnych przepisów, a w szczególności przepisów: prawa
budowlanego, o ochronie przeciwporaŜeniowej, o ochronie przeciwpoŜarowej, o dozorze
technicznym, o ochronie dóbr kultury, o muzeach, Polskich Norm wprowadzonych do
obowiązkowego stosowania56 lub innych przepisów wynikających z technologii wytwarzania
energii i rodzaju stosowanego paliwa.
Art. 52. 1. Producenci i importerzy urządzeń określają w dokumentacji technicznej wielkość
zuŜycia paliw i energii, odniesioną do uzyskiwanej wielkości efektu uŜytkowego urządzenia
w typowych warunkach uŜytkowania, zwaną dalej „efektywnością energetyczną”.
2. Producenci i importerzy urządzeń wprowadzanych do obrotu informują o efektywności
energetycznej urządzeń na etykiecie i w charakterystyce technicznej.
3. (uchylony).
4. Minister właściwy do spraw gospodarki moŜe określić, w drodze rozporządzenia,
wymagania w zakresie efektywności energetycznej, jakie powinny spełniać urządzenia, o
których mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność ochrony interesów odbiorców końcowych.
5.57 Minister właściwy do spraw gospodarki moŜe określić, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania dotyczące dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 1, oraz stosowania
etykiet i charakterystyk technicznych, o których mowa w ust. 2,
56 Od dnia 1 stycznia 2003 r. stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne, stosownie do art. 5 ust. 3
ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 169, poz. 1386, z późn. zm.).
57 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 20 maja 2005 r. w sprawie wymagań
dotyczących dokumentacji technicznej, stosowania etykiet i charakterystyk technicznych oraz wzorów
etykiet dla urządzeń (Dz. U. z 2005 r. Nr 98, poz. 825).
72
2) wzory etykiet, o których mowa w ust. 2
- uwzględniając konieczność zapewnienia efektywnego uŜytkowania urządzeń poprzez
powszechny dostęp do informacji o efektywności energetycznej tych urządzeń.
Art. 53. Zakazuje się wprowadzania do obrotu na obszarze kraju urządzeń nie
spełniających wymagań określonych w art. 52.
Art. 53a. Przepisów art. 52 i 53 nie stosuje się do urządzeń i instalacji oraz obiektów
związanych z obronnością lub bezpieczeństwem państwa, stanowiących integralne części
systemów techniki wojskowej lub uzbrojenia, ratowniczo-gaśniczych oraz ochrony granic lub
stosowanych w więziennictwie, naleŜących do jednostek, o których mowa w art. 21a.
Art. 54. 1. Osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych
w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone
świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.
1a. Sprawdzenie spełnienia wymagań kwalifikacyjnych powtarza się co pięć lat.58
1b. W razie stwierdzenia, Ŝe eksploatacja urządzeń, instalacji i sieci jest prowadzona
niezgodnie z przepisami dotyczącymi ich eksploatacji, na wniosek pracodawcy, inspektora
pracy, Prezesa URE lub innego organu właściwego w sprawach regulacji gospodarki paliwami i
energią, o którym mowa w art. 21a, sprawdzenie spełnienia wymagań kwalifikacyjnych naleŜy
powtórzyć przed upływem pięciu lat.
2. Zabrania się zatrudniania przy samodzielnej eksploatacji sieci oraz urządzeń i instalacji
określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, osób bez kwalifikacji, o których mowa
w ust. 1.
2a. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do osób będących obywatelami państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, które nabyły w tych państwach wymagane kwalifikacje w zakresie
eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci i uzyskały ich potwierdzenie zgodnie z przepisami o
zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodów regulowanych.
3. Komisje kwalifikacyjne są powoływane na okres 5 lat przez:
1) Prezesa URE;
2) właściwych ministrów i Szefów Agencji, o których mowa w art. 21a - w zakresie eksploatacji
urządzeń i instalacji gazowych, elektrycznych i cieplnych w jednostkach organizacyjnych
podległych tym ministrom lub Szefom Agencji lub przez nich nadzorowanych;
3) ministra właściwego do spraw transportu - w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji
energetycznych stosowanych w jednostkach organizacyjnych transportu kolejowego.
3a. Organ uprawniony do powoływania komisji kwalifikacyjnych, o których mowa w ust. 3,
moŜe odwołać członka komisji w przypadku:
1) choroby trwale uniemoŜliwiającej sprawowanie funkcji;
58 W myśl art. 16 ustawy zmieniającej z dnia 4 marca 2005 o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz
ustawy – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 552), świadectwa kwalifikacyjne, o
których mowa w art. 54 ustawy, wydane bezterminowo na podstawie dotychczasowych przepisów
zachowują moc przez okres 5 lat od dnia wejścia w Ŝycie ustawy z dnia 4 marca 2005 r. (to znaczy do
dnia 3 maja 2010 r.).
73
2) rezygnacji z członkostwa w komisji;
3) niewywiązywania się z obowiązków członka komisji;
4) utraty kwalifikacji umoŜliwiających powołanie w skład komisji.
3b. Organ uprawniony do powoływania komisji kwalifikacyjnych moŜe odwołać komisję
kwalifikacyjną na wniosek jednostki organizacyjnej, przy której ją powołano, w przypadku:
1) rezygnacji jednostki organizacyjnej, przy której powołano komisję kwalifikacyjną, z dalszego
prowadzenia tej komisji;
2) odwołania części członków komisji kwalifikacyjnej, uniemoŜliwiającego dalsze wykonywanie
zadań przez tę komisję.
4. Za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, pobierane są opłaty od osób
kierujących wnioski o stwierdzenie kwalifikacji.
5. Opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią przychód jednostek organizacyjnych,
przy których powołano komisje kwalifikacyjne.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia59, szczegółowe
zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby, o których mowa w ust. 1.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki, wydając rozporządzenie, o którym mowa
w ust. 6, określi w szczególności:
1) rodzaje prac, stanowisk oraz instalacji, urządzeń i sieci, przy których eksploatacji jest
wymagane posiadanie kwalifikacji;
2) zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji,
odpowiednio do rodzaju prac, stanowisk oraz instalacji i urządzeń, o których mowa w pkt 1;
3) tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
4) jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich
powoływania;
5) wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w pkt 2;
6) wzór świadectwa kwalifikacyjnego.
Art. 55. (uchylony).
Rozdział 7
Kary pienięŜne
Art. 56. 1. Karze pienięŜnej podlega ten, kto:
59 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r.
w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją
urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. z 2003 r. Nr 89, poz. 828 i Nr 129, poz. 1184 oraz z 2005 r. Nr 141,
poz. 1189). Patrz teŜ art. 4 i 5 ustawy z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne.
74
1) nie przestrzega obowiązków wynikających ze współpracy z jednostkami upowaŜnionymi
do dysponowania energią elektryczną i paliwami gazowymi, wynikających z przepisów
wydanych na podstawie art. 9 ust. 1- 4;
1a) nie przestrzega obowiązków uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE
świadectwa pochodzenia lub świadectwa pochodzenia z kogeneracji albo nie uiszcza opłat
zastępczych, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 8, lub nie przestrzega obowiązków zakupu
energii elektrycznej, o których mowa w art. 9a ust. 6, lub nie przestrzega obowiązków
zakupu ciepła, o których mowa w art. 9a ust. 7, lub przedkłada Prezesowi URE wnioski o
wydanie świadectwa pochodzenia lub świadectwa pochodzenia z kogeneracji zawierające
dane lub informacje niezgodne ze stanem faktycznym 60;
1b) nie przedkłada Prezesowi URE do zatwierdzenia części instrukcji, o których mowa w art. 9g
ust. 7 lub 9;
1c) nie przedstawia informacji, o których mowa w art. 9j ust. 6;
1d) nie przestrzega obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady nr 1228/2003/WE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków
dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej;
1e) nie przestrzega obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady nr 1775/2005/WE z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków
dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego;
2) nie przestrzega obowiązku utrzymywania zapasów paliw, wprowadzonego na podstawie
art. 10;
3) (skreślony).
4) z nieuzasadnionych powodów odmawia zawarcia umowy, o której mowa w art. 7 ust. 1;
5) stosuje ceny i taryfy, nie przestrzegając obowiązku ich przedstawienia Prezesowi URE
do zatwierdzenia, o którym mowa w art. 47;
5a) nie przedkłada do zatwierdzenia taryfy wbrew Ŝądaniu Prezesa URE, o którym mowa
w art. 47 ust. 1;
6) stosuje ceny lub stawki opłat wyŜsze od zatwierdzonych lub stosuje taryfę niezgodnie
z określonymi w niej warunkami;
7) odmawia udzielenia informacji, o których mowa w art. 28;
7a) świadomie lub w wyniku niedbalstwa wprowadza w błąd Prezesa URE w zakresie
przedstawianych na jego Ŝądanie informacji, o których mowa w art. 28;
8) prowadzi ewidencję księgową niezgodnie z zasadami określonymi w art. 44;
9) zatrudnia osoby bez wymaganych ustawą kwalifikacji;
10) nie utrzymuje w naleŜytym stanie technicznym obiektów, instalacji i urządzeń;
11) wprowadza do obrotu na obszarze kraju urządzenia nie spełniające wymagań określonych
w art. 52;
60 W myśl art. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
przepisy art. 56 ust. 1 pkt 1a w brzmieniu nadanym tą ustawą, w zakresie obowiązków uzyskania i
przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz uiszczenia opłaty zastępczej,
stosuje się do dnia 31 marca 2013 r.
75
12) nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji;
13) realizuje działania niezgodne z częścią planu, o której mowa w art. 20 ust. 6;
14) z nieuzasadnionych powodów wstrzymuje lub ogranicza dostarczanie paliw gazowych,
energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców;
15) z nieuzasadnionych powodów zwleka z powiadomieniem Prezesa URE lub
zainteresowanego podmiotu o odmowie zawarcia umów, o których mowa w art. 4g ust. 1 lub
art. 7 ust. 1;
16) z nieuzasadnionych powodów nie występuje do Prezesa URE z wnioskiem, o którym mowa
w art. 4h ust. 2.
2. Karę pienięŜną, o której mowa w ust. 1, wymierza Prezes URE.
2a. Wysokość kary pienięŜnej wymierzonej w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1a nie
moŜe być niŜsza niŜ:
1) w zakresie nieprzestrzegania obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1, obliczona według
wzoru:
Ko = 1,3 x (Oz - Ozz),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Ko - minimalną wysokość kary pienięŜnej, wyraŜoną w złotych,
Oz - opłatę zastępczą, obliczoną zgodnie z art. 9a ust. 2, wyraŜoną w złotych,
Ozz - uiszczoną opłatę zastępczą, wyraŜoną w złotych;
2) w zakresie nieprzestrzegania obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust.6, obliczona według
wzoru:
Koz = Cc x (Eoo - Ezo),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Koz - minimalną wysokość kary pienięŜnej, wyraŜoną w złotych,
Cc - średnią cenę sprzedaŜy energii elektrycznej w poprzednim roku kalendarzowym,
o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyraŜoną w złotych za 1 MWh,
Eoo - ilość oferowanej do zakupu energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach
energii, wyraŜoną w MWh,
Ezo - ilość zakupionej energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii
w danym roku, wyraŜoną w MWh;
3) 61w zakresie nieprzestrzegania obowiązków, o których mowa w art. 9a ust. 8, obliczona
według wzoru:
Ks = 1,3 x (Ozk - Ozzk),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
61 W myśl art. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy –
Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 124),
przepisy art. 56 ust. 2a pkt 3 w brzmieniu nadanym tą ustawą, w zakresie obowiązków uzyskania i
przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz uiszczenia opłaty zastępczej,
stosuje się do dnia 31 marca 2013 r.
76
Ks - minimalną wysokość kary pienięŜnej, wyraŜoną w złotych,
Ozk – opłatę zastępczą, obliczoną zgodnie z art. 9a ust. 8a, wyraŜoną w złotych,
Ozzk – uiszczoną opłatę zastępczą, wyraŜoną w złotych.
2b. Wpływy z tytułu kar pienięŜnych wymierzanych w przypadkach określonych w ust. 1
pkt 1a za niewypełnianie obowiązków, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 6-8, stanowią dochód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. Wysokość kary pienięŜnej, o której mowa w ust. 1, nie moŜe przekroczyć 15% przychodu
ukaranego przedsiębiorcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, a jeŜeli kara
pienięŜna związana jest z działalnością prowadzoną na podstawie koncesji, wysokość kary nie
moŜe przekroczyć 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności
koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.
4. Kara pienięŜna jest płatna na konto właściwego urzędu skarbowego, z zastrzeŜeniem
ust. 2b.
5. NiezaleŜnie od kary pienięŜnej określonej w ust. 1-4 Prezes URE moŜe nałoŜyć karę
pienięŜną na kierownika przedsiębiorstwa energetycznego, z tym Ŝe kara ta moŜe być
wymierzona w kwocie nie większej niŜ 300% jego miesięcznego wynagrodzenia.
6. Ustalając wysokość kary pienięŜnej, Prezes URE uwzględnia stopień szkodliwości czynu,
stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego moŜliwości finansowe.
7. Kary pienięŜne, o których mowa w ust. 1, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
8. Prezes URE niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską o zmianach przepisów
w zakresie kar pienięŜnych i o działaniach podejmowanych w przypadku naruszeń przepisów
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1228/2003/WE z dnia 26 czerwca 2003 r.
w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii
elektrycznej, a takŜe przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr
1775/2005/WE z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych
gazu ziemnego.
Art. 57. 1. W razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci przedsiębiorstwo
energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej
w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 58. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.
Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r.
Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r.
Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41,
poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198,
Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115,
poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417,
77
z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r.
Nr 43, poz. 270) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4791 w § 2 w pkt 3 po wyrazie „monopolistycznym” dodaje się wyrazy „oraz prawa
energetycznego”;
2) tytuł rozdziału 2 w dziale IVa tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej otrzymuje
brzmienie:
„Rozdział 2. Postępowanie w sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym oraz w sprawach z zakresu regulacji energetyki”;
3) w art. 47928 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub delegatur tego
Urzędu oraz decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki lub oddziałów terenowych
tego Urzędu, zwanych w przepisach niniejszego rozdziału „Prezesem”, moŜna
wnieść do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego odwołanie
w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji.”;
4) w art. 47929 w § 1 i § 2, w art. 47930, w art. 47933 oraz w art. 47934 uŜyte w róŜnych
przypadkach wyrazy „Urząd Antymonopolowy” zastępuje się uŜytym w tym samych
przypadkach wyrazem „Prezes”;
5) w art. 47931 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym oraz w
sprawach z zakresu regulacji energetyki stronami są takŜe Prezes i
zainteresowany.”;
6) art. 47932 otrzymuje brzmienie:
„Art. 47932. Pełnomocnikiem Prezesa moŜe być pracownik jego Urzędu.”
Art. 59. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195,
z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111,
poz. 536 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 25 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się
przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) cen i taryf ustalanych na podstawie ustawy - Prawo energetyczne.”
Art. 60. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r.
Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384,
Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5,
poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 9,
poz. 44) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 46 w ust. 2 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
„4a) budowy i utrzymania urządzeń i instalacji energetycznych słuŜących do wytwarzania
paliw i energii oraz ich przesyłania i dystrybucji za pomocą sieci,”;
2) w art. 70 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. JeŜeli negocjacje, o których mowa w ust. 1, trwają dłuŜej niŜ trzy miesiące, przepisy
art. 67 stosuje się odpowiednio.”
Art. 61. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz.
324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr
78
41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127,
poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147,
poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117 i Nr 43, poz. 272) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 1 w pkt 16 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 17 w brzmieniu:
„17) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji oraz obrotu
paliwami i energią.”,
b) dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
„9. Zasady udzielania koncesji oraz szczególne rodzaje działalności nie wymagające
uzyskania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 17, określają przepisy prawa
energetycznego.”
Art. 62. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budŜetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72,
poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78,
poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496,
Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) w art. 31 w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach „Krajowej Rady
Radiofonii i Telewizji,” dodaje się wyrazy „Urzędu Regulacji Energetyki,”.
Art. 62a Przedsiębiorstwo energetyczne moŜe udostępnić dane o odbiorcy na zasadach
i w trybie określonym w ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji
gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424).
Art. 63. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób finansowania Urzędu
Regulacji Energetyki w okresie jego organizacji.
Art. 64. Pierwsza kadencja Rady Konsultacyjnej trwa 4 lata62.
Art. 65. (uchylony);
Art. 66. 1. Osoby fizyczne, prawne bądź inne jednostki organizacyjne nie posiadające
osobowości prawnej, które do dnia wejścia w Ŝycie ustawy wybudowały z własnych środków
instalacje lub urządzenia mogące stanowić element sieci i są ich właścicielami bądź
uŜytkownikami, mogą, w terminie dwóch lat od dnia wejścia w Ŝycie ustawy, przekazać
odpłatnie, na warunkach uzgodnionych przez strony, te instalacje lub urządzenia
przedsiębiorstwu energetycznemu, które uzyska koncesję na dystrybucję paliw i energii.
2. Przekazywane instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać
warunkom technicznym określonym w przepisach. Koszty doprowadzenia tych instalacji i
urządzeń do stanu spełniającego wymagane warunki pokrywa osoba lub jednostka
przekazująca.
Art. 67. 1. W terminie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy Prezes URE udzieli z urzędu
koncesji przedsiębiorstwom energetycznym działającym lub będącym w budowie w dniu
ogłoszenia ustawy, o ile spełniają one warunki określone ustawą.
2. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, do czasu udzielenia koncesji prowadzą
działalność na dotychczasowych zasadach.
62 Przepis art. 64 jest juŜ nieaktualny wobec uchylenia, z dniem 1 stycznia 2002 r., przepisów art. 25-27 -
przez art. 24 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady
Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie
niektórych ustaw - Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800. Uchylone przepisy tworzyły Radę Konsultacyjną
przy Prezesie URE.
79
Art. 68. 1. Z dniem wejścia w Ŝycie ustawy znosi się Okręgowe Inspektoraty Gospodarki
Energetycznej, utworzone ustawą z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U.
Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192
oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198).
2. Obowiązki i zadania likwidatora Okręgowych Inspektoratów Gospodarki Energetycznej
powierza się Ministrowi Gospodarki.
3. Likwidator sporządza bilans zamknięcia.
Art. 69. 1. Minister Finansów zachowuje prawo do ustalania taryf w odniesieniu do paliw
gazowych, energii elektrycznej i ciepła na zasadach i w trybie określonych w ustawie, o której
mowa w art. 59, oraz ustala zakres i wysokość opłat za nielegalny pobór paliw gazowych,
energii elektrycznej i ciepła, przez okres do 24 miesięcy od dnia wejścia ustawy w Ŝycie, z
zastrzeŜeniem ust. 2.
1a. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, ustali zakres i wysokość opłat za
nielegalny pobór paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła.
1b. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1a, powinno ustalać szczególne rodzaje
przypadków zaliczanych do nielegalnego pobierania paliw gazowych, energii elektrycznej i
ciepła, sposób obliczania lub wysokość opłat za nielegalny pobór dla poszczególnych rodzajów
przypadków i taryf oraz okres, za który naleŜy się opłata.
2. Rada Ministrów moŜe określić, w drodze rozporządzenia, daty nie wykraczające poza
okres, o którym mowa w ust. 1, od których Minister Finansów zaprzestanie ustalania taryf lub
opłat za nielegalny pobór paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła, o których mowa w ust. 1.
Art. 70. 1. Przepisy wykonawcze wydane i utrzymane w mocy na podstawie ustawy z dnia
6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180,
z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34,
poz. 198) pozostają w mocy do czasu zastąpienia ich przepisami wydanymi na podstawie
niniejszej ustawy, o ile nie są sprzeczne z jej przepisami, nie dłuŜej jednak niŜ przez okres
sześciu miesięcy od dnia jej wejścia w Ŝycie.
2. Zaświadczenia kwalifikacyjne wydane na podstawie przepisów dotychczasowych
zachowują moc przez okres w nich oznaczony.
Art. 71. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli (Dz. U. z 1954 r.
Nr 32, poz. 135);
2) ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96,
z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r.
Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198).
Art. 72. Ustawa wchodzi w Ŝycie po upływie sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 21, który wchodzi w Ŝycie z dniem ogłoszenia ustawy oraz art. 18 ust. 3 i 4,
który wchodzi w Ŝycie z dniem 1 stycznia 1999 r.
80
Ustawa
z dnia 15 czerwca 2007 r.
o zmianie ustawy - Prawo energetyczne
(Dz. U. z dnia 29 czerwca 2007 r. Nr 115, poz. 790)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r.
Nr 89, poz. 625, z późn. zm.) po art. 5a dodaje się art. 5b w brzmieniu:
(uwzględniono w ujednoliconym tekście ustawy – Prawo energetyczne).
Art. 2. Koncesja udzielona przedsiębiorstwu zintegrowanemu pionowo pełniącemu funkcję
operatora systemu dystrybucyjnego na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie
obrotu energią elektryczną, przed dniem wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy, przechodzi, z mocy
prawa, z dniem wyodrębnienia, o którym mowa w art. 5b ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1,
na przedsiębiorstwo energetyczne do którego wniesiono wkład niepienięŜny obejmujący część
przedsiębiorstwa wydzieloną z przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo pełniącego funkcję
operatora systemu dystrybucyjnego, i wygasa najpóźniej w dniu 31 grudnia 2007 r.
Art. 3. Przedsiębiorstwo energetyczne, do którego został wniesiony wkład niepienięŜny,
o którym mowa w art. 2, od dnia wyodrębnienia, o którym mowa w art. 5b ust. 1 ustawy
wymienionej w art. 1, stosuje taryfę dla energii elektrycznej zatwierdzoną przed tym dniem przez
Prezesa URE, dla przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo pełniącego funkcję operatora
systemu dystrybucyjnego, z którego wyodrębniono część przedsiębiorstwa niezwiązaną z
działalnością dystrybucyjną, do czasu wprowadzenia do stosowania nowej taryfy przez
przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią
elektryczną, nie dłuŜej jednak niŜ do dnia 31 grudnia 2007 r.
Art. 4. Przedsiębiorstwo energetyczne powstałe w wyniku rozdzielenia działalności obrotu
paliwami gazowymi, przesyłu i dystrybucji gazu jest zobowiązane do dostosowania umów
zawartych przed dniem 1 lipca 2007 r. do wymagań określonych w art. 5 ustawy, o której mowa
w art. 1, do dnia 31 grudnia 2009 r.
Art. 5. 1. W wyniku podziału przedsiębiorstwa energetycznego, zajmującego się do dnia
1 lipca 2007 r. obrotem i dystrybucją paliw gazowych, przez wydzielenie części przedsiębiorstwa
niezwiązanej z działalnością dystrybucyjną i jej przeniesienia na istniejące lub nowo powstałe
przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem paliwami gazowymi, przedsiębiorstwo
energetyczne zajmujące się obrotem paliwami gazowymi przejmuje prawa i obowiązki
wynikające z umów, na podstawie których dostarczane jest paliwo gazowe, i które zostały
zawarte do dnia 1 lipca 2007 r. przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem i
dystrybucją paliw gazowych.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem paliwami gazowymi,
dostarczające paliwo gazowe na podstawie umów, o których mowa w ust. 1, oraz nowych umów
zawartych po 1 lipca 2007 r., w rozliczeniach z odbiorcami od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia
wejścia w Ŝycie zatwierdzonej dla tego przedsiębiorstwa nowej taryfy, stosuje taryfę dla paliw
gazowych stosowaną przez przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo, z którego wydzielono
81
część przedsiębiorstwa niezwiązaną z działalnością dystrybucyjną i do którego sieci instalacja
odbiorcy jest przyłączona.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się dystrybucją paliw gazowych, z którego
wydzielono część przedsiębiorstwa niezwiązaną z działalnością dystrybucyjną, w rozliczeniach
z odbiorcami do dnia wejścia w Ŝycie zatwierdzonej dla tego przedsiębiorstwa nowej taryfy,
stosuje taryfę dotychczasową.
Art. 6. W przypadku połączenia się przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się
obrotem paliwami gazowymi, przejmujące przedsiębiorstwo energetyczne:
1) wstępuje w prawa i obowiązki przedsiębiorstwa przejmowanego wynikające z umów
zawartych z odbiorcami;
2) w rozliczeniach z odbiorcami, o których mowa w pkt 1, do dnia wejścia w Ŝycie zatwierdzonej
dla tego przedsiębiorstwa nowej taryfy, stosuje taryfy obowiązujące do dnia przejęcia przez
to przedsiębiorstwo wydzielonej z przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo części
przedsiębiorstwa niezwiązanej z działalnością dystrybucyjną;
3) w rozliczeniach z nowymi odbiorcami do dnia wejścia w Ŝycie zatwierdzonej dla tego
przedsiębiorstwa nowej taryfy stosuje taryfy właściwe dla miejsca przyłączenia ich instalacji.
Art. 7. Ustawa wchodzi w Ŝycie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 24 czerwca 2007 r.